15 współpracowników, z którymi każdy dzień w biurze jest komedią

miesiąc temu

Czasami można odnieść wrażenie, że biuro to cyrk. Jeden kolega rysuje na klawiaturze i robi origami podczas deadline’u, inny psuje ci ładowarkę, jeszcze inny nie pozwala zjeść lunchu w spokoju. Oto historie o tym, jak dziwnie dorośli mogą zachowywać się w pracy i poza nią.

Moja żona ma koleżankę w pracy, która latem jeździ swoim samochodem, a jesienią odstawia go do garażu. Pracują poza miastem. Koleżanka ma zwyczaj jeździć z moją żoną do i z pracy. Rozumiem oczywiście, że można czasem kogoś podwieźć, ale nie na stałe, a ona ma własny samochód. Nic w podzięce za podróżowanie nie oferuje. Jednocześnie nie ma między nimi szczególnie przyjaznych stosunków. Moja żona odmówiła jej już kilka razy pod różnymi pretekstami, ale kobieta jest bezczelna i wciąż prosi o podwiezienie. © krutoiperec20000 / Pikabu
Zeszłego lata miałam rozmowę kwalifikacyjną. Miałam pracować w dobrej firmie, więc założyłam mój ulubiony biały kostium. Z przystanku autobusowego do biura musiałam przejść sporą odległość, a wiał silny wiatr i zaczęło padać. W rezultacie dotarłam na miejsce w fatalnej formie: kostium cały mokry i w błocie, włosy w różnych kierunkach. Facet, który miał się ze mną spotkać, bardzo się śmiał i nawet zrobił mi zdjęcie. Na szczęście zostałam przyjęta. A teraz, dokładnie rok później, mój szef dał mi prezent: biały parasol i to samo zdjęcie, które zrobił mój współpracownik, w dużej ramce. Uwielbiam moich szefów i współpracowników za ich poczucie humoru. © Caramel / VK

„Biurko kolegi”

„Mój kolega używa tej butelki na wodę od ponad czterech lat”.

Mój przyjaciel ma koleżankę w pracy. Ma 29 lat. Jest mężatką. Jej mąż nie potrafi nic sam zrobić, a przeprowadzili się do własnego mieszkania. Musieli powiesić na ścianach karnisze i uchwyty. Poprosili przyjaciela, a on przyszedł i zrobił wszystko w półtorej godziny. Podali mu herbatę i ciasto. Nie wziął żadnych pieniędzy. Po jakimś czasie zepsuł mu się zamek w kurtce, a ta koleżanka jest dobrą krawcową. Poszedł do niej i zapytał:
— Nastia, mówiłaś, że umiesz dobrze szyć, prawda?
— Tak.
— Czy potrafisz wymienić zamek błyskawiczny?
— Oczywiście, to nic trudnego.
— Zepsuł mi się suwak w kurtce. Mogłabyś mi go wymienić?
— No co ty? Oczywiście, że nie. Wrócę do domu z męską kurtką i co powiem mężowi? Znajdź sobie dziewczynę, która to potrafi, albo zanieś ją do krawcowej. © / Pikabu
Kiedyś koleżanka przyjechała w odwiedziny do mojej mamy. Właśnie wzięłyśmy kociaka ze schroniska, jakiejś tajskiej rasy. Kolor: kawa z mlekiem, niebieskie oczy. Koleżanka od razu, od progu, jak tylko zobaczyła kota, wykrzyknęła: „O mój Boże, on jest taki brzydki”!". Kot, nie zastanawiając się długo, skoczył jej prosto na twarz! © / Ideer

„Moi koledzy zakrywają klimatyzator kartonowym pudełkiem”.

„Koledzy nie docenili żartu z zamrażarką”.

„Mieliśmy kiedyś wentylator wyciągowy, który mocno dmuchał, więc przekierowaliśmy przepływ za pomocą papierowego pudełka”.

Niedawno do naszego działu została przeniesiona nowa dziewczyna. Ma w głowie tylko kreatywność, a poza tym jest zupełnie nieodpowiedzialna: zaniedbuje bieżące zadania, potem próbuje zrzucić rozwiązywanie problemów na innych pracowników, potrafi wyjść wcześniej z pracy. Ostatnio przyszedłem do pracy i zobaczyłem pomalowaną klawiaturę i stertę origami. Nie pamiętam, żeby ktoś mnie tak wkurzał. © Overheard / Ideer
Moja koleżanka często narzeka na brak pieniędzy. Twierdzi, że ledwie wegetuje, nie starcza jej nawet na jedzenie, a nasze pensje są wyższe niż średnia krajowa. Niedawno poznałam przyczynę jej problemów finansowych. Okazało się, że wszystko wydaje na gadżety i mnóstwo drukowanych książek! No dobra, gadżety gadżetami, ale książki można pobrać w formie elektronicznej. © Overheard / Ideer

„Moi koledzy kroili pomidory do burgerów”.

„Nie mamy jeszcze biurka dla nowego pracownika. Oto miejsce pracy, które na razie dla niego przygotowaliśmy”.

Kiedyś koleżanka powiedziała, co pomaga jej zrelaksować się po tygodniu pracy. Okazało się, że przebiera się w kostium jednorożca i chodzi po mieszkaniu, rozmawiając z wyimaginowanym małym księciem. Kupiła nawet specjalny świecący róg i ogon. Co ciekawe, po takich seansach staje się spokojniejsza i bardziej produktywna w pracy. © Overheard / Ideer
Mamy mały zespół w pracy, większość z nas to introwertycy. Mamy małą kuchnię i zazwyczaj wszyscy jakoś jedzą po kolei, żeby nie patrzeć sobie w usta. Ale za każdym razem, gdy idę coś zjeść, jedna koleżanka natychmiast wchodzi do kuchni i od razu dopytuje, co jem. Stoi przy czajniku i kłapie językiem przez cały czas, gdy jestem w kuchni. Czasami pyta: „Mam tu zostać, czy chcesz zjeść w spokoju?”. Odpowiadam: „Chciałabym zjeść w spokoju”. To nic dla niej nie znaczy, robi sobie herbatę przez pół godziny, rozmawiając, przeszkadzając mi i ingerując w mój spokój. © Overheard / Ideer

A dla tych, którzy doczytali artykuł do końca, mamy nagrodę. Oto jeszcze kilka historii o współpracownikach: