13 poważnych błędów popełnionych przez filmowców, na które nie zwróciliśmy uwagi

Nad wizerunkiem postaci filmowej pracuje tuzin różnych specjalistów, którzy mają zagwarantować, że stworzone dla niej kostiumy pasują do danej epoki. Nie zawsze udaje się jednak uniknąć pomyłek — zdarzają się nawet ekspertom. Czasami twórcy przymykają jednak oko na małe odstępstwa od reguł na rzecz ekspresji artystycznej.

Członkowie ekipy Jasnej Strony obejrzeli kilka znanych filmów pod kątem takich niedociągnięć — listę pomyłek znajdziecie poniżej. Natomiast na koniec wyjaśniamy, co dokładnie nie zgadza się w filmach kostiumowych, w których występuje Keira Knightley.

Titanic

Akcja filmu rozgrywa się w epoce edwardiańskiej. W jednej ze scen matka Rose pieczołowicie sznuruje córce gorset. Ten nie pasuje jednak do epoki. Gorset bohaterki całkowicie zakrywa jej biust i ma modelowane miseczki. Tymczasem na początku ubiegłego wieku ideałem piękna był naturalny biust, podkreślany długim gorsetem i prostym, niskim dekoltem.

Małe kobietki

Trudno wyobrazić sobie dziewczynę żyjącą w epoce wiktoriańskiej w nakryciu głowy innym niż czepiec. W najnowszej adaptacji filmowej powieści Małe kobietki Louisy May Alcott kostiumografowie zdecydowali jednak, żeby odrzucić ten element ubioru, zamieniając go na kapelusz słomkowy albo w ogóle pozbawiając bohaterki nakrycia głowy.

Elizabeth: Złoty wiek

Clive Owen, grający Sir Waltera Raleigha w filmie Elizabeth: Złoty wiek, nigdy nie zdejmuje skórzanych butów — nawet na audiencję u królowej. Prawdziwy Walter Raleigh nie wpadłby na to, żeby pojawić się w obecności władczyni w butach przeznaczonych do polowania i jazdy konnej. Garderoba średniowiecznych możnych była o wiele bardziej zróżnicowana, niż przedstawia się to na ekranie. Dworzanie przez większość czasu nosili pończochy i eleganckie, skórzane buty.

Moulin Rouge!

Nikt nie zaprzeczy, że Nicole Kidman jest w musicalu Moulin Rouge! po prostu niesamowita. Niestety większość jej kostiumów zupełnie nie odpowiada ówczesnej rzeczywistości. Stroje słynnych paryskich tancerek kabaretowych składały się z obszernych spódnic do kankana i długich, białych pantalonów. A na nogach miały czarne pończochy, nie kabaretki.

Kochanice króla

Bohaterki prawie każdego filmu, którego akcja rozgrywa się w wiekach średnich, noszą piękne kreacje z gorsetami i odkrytymi ramionami. Kochanice króla nie stanowią tu wyjątku. Rzeczywistość była jednak mniej romantyczna. W XVI wieku damy zawsze miały na sobie odpowiednią bieliznę. Koszule i halki wykonane z lnu, bawełny, a czasem z jedwabiu, chroniły przed zimnem i zapobiegały otarciom powodowanym przez gorsety. Poza tym zdecydowanie łatwiej było wyprać lniany podkoszulek niż suknię z drogiej tkaniny.

Bridgertonowie

W serialu Bridgertonowie bohaterki zakładają ciasne i niewygodne gorsety na gołe ciało. Na plecach Daphne Bridgerton widać nawet spowodowane tym rany i otarcia. W rzeczywistości było to jednak niemożliwe. W epoce regencji, podobnie jak w innych czasach, gorset zakładało się na element bielizny, stanowiący niezbędną część damskiej garderoby.

Grease

Akcja kultowego musicalu Grease rozgrywa się w roku 1958, ale w jednej z kluczowych scen Sandy ma fryzurę typową dla lat 70.

Do mody tamtego okresu nie pasują również jej czarne, lśniące legginsy. Były nie tylko zdecydowanie zbyt obcisłe, ale też wykonane ze spandexu, opatentowanego dopiero w 1959 roku.

Enola Holmes

Większość kostiumów Enoli Holmes została wykonana z dużą precyzją, ale i tutaj pojawiają się pomyłki. Elementy niektórych strojów, zwłaszcza gorset bordowej sukni i spódnica różowej, pasują raczej do lat 70. niż 80. XIX wieku, a to wtedy rozgrywa się akcja filmu. Co więcej, dekolt bordowej sukni jest zbyt głęboki — w tamtych czasach młoda dziewczyna raczej nie odważyłaby się wyjść w takim stroju na ulicę.

Królestwo niebieskie

Mimo że Balian, grany przez Orlando Blooma, był mężnym człowiekiem, raczej nie odważyłby się stawić na polu bitwy bez hełmu.

My Fair Lady

Najpopularniejszym uczesaniem na początku XX wieku (akcja filmu rozgrywa się w roku 1912) była fryzura pompadour. Doskonale utrzymywały się na niej modne w tamtych czasach kapelusze z szerokim rondem. Jednak wysoko upięte włosy, jakie prezentuje w filmie Audrey Hepburn, zupełnie nie wchodziły w grę.

Duma i uprzedzenie

Akcja powieści i filmu rozgrywa się w latach 1811–1812, kiedy wielkie peruki zostały wyparte przez naturalne loki. Dziewczęta upinały włosy w kok, a głównym elementem zdobiącym fryzurę były drobne loki okalające czoło i skronie. Oczywiście kobiety nie miały wtedy grzywek i nie nosiły rozpuszczonych włosów.

Emma

Emma grana przez Gwyneth Paltrow też nie nosiła nakrycia głowy. Przez cały film bohaterka pojawia się na zewnątrz z odkrytą głową, co było w tamtych czasach po prostu nie do pomyślenia. W pierwszej dekadzie XIX wieku każda szanująca się dama miała całą kolekcję czepców i kapeluszy chroniących przed słońcem i chłodem, a także będących przejawem jej statusu społecznego.

Bonus

Aż do XX wieku ideałem piękna była zmysłowa kobieta z krągłościami. Jest to odzwierciedlone w dziełach sztuki, szczególnie na obrazach słynnych malarzy. Artyści renesansowi, impresjoniści, a nawet kubiści uwieczniali krągłe kobiety. Mogłoby się więc wydawać, że aktorki wcielające się w piękne bohaterki z XVIII i XIX wieku powinny spełniać te standardy urody.

Często oglądamy jednak w filmach kostiumowych współczesne ikony piękna o zapadniętych policzkach i wyraźnie zarysowanych kościach policzkowych. Najdobitniejszym przykładem jest urocza Keira Knightley. Aktorka znacznie odbiega od ideału piękna tamtych lat, co jednak zupełnie nie przeszkadza widzom ceniącym jej talent.

Czy zwracacie uwagę na tego typu pomyłki w filmach? Co o nich sądzicie? Czekamy na wasze komentarze!