12 osób, których odważne czyny zasługują na film

Czasami ludzie robią rzeczy tak odważne, miłe lub zaskakujące, że sprawiają wrażenie scen wyjętych z filmu. Nie chodzi tu o sławę czy wielkie tłumy — tylko o zwykłych ludzi, którzy podejmują trudne decyzje, po cichu stają na wysokości zadania lub zmieniają czyjeś życie w decydującym momencie. Zebraliśmy kilka prawdziwych historii, w których czyjeś działania były tak znaczące, że na zawsze zapadły w pamięć.

• Byłam z chłopakiem, gdy podeszła do mnie kobieta i wcisnęła mi podpaskę. Powiedziała: „Przyda ci się”. Nie miałam okresu — sprawdziłam w toalecie. Coś mi nie pasowało. Gdy otworzyłam podpaskę, zobaczyłam wypisane na czerwono pospiesznym pismem dwa słowa: „Wygoogluj go”.
  Na początku nie zrozumiałam. Jedyną osobą, z którą byłam, był mój chłopak, z którym spotykałam się zaledwie od dwóch tygodni. Mimo to ciekawość wzięła górę. Wyjęłam telefon i wpisałam jego nazwisko, nie spodziewając się niczego szczególnego. To, co znalazłam, wprawiło mnie w osłupienie.
  Okazało się, że mój chłopak jest sławny na TikToku. Jego filmy często stają się viralowe. Prowadzi „eksperyment”, w którym przez miesiąc umawia się z kimś lub się przyjaźni, a potem relacjonuje to w internecie jak jakiś projekt społeczny.
  Mój świat się zawalił. Myślałam, że w końcu znalazłam tego jedynego, a tu okazało się, że byłam tylko materiałem na jego kolejny post. Zostawiłam go na lotnisku bez słowa.
  Nigdy więcej nie spotkałam tej nieznajomej, ale dziękuję jej z całego serca. Uratowała mnie, zanim wpadłam jeszcze głębiej.

• Miałam 18 lat i właśnie przeprowadziłam się sama do Nowego Jorku, próbując przyzwyczaić się do tamtejszego stylu życia (pochodziłam z małego miasteczka na południu). To był mój pierwszy raz w metrze i nie miałam pojęcia, jak kupić bilet.
  Stałam więc przy jedynym działającym automacie, z kolejką ludzi za plecami, i próbowałam się z tym uporać. Byłam trochę spanikowana, bo wiedziałam, że ludzie czekają. Niektórzy zaczęli krzyczeć: „Pośpiesz się!”. Zaczęły mi się kręcić łzy w oczach, co jeszcze bardziej mnie zdenerwowało.
  Wtedy pewien facet wyszedł z kolejki i kazał wszystkim się uspokoić. Podszedł do mnie, krok po kroku wytłumaczył, co robić, i zapłacił za bilet na 12 przejazdów. Poklepał mnie po plecach i powiedział: „Następnym razem, gdy ktoś na ciebie nakrzyczy, nakrzycz na niego — wtedy cię zostawi w spokoju”.
  W tamtej chwili poczułam, że nie jestem już taka samotna. Gdyby nie jego dobroć i pomoc, pewnie bym tam nie została i nie przeżyła tych wszystkich wspaniałych chwil. © Wiffle_Sn*** / Reddit

• Kiedy byłam bardzo młodą i ciężarną dziewczyną mieszkającą na południu, byłam przyzwyczajona do wielu nieuprzejmych spojrzeń lub komentarzy na temat posiadania dziecka w tak młodym wieku i poza związkiem małżeńskim. Ale pewna starsza pani podeszła do mnie, wręczyła mi 20 dolarów i powiedziała: „Hej kochanie, to na pieluchy, są dość drogie. Powodzenia”. Ten moment zostanie ze mną na zawsze. © coddiwomplek / Reddit
  
  

• Trzy dni z rzędu spóźniłem się do pracy — akurat w trakcie okresu próbnego. Myślałem, że mnie zwolnią. Nie wiedziałem jednak, że mój współpracownik Jake powiedział w kadrach, że pomagam mu w „rodzinnej sytuacji awaryjnej” i zapewnił, że pracuję po godzinach. To nie była prawda — po prostu wiedział, że po rozstaniu ledwo trzymam się w kupie.
  Dział HR przymknął na to oko. Sześć miesięcy później dostałem awans. Jake wspomniał o tym dopiero po wielu latach, kiedy oboje odeszliśmy z firmy.

• Miałam atak paniki na środku ulicy. Właśnie straciłam pracę i nikomu o tym nie powiedziałam. Nagle podeszła do mnie jakaś kobieta, złapała mnie za rękę i powiedziała: „Tu jesteś! Szukałam cię”.
  Szepnęła: „Wszystko w porządku?” i nie puszczała mojej dłoni. Wyprowadziła mnie stamtąd i siedziała ze mną, aż odzyskałam oddech. Potem powiedziała: „Też mi się to kiedyś przytrafiło. Odwdzięcz się kiedyś” — i odeszła. Nigdy więcej jej nie widziałam.

