11 opowieści, które pokazują, co znaczy być prawdziwym ojcem

Nie ma drugiej takiej osoby jak tata. Niezależnie od tego, czy daje nam siłę w trudnych chwilach, czy oferuje zwykły uśmiech, gdy najbardziej go potrzebujemy — jego miłość jest stała i bezwarunkowa. W tym zestawieniu wzruszających historii zobaczycie, jak na wiele sposobów ojcowie wspierają, chronią i inspirują swoje dzieci, dając im ramię, na którym mogą się oprzeć.

• W szóstym miesiącu ciąży odkryłam, że mój mąż ma tajne konto bankowe i planuje mnie zostawić. Mama kazała mi milczeć. W dniu porodu nie mogłam przestać płakać.
  Mój tata wziął mnie za rękę i powiedział: „Nie pozwolę, żeby ktokolwiek cię skrzywdził”. Nie uwierzyłam mu. Ale potem dał mi klucze do mieszkania, które kupił dla mnie i dziecka. Sprzedał swój samochód, żeby opłacić zaliczkę.

• Kiedy byłam w podstawówce, ktoś powiedział coś niemiłego o moim uśmiechu, więc przestałam się uśmiechać. Kilka dni później tata zabrał mnie do pracy. I kiedy sadził rośliny, opowiedział żart i nie mogłam powstrzymać śmiechu. Wtedy powiedział: „Masz uśmiech jak słońce”. Nie wiedział, że ktoś powiedział inaczej, ale znów zaczęłam się uśmiechać. © polarkats / Reddit

• Kiedy urodziłam pierwsze dziecko, moi rodzice przyszli kilka dni później, żeby je zobaczyć. Mama i mąż zajmowali się niemowlęciem, a tata rozmawiał ze mną o tym, jak wszystko przebiegało.
  W pewnym momencie przerwałam rozmowę i powiedziałam: „Nie chcesz iść zobaczyć dziecka? W końcu to pierwsza wnuczka”. Wzruszył ramionami i odparł: „W tej chwili sprawdzam, jak się ma moje dziecko”. Nie spodziewałam się tego.
  Mój ojciec nie był zbyt wylewny emocjonalnie, gdy dorastałam, więc to było zaskakujące, ale bardzo to doceniłam. Słyszałam wiele opowieści od matek, których bliscy od razu rzucali się do dziecka, zupełnie nie interesując się nimi. Zawsze wtedy jestem wdzięczna za mojego tatę. © ZetaWMo4 / Reddit

• Gdy urodziła się moja córka i patrzyłem na nią w łóżeczku, mój tata powiedział: „Ta mała dziewczynka będzie uważać, że jesteś Supermanem. W jej oczach nie możesz popełnić błędu, więc nie zawiedź jej”. Staram się, by codziennie była ze mnie dumna. © ImANephson / Reddit

• Niedawno mój mąż stwierdził, że nie chce już być w związku. Mamy po dwadzieścia kilka lat, a po pół roku małżeństwa zmienił zdanie, twierdząc, że potrzebujemy czasu, aby dorosnąć i dojrzeć.
  Tata zabrał mnie z domu przyjaciółki i poszliśmy na kawę porozmawiać. Powiedział, że wszystko będzie dobrze, że mam jego i wspaniałe wsparcie oraz mnóstwo osób, które mnie kochają i pomogą mi przez to przejść. Gdy wspomniałam o braku wsparcia ze strony mamy, odparł: „W porządku, właśnie po to masz też tatę”. © yellowharlee727 / Reddit

• Byłam na studiach i przeżywałam ciężki okres. Zbliżały się egzaminy semestralne, a ja byłam w trakcie próby nakłonienia przychodni do zmiany środków antykoncepcyjnych, bo nie tolerowałam tych, które brałam. Nie szło to zbyt sprawnie, więc przez dwa i pół tygodnia miałam straszny okres, który powodowała ból nóg i skrajne zmęczenie.
  Akurat wtedy powinnam być w najlepszej formie, a czułam się fatalnie. Tata zadzwonił zapytać, jak się mam, a ja po prostu wybuchnęłam płaczem.
  Wyrzuciłam z siebie wszystko — to był pierwszy raz, gdy wspomniałam mu o okresie. Powiedział: „Córeczko, tak mi przykro. To musi być trudne. Mogę jakoś pomóc?”.
  Zastanowiłam się chwilę i odparłam: „Wiesz co, tato, właśnie pomogłeś. Dokładnie tego potrzebowałam”. Mój ojciec ma niesamowitą umiejętność słuchania, której często brakuje mężczyznom. Pozwolił mi się wygadać i przyznał, że sytuacja jest naprawdę kiepska.
  Zamiast mówić mi, co powinnam zrobić, zapytał, czy chcę lub potrzebuję pomocy. I dał mi znać, że jest gotów mi jej udzielić. Sama świadomość, że mój tata jest przy mnie, gdybym go potrzebowała, była bardzo pocieszająca.
  Wtedy zrozumiałam, że nawet jeśli wszyscy inni mężczyźni w moim życiu mnie zawiodą, mogę liczyć na to, że mój tata będzie przy mnie — choćby po to, by mnie wysłuchać. To sprawiło, że jako dorastająca osoba poczułam pewnego rodzaju bezpieczeństwo, o którym myślałam, że jest tylko częścią dzieciństwa. © DrK*********n / Reddit

