12 historii, które pokazują, że dzięki życzliwości łatwiej pokonać mrok

Nawet mały przejaw troski może rozjaśnić czyjś najciemniejszy dzień i pokazać mu, że ludzie bywają życzliwi. Poniżej zgromadziliśmy prawdziwe historie ludzi, których spotkało coś miłego w chwili, kiedy najbardziej tego potrzebowali. Te historie pokazują, jak wiele może zdziałać prosty czyn — na przykład przywrócić komuś wiarę w ludzkość.

• Miałam 15 lat. Na pierwszej zmianie w mojej pierwszej pracy (małe studio fotograficzne) przyszła kobieta i poprosiła o czarno-białe zdjęcia paszportowe. Wyjaśniłam jej, że już takich nie robimy, bo zgodnie z przepisami w paszporcie muszą być kolorowe. Zrobiłam jej zdjęcia, ale kiedy po nie przyszła, zaczęła na mnie krzyczeć, że nie są czarno-białe, chociaż zgodziła się na kolorowe, zanim je zrobiłam.
  To wszystko na oczach innych klientów w kolejce, którzy byli świadkami całego zajścia. Ponieważ dostała produkt bez wad, a ja dopiero zaczynałam pracę, nie miałam prawa po prostu zwrócić jej pieniędzy, żeby mieć spokój. Krzyczała na mnie przez piętnaście minut, aż w końcu się rozpłakałam.
  Wtedy jakiś starszy pan z kolejki oddał jej pieniądze, kazał wyjść z zakładu i przestać się znęcać nad 15-letnią dziewczyną, która po prostu wykonywała swoją pracę. Jakieś 15 minut po tym, jak od nas wyszedł, przyniósł mi lody na pocieszenie. To najlepszy klient w historii. © Nieznany autor / Reddit

• Był ponury dzień. Nie pamiętam czemu, ale poszedłem do miejscowej restauracji, żeby kupić pierogi. Usiadłem przy oknie i wpatrywałem się w deszcz z dramatycznym wyrazem twarzy. Właściciel lokalu podszedł do mnie, zaproponował mi darmowe pierogi i podał mi napój. Wydaje się, że to drobnostka, ale poprawiło mi to nastrój. Oczywiście podziękowałem mu, a on na to: „Nie, nie, to moja praca”. © Nieznany autor / Reddit

• Zapłaciłem za operację oczu mojego przyjaciela. Żył przez 17 lat praktycznie niewidomy na jedno oko. Ale prawdziwym bohaterem jest chirurg, który zdecydował się przeprowadzić operację za darmo i opłacił też anestezjologa. Zostały tylko koszty sali operacyjnej, pielęgniarek i materiałów. © steve_colombia / Reddit

• Mężczyzna w garniturze z teczką wręczył mi parasol podczas ulewy i nie chciał słyszeć żadnej odmowy. Musiałam przejść przez Times Square, żeby dostać się do stacji metra, a on na pewno całkiem przemókł.
  Kilka tygodni później oddałam ten parasol dziewczynie, która zabłądziła w mojej okolicy, a zaczął padać deszcz i nie miała się jak osłonić. Poczułam, jakby wszechświat wszystko zaplanował. Nigdy nie zapomnę tamtego człowieka. © im_not_bovvered / Reddit

• Po śmierci mojego Taty moja depresja się pogłębiła. Poszłam do lekarza i dostałam receptę na antydepresanty. Kiedy odbierałam lekarstwo, rozpłakałam się.
  Przeprosiłam farmaceutę za to, że „płaczę jak dziecko”, on odpowiedział: „Nie trzeba przepraszać. Rozumiesz, że masz problem i próbujesz go rozwiązać. To odważne.”
  Te słowa odmieniły moje spojrzenie na leczenie mojej choroby. © cranberryboggle / Reddit

• W 2008 roku byłem na studiach. Właśnie zastanawiałem się, co będę jeść przez najbliższe dwa lub trzy dni do wypłaty, bo miałem około 6 dolarów na koncie. Kiedy wracałem z wieczornych zajęć, znalazłem na chodniku 20 dolarów. Nie mogłem uwierzyć w swoje szczęście. Teraz stać mnie było na mieloną wołowinę, jajka, mleko, cokolwiek — można się za to wyżywić przez dwa dni.
  Niecały tydzień później zgubiłem telefon komórkowy i wpadłem w panikę. Był mi potrzebny, ale nie mogłem sobie pozwolić na nowy. Tego samego dnia moja mama, która mieszkała cztery godziny drogi ode mnie, zadzwoniła do mojego brata i powiedziała mu, że rozmawiała z kimś, kto znalazł moją komórkę i chce ją oddać.
  Był to bezdomny mężczyzna, który zauważył mój telefon na trawie. Zadzwonił z niego na numer oznaczony jako „mama” i porozmawiał o zwrocie. Podziękowałem mu i dałem 20 dolarów za pomoc — to i tak nie były moje pieniądze. © giugno / Reddit

