14 najdziwniejszych pytań, jakie faktycznie padły na rozmowach kwalifikacyjnych

3 godziny temu

Zdobycie pracy to nie lada wyzwanie. Przygotowujesz się do rozmowy o swoich umiejętnościach i osiągnięciach, a nagle zostajesz zapytany o swój stan rodzinny i znak zodiaku. Choć rozmowy kwalifikacyjne mogą być naprawdę irytujące, często stanowią źródło przezabawnych historii.

Podczas rozmowy kwalifikacyjnej zapytano mnie, czy zawsze mam taki wyraz twarzy. Odpowiedziałam, że chyba nie muszę się uśmiechać, opowiadając, jak dobrze znam język obcy. A oni zaczęli mi tłumaczyć, że u nich pracują sami pozytywni ludzie i z taką miną nie pasuję do zespołu. W odpowiedzi wstałam i wyszłam bez słowa. © / Ideer
Na rozmowie kwalifikacyjnej zapytano mnie: „Wyobraź sobie, że jesteś owocem. Jakim dokładnie i dlaczego?”. Pierwsze, co chciałam powiedzieć, to „jabłko”, ale potem wyobraziłam sobie, jak przewracają oczami. W głowie przemykały mi różne opcje: arbuz — zbyt nieporęczny, ananas — kłujący, ale słodki w środku. W końcu się pogubiłam i szczerze przyznałam: „Jestem granatem, bo mam w środku kompletny chaos, ale jeśli się przyjrzeć, także dużo korzyści”. Rozmówczyni roześmiała się i przyjęła mnie do pracy za moją szczerość.
Przyszedłem na rozmowę kwalifikacyjną do pewnej szkoły. Wszedłem do gabinetu dyrektora, a dyrektor, nawet na mnie nie patrząc, powiedział: „Dlaczego nie jesteś na lekcji? Przyjdź na przerwie i powiedz, czego potrzebujesz. Mam teraz spotkanie z nowym nauczycielem”.
Zdziwiłem się, ale odpowiedziałem: „To właśnie ja”. Dyrektor podniósł wzrok, wpatrywał się we mnie przez kilka sekund, a potem cicho powiedział: „Cóż... proszę wejść”. Ogólnie rozmowa była ciekawa. © Karmel / VK

Na rozmowie kwalifikacyjnej prowadzący powiedział do mnie: „Mamy jeszcze jednego kandydata na to stanowisko. Co jesteś gotów zrobić, żeby dostać tę pracę?”. Nie zmieszałem się i powiedziałem, że nie zamierzam brać udziału w walkach gladiatorów. © droninpavel
Przełożony na rozmowie kwalifikacyjnej zapytał mnie kiedyś: „To twoje auto, którym przyjechałaś?”. Odpowiedziałam: „Tak”. A on na to: „Hm... Skąd je masz?”.
Co to za aroganckie pytanie? Dlaczego obchodzi go, skąd mam samochód? © valeriyaelfimova
Podczas rozmowy kwalifikacyjnej szef spytał: „Jak opisałabyś swoją pracę na pierwszym spotkaniu?”. Cóż, optymalizuję procesy biznesowe, nic specjalnego. Ale on czekał na show. Zrobiłam pauzę, spojrzałam mu w oczy i powiedziałam: „Pilnuję, aby wszystko zaczęło się na czas, było interesujące i zakończyło się tak, że chce się to powtórzyć”. Roześmiał się i powiedział, że jestem zatrudniona.

Byłem na kilku rozmowach i wszędzie słyszałem grzeczne: „Skontaktujemy się z panem”. Wkurzało mnie to. Czego wam jeszcze trzeba? Mam wykształcenie, nie mam nałogów, a proszę o najbardziej przeciętną pensję. A tu kolejna rozmowa kwalifikacyjna, trzecia tego dnia. W biurze jest menedżer HR i moi przyszli bezpośredni przełożeni. Pytają mnie: „No dobrze, a jak pan siebie widzi w naszej firmie w najbliższej przyszłości?”.
A ja miałem już tak dość tych głupich pytań, że odpowiedziałem: „Widzę siebie jako osobę, która nienawidzi wszystkich współpracowników, bo cały czas musi odpowiadać na głupie pytania. Obiecuję też raz w tygodniu nakrzyczeć na każdego za nieprawidłowe używanie sprzętu biurowego. Dodatkowo piję 3 wiadra herbaty dziennie, bo przez większość czasu nie mam absolutnie nic do roboty”.
Szef klasnął z zachwytu: „O, pan jest dokładnie taki sam jak nasz poprzedni administrator. Zatrudniamy pana!”. © Karmel / VK
Zostałem zapytany podczas rozmowy, czy mogę zostać kilka minut i pomóc przesunąć meble. Chodziło o stanowisko specjalisty IT w firmie inżynieryjnej. Lata później wyjaśniono mi, że pracodawca chciał zrozumieć, do jakiego typu ludzi należę. Czy do typu: „Nie, nie zatrudniono mnie do tego”, czy do typu: „Oczywiście, zrobię wszystko, co trzeba”. Co więcej, rzeczywiście było tam wtedy parę stołów, które trzeba było przesunąć. Zostałem, pomogłem i w końcu dostałem tę pracę. © chessplodder / Reddit

Często słyszałem, że na rozmowach kwalifikacyjnych robią różnego rodzaju testy na odporność na stres i tak dalej. Spotkałem się z tym również, gdy starałem się o pracę. Siedzieliśmy w sali konferencyjnej. Pracownica HR prowadziła rozmowę, a dyrektor siedział obok nas. Była zima, temperatura na zewnątrz była minusowa. Ale w pokoju działała klimatyzacja, a oni zdawali się tego nie zauważać. Nie mogłem tego znieść i poprosiłem, żeby ją wyłączyli. Pracownica powiedziała, że nie chcą pracownika, który stawia im własne warunki. Dyrektor w milczeniu wyszedł. © Podsłuchane / Ideer
Dyrektor zapytał mnie, jak sprzedałbym mu długopis. Odpowiedziałem, że nie sprzedałbym, bo sam mógłbym go używać. Nie dostałem pracy © a_gift_with_soul15
Byłam na rozmowie (przede mną siedziało trzech rekruterów), a starsza pani w środku dosłownie powiedziała: „Przejechałam koło twojego domu i widziałam, że masz ładnie ogrodzony ogród. Wiem, że jesteś mężatką. Zakładam, że będziesz chciała mieć dzieci. Ile czasu minie, zanim prawdopodobnie zajdziesz w ciążę?”.
Nikt jej nie powstrzymał ani nie powiedział, że nie można zadawać takich pytań na rozmowie o pracę. Byłam w szoku. Zawsze o tym myślę, gdy przy składaniu aplikacji proszą mnie o adres. Po co komuś wiedzieć, gdzie mieszkam? © GoldaV123 / Reddit