14 filmów historycznych, w których projektanci kostiumów popełnili spore błędy

Jedną z niepodważalnie najlepszych rzeczy w oglądaniu filmów historycznych są barwne, efektowne kostiumy. Szerokie suknie, wyrafinowana biżuteria i skomplikowane fryzury wyglądają na ekranie niesamowicie, ale czasami kostiumografowie dają się ponieść i popełniają wyraźnie zauważalne błędy.

Zaskakująca miłość królowej Marii do piercingu

W filmie Maria, królowa Szkotów, który opowiada o konflikcie pomiędzy królową Elżbietą I i Marią I Stuart, aktorka Saoirse Ronan ma na sobie mnóstwo biżuterii. Co najbardziej przykuło naszą uwagę, to fakt, że w jej prawym uchu znajduje się 5 kolczyków. Choć są dowody na to, że w XVI wieku kobiety nosiły kilka kolczyków w uchu, nic nie sugeruje, by robiła tak Maria Stuart. Wygląda to zbyt nowocześnie.

Zbyt obcisła, a zarazem za skromna jak na tamte czasy sukienka

Reżyser Wielkiego Gatsby’ego, Baz Luhrmann, dość świadomie podszedł do przedstawienia amerykańskich trendów modowych lat 20. ubiegłego wieku. Jednak sukienki, które nosi Daisy, są zdecydowanie zbyt nowoczesne. Aby trafnie odzwierciedlały ówczesną modę, powinny być nieco luźniejsze, mieć kwadratowy dekolt i zdecydowanie większe wycięcie na plecach.

Spódnica Jane powinna być szersza.

Akcja Zakochanej Jane rozgrywa się pod koniec XVIII wieku, kiedy moda w Anglii ulegała radykalnym przemianom. W tamtych latach kobiety nosiły suknie z dopasowaną górą i szeroką spódnicą. Ubrania Jane wyglądają naprawdę rewolucyjnie — ten styl stał się popularny dopiero 10-20 lat później. Spódnica jej sukni również wygląda na zbyt wąską, nawet jak na rok 1810.

Suknia Meg nie jest wyzywająca, a staromodna.

Film Małe kobietki został skrytykowany za fryzury głównych bohaterek, ponieważ dziewczęta pojawiają się publicznie z rozpuszczonymi i odkrytymi włosami, co w tamtych czasach nie powinno mieć miejsca.

Można też mieć zastrzeżenia co do niektórych kostiumów. Przykładowo, w książce Meg przychodzi na bal w wyzywającej sukience, a w filmie jej kreacja jest bardzo skromna. Dekolt powinien być głębszy, a ramiona odsłonięte. Dlatego scena praktycznie traci zamierzony sens.

W XVI wieku żadna dama nie pojawiłaby się publicznie z odkrytymi ramionami.

W XVI wieku panie zawsze nosiły halkę pod suknią, ale nie widać tego w serialu Dynastia Tudorów. Przykładowo, Gabrielle Anwar ma na sobie barwną suknię ewidentnie bez halki pod spodem. Dekolt był wtedy zazwyczaj kwadratowy, a kreacja składała się z kilku części, przez co trudno wyobrazić sobie damę z tych czasów w stroju z odkrytymi ramionami.

W Rzymie tylko cesarz mógł nosić purpurę.

Akcja filmu Pompeje rozgrywa się w I wieku. W tamtych latach tylko cesarz mógł nosić purpurę.

Jeśli ktokolwiek inny założyłby ubrania w tym kolorze, zostałby ukarany. Kiedy więc senator Corvus pojawia się na ekranie przyodziany w purpurę, powinno to oznaczać, że wkrótce będziemy się martwić o jego przyszłość. Co ciekawe, nie tylko on nosił szaty w tej barwie — jego żołnierze również byli tak odziani.

Gorsetu sukni nie ozdabiano jednym dużym motywem.

W XVI wieku kobiety zdobiły swoje ubrania haftem, ale wybierały skomplikowane wzory, a nie jeden duży motyw. Dlatego suknia Natalie Dormer w Dynastii Tudorów wygląda nierealistycznie.

