13 faktów o pływaniu artystycznym, które dowodzą, że nie chodzi w nim tylko o obroty i skoki w wodzie

Sporty wodne, zwłaszcza pływanie synchroniczne i artystyczne, wymagają siły, elastyczności i dużej wytrzymałości. Jako widzowie w ciągu kilku minut mamy okazję zobaczyć rezultat całego programu treningowego i nie zdajemy sobie sprawy z długich dni ćwiczeń i doskonalenia technik, które kryją się za tymi pokazami. Tylko jedno wiemy na pewno: kiedy zawodniczki wchodzą do basenu, pływają i poruszają się jak prawdziwe syreny.

Ekipa Jasnej Strony chce przedstawić wam 13 aspektów trenowania pływania synchronicznego, które czynią ten sport bardzo wymagającą dyscypliną.

1. Zawodniczki pływania artystycznego używają żelatyny, aby ich fryzura nie popsuła się podczas pływania.

Aby utrzymać włosy na swoim miejscu i zadbać o ich wygląd podczas pływania, sportsmenki stosują niearomatyzowaną żelatynę. Wystarczy zmieszać produkt z wodą i nałożyć na włosy, aby je ułożyć i nadać im schludny wygląd tuż przed zawodami. Jedynym sposobem na usunięcie żelatyny jest kilkukrotne spłukanie włosów gorącą wodą.

2. Dysponują najlepszą technologią, jeśli chodzi o podwodne nagłośnienie.

Muzyka jest kluczowa podczas zawodów pływania synchronicznego, ponieważ sportsmenki muszą zawsze zachowywać rytm. Aby mogły słyszeć muzykę pod wodą, w basenach instalowane są specjalne głośniki o zaawansowanej technologii.

3. Bardzo intensywnie trenują, aby dać zaledwie 4-minutowy pokaz.

Choć występy trwają tylko 2-4 minuty (w zależności od liczby osób biorących w nich udział), większość tego czasu zawodniczki spędzają w wodzie. Dlatego drużyna pływania synchronicznego ćwiczy dziesięć godzin dziennie, sześć razy w tygodniu. Muszą pracować nad wytrzymałością, pojemnością płuc i precyzją ruchów. To sprawia, że jest to jeden z najbardziej wymagających sportów pod względem treningowym.

4. Nie mogą nosić okularów wodnych.

Pływaczki artystyczne nie mogą nosić okularków, ponieważ sędziowie muszą widzieć ich mimikę. Używanie gogli utrudniłoby jury możliwość oceny twarzy zawodniczek podczas występu. Jedyną rzeczą, którą mogą zakładać, są klipsy na nos, ponieważ zapobiegają one dostawaniu się wody do dróg oddechowych podczas przebywania pod wodą.

5. Nie wolno im nosić teatralnego makijażu.

Nakładają tylko profesjonalny wodoodporny makijaż, aby podkreślić swoją urodę. Dzięki temu sędziowie mogą zobaczyć ich mimikę podczas występu, która również podlega punktacji i ocenie.

6. Trenują, by zwiększyć pojemność swoich płuc.

Atletki spędzają wiele godzin trenując pod wodą, aby zbudować wytrzymałość, dzięki czemu zwiększa się pojemność ich płuc. Pomaga to organizmowi lepiej wykorzystywać tlen, wchłaniając go bardziej efektywnie i w ten sposób zmniejszając prawdopodobieństwo rozwoju chorób układu oddechowego, takich jak astma.

7. Depilują lub golą swoje ciała.

Pewnie zauważyliście, że wszystkie pływaczki są dokładnie wydepilowane. Wiele osób uważa, że jest to kwestia estetyczna lub norma społeczna, ale w rzeczywistości istnieją techniczne powody wspierające tę decyzję. Gdy pływak się porusza, włosy zwiększają opór w wodzie. Ponadto, pozbawione włosów ciało jest bardziej wrażliwe.

8. Używają niemal każdego mięśnia w swoim ciele.

Pływanie to jeden z najbardziej intensywnych sportów. Bywa niezwykle wymagające, zarówno na poziomie amatorskim, jak i zawodowym. Podczas treningu sportowcy wykorzystują niemal każdy mięsień swojego ciała, co czyni tę dyscyplinę jedną z najbardziej prozdrowotnych aktywności na świecie.

9. Używają mleka do zmniejszania zaczerwienienia oczu.

Pewna zawodowa lekkoatletka zalecała stosowanie kuracji mlekiem, by złagodzić podrażnienie oczu spowodowane chlorem. „Napełnij szklanki z wodą odrobiną mleka, przykryj nimi oczy i otwórz je na kilka sekund. Powtórz czynność kilka razy, aż poczujesz ulgę. Jeśli nosisz soczewki kontaktowe, zaleca się ich wyjęcie przed wypróbowaniem tej techniki”.

10. Ćwiczą, aby zwiększyć elastyczność palców i nóg.

Dla uzyskania jak najlepszego efektu podczas pokazów konieczne jest doskonałe rozciągnięcie stóp i nóg. Aby to osiągnąć, pływaczki siadają na podłodze z nogami wyciągniętymi przed siebie i starają się jednocześnie dotknąć ziemi palcami stóp.

11. Temperatura i przejrzystość wody w basenie są regulowane.

Woda w basenie musi mieć temperaturę od 25 do 28 stopni Celsjusza. Głębokość powinna wynosić minimum 2 metry, natomiast zalecana to 3 metry. Z kolei szerokość basenu powinna wynosić 25 metrów, a każdy tor musi mieć 2,5 metra szerokości. Pełna długość basenu olimpijskiego wynosi 50 metrów.

12. Praca zespołowa jest kluczem do zwycięstwa w zawodach.

W pływaniu artystycznym występują duety i zespoły liczące od 4 do 8 uczestników. Podczas wykonywania układów zawodnicy muszą się wzajemnie uzupełniać. Ponieważ w grupie 8 osób występuje bardzo wiele ruchów, absolutnie konieczne jest idealne zgranie. Podczas oceniania występu liczy się bowiem każdy drobny szczegół.

13. Podczas zawodów nie mogą dotykać dna basenu.

Widzowie zdają sobie sprawę, że ruchy i piruety pływaczek są bardzo zróżnicowane. Ale kiedy zawodniczki obracają się i unoszą podczas występu, nigdy nie mogą dotknąć dna. Cały układ wykonują dzięki własnej sile rozpędu, znajdując na głębokości 2-3 metrów.

Czy wiedzieliście, że pływanie artystyczne jest takie trudne? Próbowaliście kiedyś swoich sił w podobnej dyscyplinie?