• Kiedyś poszłam z dziećmi do dyskontu. Miałam ciężki dzień. Zapomniałam portfelu z domu i powiedziałam im, że bardzo mi przykro. Moje najstarsze dziecko zaczęło się awanturować, a ja próbowałam wyprowadzić je ze sklepu. Jakiś pracownik postanowił zapłacić za nasze zakupy. Cierpię na poważną chorobę psychiczną i wyprowadzenie dzieci ze sklepu bez pomocy męża było nie lada wyzwaniem. Byłam tak wzruszona, że wróciłam tam jeszcze w tym tygodniu, by oddać tej osobie 20 dolarów.
  Ten mały akt dobroci tak bardzo mi pomógł. © callmesamus / Reddit

• Moja pierwsza żona porzuciła nas, gdy mój syn był jeszcze niemowlakiem. Było ciężko, ale jakoś dałem radę. Pewnego wieczoru wybrałem się na kolację ze znajomymi. Musiałem przewinąć dziecko, a w męskiej toalecie nie było przewijaka. Zapytałam kobietę wychodzącą z damskiej toalety, czy jest pusta, a ona sprawdziła i dała mi zielone światło. Kiedy próbowałem ogarnąć torbę z pieluchami, podeszła i zaproponowała, że go przewinie.
  Powiedziałam jej, że sobie poradzę, ale nalegała i mnie objęła. Musiałem chyba przez cały czas być na skraju załamania, a ona od razu to wyczuła. Płakałem chwilę, podczas gdy zupełnie obca osoba przewijała mojego synka, podziękowałem jej z całego serca i wróciłem do stolika z nieco mniejszym ciężarem na ramionach. © PrintError / Reddit

• Wracałem do domu po szkoleniu podstawowym, żeby spędzić Boże Narodzenie z rodziną, gdy okazało się, że lot jest przepełniony i zostało tylko jedno wolne miejsce. Para przede mną debatowała, które z nich powinno je zająć.
  Facet powiedział: „Ty powinnaś lecieć, to twoja rodzina. Ja złapię późniejszy lot”. Wtedy kobieta spojrzała na mnie i zapytała, dokąd lecę. Wspomniałem, że jadę do domu, aby zobaczyć się z moją ciężarną żoną i rodziną. Następnie powiedziała kobiecie przy kasie, że powinienem zająć ostatnie miejsce.
  Udało mi się spędzić ostatnie święta z tatą, a przy okazji rodzina była zadowolona. © jackfaire / Reddit

• Pierwszy raz podróżowałam sama i na lotnisku dopadł mnie tak silny atak lęku, że nie mogłam mówić. Nie chcieli mnie wpuścić na pokład bez rozmowy z ochroną. Siedziałam na podłodze, trzęsąc się, gdy podszedł do mnie jakiś mężczyzna, spojrzał na mnie i powiedział do agenta: „To moja siostra. Nie mówi, gdy się boi. Pomogę jej przejść”.
  Szliśmy razem do bramki, a on opowiadał o wspomnieniach z dzieciństwa, które nigdy nie miały miejsca, żeby ochroniarze nam uwierzyli. Potem przytulił mnie i zniknął. Nigdy nawet nie dowiedziałam się, jak ma na imię.

• Na ostatnim roku studiów moja mama miała udar i kompletnie się załamałem. Opuściłem pół semestru. Byłem gotowy rzucić studia.
  Pewnego dnia mój promotor wezwał mnie do siebie i wręczył mi segregator. Powiedział, że to „wspólny projekt”, nad którym, jak powiedział, pracowaliśmy — tyle że ja nie miałem w tym żadnego udziału.
  On przeprowadził badania, napisał większość pracy i zostawił tylko kilka pustych stron. „Po prostu je uzupełnij” — powiedział. „Pomogą ci zdać”.
  Ukończyłem studia na czas. Wciąż nie mogę o tym mówić bez płaczu.

• Gdy byłem bezdomny i na dworze panował mróz, pewna starsza pani wpuściła mnie do swojego mieszkania, żebym się ogrzał przez kilka godzin. Dała mi jedzenie i gorącą herbatę. Była prawdziwym błogosławieństwem i nigdy jej nie zapomnę.
  A, i prawie zapomniałem — zanim wyszedłem, dała mi 300 dolarów na pokój w hotelu na kilka dni i trochę pieniędzy na jedzenie. © adrenaline_ju***e3 / Reddit

• Gdy miałem 15 lub 16 lat, rodzice podrzucili mnie do centrum handlowego na spotkanie z dziewczyną. Posprzeczaliśmy się, a ona od razu mnie rzuciła i dosłownie wbiegła w ramiona innego chłopaka — na moich oczach.
  Byłem emocjonalnie rozbity i dzwoniłem do rodziców chyba z 30 razy, ale nie odbierali. Miałem już ruszyć na piechotę do odległego o kilkanaście kilometrów domu, kiedy podszedł do mnie o rok starszy kolega ze szkoły i zapytał, co się stało. Odwiózł mnie do domu i dzięki niemu poczułem, że moje życie się nie skończyło. Dzięki, Brian. © clappedhams / Reddit

Nasi rodzice dali z siebie wszystko, pracując niestrudzenie i poświęcając się, by wychować nas we właściwy sposób. Oferują wsparcie, troskę, a czasem po prostu trwają przy nas, gdy nikt inny tego nie robi — to oni przypominają nam, co naprawdę się liczy. Te 11 wzruszających historii pokazuje, że rodzice zaryzykowaliby wszystko dla swoich dzieci.