• Wygrywam mnóstwo pluszowych maskotek w automatach i oddaję je na cele charytatywne, takie jak darmowe sklepy i zbiórki pieniędzy. Mowa o dużych workach pełnych zabawek. Uwielbiam je wygrywać, ale nie potrzebuję 20 ośmiorniczek. © cruznick06 / Reddit

• Pewnego upalnego letniego dnia w Pradze jechałem do pracy tramwajem bez klimatyzacji — zatłoczonym, rozgrzanym i okropnym. Pot spływał po mnie strumieniami, ale nie mogłem nawet sięgnąć po chusteczkę, bo był taki ścisk.
  Stałem nieszczęśliwy, aż jakaś starsza pani uśmiechnęła się do mnie i podała mi chusteczkę. Serdecznie jej podziękowałem. © FingerprintFile513 / Reddit

• Gdy miałem 15 lub 16 lat, rodzice podrzucili mnie do centrum handlowego na spotkanie z dziewczyną. Posprzeczaliśmy się, a ona od razu mnie rzuciła i dosłownie wbiegła w ramiona innego chłopaka — na moich oczach.
  Byłem emocjonalnie rozbity i dzwoniłem do rodziców co najmniej 30 razy, ale nie odbierali. Miałem ruszyć na piechotę do odległego o kilkanaście kilometrów domu, kiedy podszedł do mnie o rok starszy kolega ze szkoły i zapytał, co się stało. Odwiózł mnie do domu i dzięki niemu poczułem, że moje życie się nie skończyło. Dzięki, Brian. © clappedhams / Reddit

• W wieku 14 lat byłem tak biedny, że nie było mnie stać na drugie śniadanie, więc udawałem, że zapomniałem je spakować. Nauczycielka zaczęła przynosić mi jedzenie, ale pewnego dnia nagle zniknęła i nigdy nie wróciła.
  10 lat później byłem prawnikiem. Zobaczyłem, że jej nazwisko jest wpisane do terminarza. Kiedy przyszła, zamarłem. To ta sama kobieta, którą znałem, z tymi samymi życzliwymi oczami. Byłem w szoku, bo okropnie się trzęsła. Z początku mnie nie poznała, ale kiedy się przedstawiłem, uśmiechnęła się.
  Jej mąż zostawił ją po 20 latach dla młodszej kobiety i zabrał wszystkie oszczędności, stosując oszustwo. Nie było jej stać na prawnika, ale chciała poprosić o pomoc — choćby o obniżenie stawki. Przyjąłem jej sprawę i nie wziąłem od niej ani grosza.
  Wygraliśmy. Odzyskała wszystkie pieniądze, a do tego dostała odszkodowanie. Przytuliła mnie i powiedziała, że ją uratowałem. Odparłem, że spłacam dług i że zawsze może na mnie liczyć.

• Kiedy kupowałam lunch na przerwie, sklep, w którym pracowałam, nie przyjął mojej karty. Stojąca za mną klientka wręczyła kasjerce 20 dolarów i nalegała, żebym zatrzymała resztę (mój posiłek kosztował około 5).
  Miałam 18 lat, mieszkałam sama w obcym mieście po wyprowadzce z domu. Było mi bardzo ciężko. Minęło już 10 lat, a ja wciąż mam łzy w oczach, kiedy o tym myślę. Nie miała pojęcia, jak bardzo potrzebowałam tamtego dnia jej życzliwego gestu. © Coffeeandbunnies / Reddit

• Kiedy miałam około 19 lat i byłam na pierwszym roku studiów, tata stracił pracę, a mama utrzymywała całą naszą rodzinę. Przez jakiś mieliśmy spore trudności. Pewnego dnia byłam na wieczornych zajęciach i umierałam z głodu. Nie spodziewałam się, że w domu dostanę kolację, więc zamierzałam po powrocie od razu iść spać, żeby nie myśleć o głodzie.
  Kiedy wróciłam do domu, na kuchennym blacie stało gigantyczne pudełko pizzy. Najwyraźniej kupiła ją jedna z naszych sąsiadek, bo parę miesięcy wcześniej tata naprawił jej płot. Ta sytuacja utknęła mi w pamięci, ponieważ:
  A. byłam taka głodna i
  B. traf, że przyniosła jedzenie akurat tamtego wieczoru, to dla mnie coś niesłychanego.
  Może to zabrzmi głupio, ale nigdy tego nie zapomnę. © melimelsx / Reddit

Możemy być okłamywani, nic o tym nie wiedząc — a kiedy prawda w końcu wychodzi na jaw, może wywrócić nasze życie do góry nogami. Dokładnie to przydarzyło się tym 12 ludziom, którzy po latach odkryli niepokojące sekrety.