14 historii, które pokazują, jak trudne bywają relacje z rodzicami

miesiąc temu

Oczekujemy, że rodzice będą nas kochać i wspierać, bez względu na to, ile mamy lat. Ale oni nie zawsze potrafią lub chcą dać swoim dzieciom bezwarunkową miłość i troskę. Bohaterowie dzisiejszego wyboru opowiadają nam o swoich skomplikowanych relacjach z rodzicami.

Spotykałam się z chłopakiem przez dwa lata, a teraz zdecydowaliśmy się pobrać. Pobiegłam do mamy, żeby podzielić się radością. A ona mruknęła z niezadowoleniem, że będę tego żałować przez całe życie. W szoku spytałam, dlaczego? Przecież go kocham! A mama: „Przecież wiesz, że twój chłopak ma ogromny brzydki nos. A jeśli wasze dzieci też będą takie brzydkie? Moje wnuki! Żałuję, że wyszłam za twojego ojca. Urodziłaś się z krzywymi ustami, całkiem jak on”. To tyle, jeśli chodzi o moje relacje z mamą. © Caramel / VK
Nagle zdałam sobie sprawę, że uwielbiam bawić się roślinami. Wczoraj z koleżanką poszłyśmy na sadzonki dzikiej róży. Kiedy wróciłam, mama zapytała, gdzie byłam. Podzieliłam się z nią moją radością, a ona tylko się zaśmiała i powiedziała, że jestem dziwaczką. A teraz za każdym razem, gdy patrzę na moje rośliny, ogarnia mnie dziwne uczucie. Mojej matce udało się zniszczyć coś, co kocham. Czasami próbuję usprawiedliwić jej działania, ale częściej zdaję sobie sprawę z tego, jak bardzo jest zła. © Karkax / Reddit

Nasze finanse rodzinne są w porządku, mamy własne mieszkanie, a drugie wynajmujemy.
Pracuję od 15 roku życia, nie proszę rodziców o pieniądze. Teraz mam 18 lat. Niedawno pożyczyłam ojcu 2 tysiące dolarów, a on mówi, że nie wie, kiedy odda. Pożyczyłam mojej starszej siostrze 250 dolarów, ona też nie zwraca, chociaż obiecała oddać wszystko w ciągu tygodnia. Moja siostra jest 2 lata starsza ode mnie, od miesięcy jest bez pracy. Mama daje jej pieniądze, tata kupił samochód. Wtedy się zdenerwowałam: z jakiegoś powodu moi rodzice mają pieniądze dla mojej siostry, ale nie dla mnie! Oczywiście nazwali mnie niewdzięcznicą, bo przecież dają mi dach nad głową. © Zealousideal-Flow389 / Reddit
Moja mama znalazła mój pamiętnik, który zawierał strony o naszej relacji, przeczytała go i wpadła w furię. Były też tajne kontrole kieszeni i toreb. Minęło wiele lat, ale nadal ma zwyczaj naruszania osobistych granic i wtrącania się tam, gdzie nie powinna. I nie widzi w tym nic złego, a potem zastanawia się, dlaczego jestem dla niej niegrzeczna. © Matroskin1986 / Pikabu
Mama koleżanki urządza awantury z bezsensownych powodów. Na przykład prosi o kupno jabłek. Koleżanka kupuje, a matka mówi: „Nie, prosiłam o gruszki!”. Ale pamięć koleżanki jest w porządku. Powiedziała, że następnym razem kupi owoce w następujący sposób: zapisze nazwę na kartce papieru i każe się matce podpisać.

Znajomy napisał pracę naukową, zainwestował w nią kilka lat życia i została bardzo doceniona. Dzwoni, żeby pochwalić się rodzicom, a oni mówią: „Och, to nic takiego, lepiej nam powiedz, kiedy sprawisz nam przyjemność wnukami?”. Więc teraz mój znajomy nie kontaktuje się już z rodzicami.
Nie mogę zapomnieć słów mojej żony. Z moją matką mam trudne relacje, komunikujemy się na neutralne tematy, takie jak pogoda, pokazuję jej naszą małą córkę. Po kolejnej rozmowie wideo moja żona powiedziała: „Twoja mama mówi do wnuczki jak do zwierzątka. Myślę, że nie postrzega jej jako osoby”. Zdałem sobie sprawę, że tak właśnie jest. Nawet gdybym nagle nauczył się leczyć najgorsze choroby lub stał się bogaty, moja rodzina powiedziałaby co najwyżej: „Dobra robota”. Zdałam sobie sprawę, że nigdy nie będą mnie szanować. © ShufflePlay / Reddit
Straciłam swój biznes. Potem odszedł mój mąż. Zostałam bez pracy, z długami i dwójką dzieci. Dostałam dwie prace, a jednocześnie ciągle szukałam różnych zajęć na pół etatu, żeby mieć co jeść i odłożyć coś na spłatę długów. Listopad był bardzo ciężki. Moja pensja była opóźniona, nie miałam co jeść. Zwróciłam się do mamy o pomoc, poprosiłam ją o pożyczenie 50 dolarów do połowy grudnia, ale odmówiła. Moja ciotka powiedziała: „Mogę pomóc, dam ci te pieniądze”. Ale matka jej zabroniła, podając bajeczny argument: „Córka jest już dorosła i powinna sama rozwiązywać wszystkie swoje problemy”. I to był dla mnie bardzo dziwny tekst, bo nigdy nie siedziałam rodzicom na karku, zaczęłam pracować od 16 roku życia, sama opłaciłam sobie studia wyższe, zawsze pomagałam rodzicom, kiedy miałam 22 lata, wysłałam ich na tydzień na wakacje. Ale najwyraźniej nie zasłużyłam na pomoc w trudnym momencie. © Work Stories / VK