• Kiedy zdiagnozowano u mnie celiakię, tata zadbał o to, by dania z makaronem, które tak uwielbiam, były identycznie przygotowywane — tylko z makaronem bezglutenowym. W każde Boże Narodzenie robi dla mnie osobną porcję lasagne lub zapiekane ziti z bezglutenowym makaronem, kruszy bezglutenowe płatki śniadaniowe na bułkę tartą do klopsików itp. On (i moja mama) zadbali o to, bym nigdy nie musiała jeść tego jedzenia. © IllyriaGodKing / Reddit

• Zatrzymałam się u rodziców w lutym, na noc przed podróżą do Liverpoolu z Londynu. Wyruszałem o wpół do piątej rano i spodziewałem się, że sam wstanę i wyjdę z domu.
  Tata obudził się pół godziny przede mną i kiedy się szykowałam, wyszedł odlodzić mój samochód i trochę nim pojeździł, żeby był ciepły, kiedy do niego wsiądę. Nawet się nie zastanawiał (gdy mu podziękowałam, odparł: „Tak robią tatusiowie”), ale to wiele dla mnie znaczyło i idealnie go podsumowuje — takie drobiazgi czynią go najlepszym... dla mnie. © Nieznany autor / Reddit

• Nie wyobrażam sobie świata, w którym nie są ostatnim, co widzę przed snem, i pierwszym, co widzę rano, gdy rano budzą się i wołają: „Tato!” — co oznacza, że muszę wziąć ich z łóżek i zanieść do salonu.
  Nie potrafię też sobie wyobrazić, że nie mógłbym z nimi spacerować ani robić szalonych rzeczy, które mogą wymyślić tylko trzej chłopcy (czyli ja i oni dwaj). Jestem ich kumplem, schronieniem i obrońcą.
  Ich mama — moja żona — nie rozwodzi się ze mną głównie dlatego, że dobrze dbam o rodzinę, zapewniam bezpieczeństwo, a dzieci mnie kochają. Ja też nie darzę jej ciepłymi uczuciami. Trzymam się tego związku, bo nie zniósłbym życia bez nich. Tak bardzo je kocham. © strandedship / Reddit

• On naprawdę przejmuje się tym, czy u jego dzieci jest wszystko w porządku. Na przykład, gdy moja siostra miała badanie tarczycy pod kątem problemów hormonalnych, rozpoczął cały „projekt badawczy”, żeby sprawdzić, co może być nie tak i w ogóle nie spał.
  Albo gdy wyszło mi w badaniu krwi, że brakuje mi pewnych składników odżywczych, spędził godziny na układaniu listy przepisów bogatych w te składniki, poszedł do sklepu i kupił mnóstwo odpowiednich produktów. © lolocatlover / Reddit

• Mama choruje na toczeń rumieniowaty i czasem, gdy byliśmy dziećmi, musiała spędzać tydzień lub dłużej w szpitalu.
  Pierwszy raz zdarzyło się to, gdy miałam około 10 lat. Tata kazał nam wyjść na dwór, bo robił obiad. Po godzinie wyszedł i oznajmił, że idziemy do Burger Kinga. Po powrocie od razu wysłał nas do łóżek.
  Później, gdy wstałam w nocy po wodę, zobaczyłam kuchnię w ruinie. Wszędzie była mąka, coś niemożliwego do zidentyfikowania przypaliło się na patelni na kuchence, drzwi lodówki były otwarte, zlew był załadowany górą misek i garnków, było nawet coś, co wyglądało jak galaretka na podłodze z odciskiem stopy.
  Wracając do łóżka, przemknęłam obok jego pokoju i usłyszałam, jak płacze. Wtedy dowiedziałam się, że tata też może płakać. © HeavenlyRose / Reddit

Bycie rodzicem nie zawsze jest łatwe. Pewna mama postanowiła ograniczyć córce czas przed ekranem, ale poznała bolesną prawdę. Jej historię przeczytacie tutaj.