Ten wełniany sweterek wygląda bardzo dziwnie.

Film o życiu pisarki Mary Shelley zebrał zarówno pozytywne, jak i negatywne recenzje. Jednym z powodów krytyki były ubrania głównej bohaterki. Wyglądały one jak unowocześniona wersja tego, co naprawdę nosiły kobiety na początku XIX wieku.

Projektanci kostiumów woleli len od bawełny i wełny, więc wszystkie sukienki wyglądają na pomięte i bezkształtne. Ten różowy kostium jest chyba najgorszy w całym filmie. Pomięty materiał, szydełkowy sweterek — żadna z tych rzeczy nie wygląda autentycznie jak na tamte czasy.

Jaskrawe barwniki nie istniały w XVIII wieku.

Melodramat Żegnaj, królowo pokazuje życie na francuskim dworze pod koniec XVIII wieku. Kobiety zakładają tam bardzo kolorowe stroje. Przykładowo, Virginie Ledoyen nosi tę niesamowitą zieloną suknię. Oczywiście, dawniej również barwiono tkaniny, ale osiągnięcie tak żywego odcienia było niemal niemożliwe. Kolory najczęściej były nieco wyblakłe.

Wstążek nie mocowało się na wierzchu kapelusza.

Akcja filmu Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły rozgrywa się na początku XVIII wieku. Nakrycie głowy Elizabeth wygląda całkiem autentycznie — słomkowe kapelusze często były wiązane wstążkami, ale znajdowały się one pod spodem, a nie na wierzchu kapelusza. Nikt nie zakrzywiałby ronda w ten sposób.

Koronkowe suknie byłyby bardzo odważnym wyborem w XVII wieku.

Twórcy filmu Przyjaźń czy kochanie? wykazali się dużą dbałością o szczegóły przy projektowaniu męskich kostiumów. Większość z nich wygląda autentycznie i odzwierciedla zmiany zachodzące w głównym bohaterze. Nie oznacza to jednak, że spisali się na medal — w tamtych czasach koronkowe suknie były nie do pomyślenia.

Daphne zapomniała zakręcić grzywkę.

Choć serial Bridgertonowie nie stara się o autentyzm historyczny, w większości przypadków wygląd bohaterów pasuje do epoki. Fryzury jednak bywają nietrafione. W tamtych czasach kobiety zawsze podkręcały grzywkę, przez co Daphne z tak ułożonymi włosami wygląda bardziej jak Audrey Hepburn w Śniadaniu u Tiffany’ego niż dziewczyna z epoki regencji.

Nie projektowano specjalnych zbroi dla ciężarnych.

Serial Hiszpańska księżniczka opowiada o życiu Katarzyny Aragońskiej, córki władców Hiszpanii i pierwszej żony króla Anglii Henryka VIII. W jednym z odcinków królowa musi sama bronić swojej nowej ojczyzny, więc zakłada zbroję. Choć nie jest wykluczone, że kobiety w tamtych czasach prowadziły kampanie wojskowe i uczestniczyły w bitwach, nie ma dowodów na to, że projektowano dla nich specjalne zbroje.

Napierśnik dopasowany do ciała kobiety mógłby być niebezpieczny. Celem zbroi jest odbicie ciosu miecza, tak, by ten tylko prześlizgnął się po metalu. Takie ukształtowanie zbroi, jakie widzimy w serialu, miałoby katastrofalne skutki dla noszącej ją Katarzyny Aragońskiej.

W XV wieku kobiety nie nosiły sukni z dekoracyjnymi sznurowaniami.

W filmach historycznych często można zobaczyć postacie kobiece w sukniach ze sznurowaniem. Jednak w XV wieku było ono jedynie funkcjonalne, a nigdy dekoracyjne. Trudno sobie wyobrazić kobietę, która spędzałaby codziennie czas na sznurowaniu przodu, tyłu i rękawów sukni. W XV wieku nie istniały suknie podobne do tej, którą można zobaczyć w Białej księżniczce.

Wolicie, by kostiumy w filmach historycznych wyglądały ładnie czy realistycznie?