Mam 17 lat i 3 młodszych braci w wieku od 10 do 15 lat, jeden z nich jest niepełnosprawny. Moja mama ma 40 lat. Wychodzi z domu o 8 rano i zazwyczaj nie wraca przed 23. Jestem pewien, że wieczorami gdzieś baluje. W rodzinie brakuje pieniędzy. Płacę czynsz (połowę), kupuję jedzenie. Uczę się w ciągu dnia i pracuję na pół etatu w nocy. Mama nagle wróciła wcześnie do domu i była zaskoczona, że mój 10-letni brat śpi już o 22:00. Ja powiedziałem, że to u niego normalne. Mama się wkurzyła, że jestem nadgorliwy. Powiedziała, że to jej dzieci, jej dom, jej zasady. Uciszyłem ją jednym argumentem: „Nawet nie wiesz, kiedy twój 10-letni syn zazwyczaj kładzie się spać! O czym tu rozmawiać?”. Nazwała mnie bezczelnym i wyszła, trzaskając drzwiami. Nie wiem, może byłem zbyt niegrzeczny. Ale gdybym nie pracował, umarlibyśmy z głodu. W rzeczywistości planuję w przyszłości przejąć opiekę nad moimi braćmi. © throwawaythrow2929 / Reddit
Na uniwersytecie była koleżanka, która dawała tacie pieniądze na jedzenie. Jej stypendium wynosiło 16 dolarów, a kwota na jedzenie 36 dolarów. Co i rusz pracowała na pół etatu! Bardzo często płacił za nią jej starszy brat. © Yago Zacarías / ADME
Za kilka miesięcy wychodzę za mąż i nie będzie to ślub, jakiego chcą moi rodzice. Moja mama stara się, by wszystko było po jej myśli. Powiedziałam jej, że zamierzam udekorować miejsce ceremonii mimozami. Moja mama powiedziała: „Co to niby ma być? Kto potrzebuje mimozy?”. A ja na to: „Ja potrzebuję, to mój ślub”. Wściekła mama odłożyła słuchawkę. Oczywiście nadal próbuje na mnie naciskać, ale ja jestem uparta.

Mój mąż i ojciec naszych dzieci zawsze pakuje się w kłopoty. Pewnego dnia poszedł na spotkanie z przyjaciółmi i nie wrócił na czas. Całą noc szaleliśmy ze zmartwienia, a rano mój syn mówi: „Chyba tatuś znowu zrobił coś złego”. W końcu ten super-tata zadzwonił z nieznanego numeru i powiedział: „Nie uwierzysz, obudziłem się w pociągu, a chłopaki powiedzieli, że namówiłem wszystkich, żebyśmy pojechali do innego miasta”. © Nie każdy to zrozumie / VK
Kiedy byłem w piątej klasie, próbowałem pisać opowiadania. Kilka tygodni później mój ojciec zażartował przy obiedzie. Zdałem sobie sprawę, że przeczytał cały tekst. A kiedy prawie wszyscy przy stole też się śmiali (moja babcia, moja starsza siostra), zrozumiałem, że wszyscy wiedzą. To był palący wstyd i uraza. © Kalgalai / Pikabu
Kiedy miałam około 12 lat, byłam z mamą w jej pokoju, patrzyłam na siebie w lustrze i zapytałam: „Mamo, czy ja jestem ładna?”. Na co ona udzieliła mi następującej odpowiedzi: „Cóż mogę ci powiedzieć, są ładniejsi ludzie”. Byłam całkiem normalnym dzieckiem, inni ludzie uważali mnie za ładną, od mamy chciałam tylko usłyszeć: „Oczywiście, że jesteś ładna”. I nigdy więcej nie zapytałam mamy o nic na swój temat. © Yulia Moskvitina / ADME