17 historii o najdziwniejszych powodach zwolnienia z pracy

22 godziny temu

Osoby, które zostały zmuszone do odejścia z pracy, doskonale wiedzą, że często towarzyszy temu dotkliwe poczucie niesprawiedliwości. Zwłaszcza, że niekiedy powód zwolnienia bywa tak kuriozalny, że trudno w to uwierzyć.

Przynoszę jedzenie do pracy, ale zawsze ktoś je zabiera. Obwiniałam o to główną księgową, bo to dziwna kobieta, ale nie miałam dowodów. Postanowiłam dowiedzieć się, kto mnie objada, i dodałam chili do kotletów. Całe biuro było zszokowane, gdy z kuchni wyłoniła się zaczerwieniona twarz syna dyrektora, dzieciaka w wieku około 20 lat, który od niedawna też jest tutaj „szefem”. Okazało się, że chłopak był przekonany, że zabieranie cudzego jedzenia z lodówki jest normalne, bo przecież w domu każdy bierze, co mu potrzeba, a my jesteśmy tu prawie rodziną. Zaskoczyła mnie taka niefrasobliwa postawa. A dyrektor, dowiedziawszy się, że celowo zrobiłam kotlety z chilli, zażądał, żebym napisała rezygnację, bo otrułam jego syna. Wypłacił mi trzy pełne pensje i rozstaliśmy się polubownie. Nie żałuję.
Kiedyś pracowałem w firmie, w której „rzadko zlecano podróże służbowe” — przynajmniej tak mi powiedziano przy zatrudnianiu. Kiedy pół roku później zapytali, dlaczego odchodzę, powiedziałem: „Kelner w wagonie restauracyjnym zapytał: «To, co zwykle?»”. © Monulo / Pikabu
Pewna pani została zwolniona z powodu zapachu. Owszem, to był całkiem niezły zapach, jakieś francuskie perfumy, ale było tego dużo. Bardzo dużo. Utrzymywał się i unosił. Trzydziestoletnia pani z działu księgowości zostawiała za sobą taką smugę aromatu, że wszyscy faceci z działu mieli zapewnione problemy rodzinne w domu. Zapachu tego nie usuwały żadne inne perfumy ani nawet woń smażonego śledzia dochodzący z sąsiedniej budowy.
Rozmowa nie miała żadnego wpływu na kobietę. Nie widziała problemu i obrażała się na tych, którzy odważyli się z nią o tym porozmawiać. Mimo, że każdy próbował zwrócić jej uwagę, najpierw ostrożnie, a potem agresywnie, na przykład inne pracownice działu księgowości, które nie chciały pachnieć tak jak ona, albo pracujący tu mężczyźni, którym obrywało się od żon podejrzewających ich o biurowe romanse.
Sprawą zajął się nowy dyrektor generalny, który osobnym zarządzeniem zakazał wszystkim używania w pracy silnie pachnących produktów, w tym odświeżacza w toalecie. Udzielił kobiecie ostrzeżenia, a kilka dni później zwolnił ją z pracy. © boss1w / Pikabu

Zostałam zwolniona ekspresowo, dosłownie w ciągu sekundy. Wiele osób z innych oddziałów dzwoniło i nie mogło uwierzyć, że coś takiego się stało. A było to tak: pracowałam jako kierowniczka działu zamówień w firmie kurierskiej. Nasz główny szef uwielbiał tworzyć grupy na czatach. Rozmowy trwały i trwały. I nie można ich było wyciszyć. Szef otworzył nowy czat. Najpierw napisał, że każdy, kto zajmuje się należnościami, powinien do niego dołączyć. Ja też. Więc dołączyłam. Jedna z jego pierwszych wiadomości brzmiała: „Księgowi i menedżerowie podmiotów prawnych powinni pozostać na czacie. Reszta może zakończyć”. Tak też zrobiłam!
Następną rzeczą, jaką pamiętam, są okrągłe oczy mojej współpracownicy. Pokazała mi wiadomość, że jestem zwolniona. Za opuszczenie czatu! Zaczęłam dzwonić do wszystkich w hierarchii. Wszyscy byli w szoku. Ale dyrektor się uparł i faktycznie zostałam zwolniona. Płakałam w domu przez dwa dni.
Dostałam inną pracę, z większą pensją, a 2 miesiące później zadzwoniono do mnie i zaproponowano powrót. Czułam się jak gwiazda! Ale oczywiście nie pójdę tam ponownie. © user9154773 / Pikabu
Zostałam zwolniona przez moją szefową za to, że nie nosiłam stanika do pracy, a jej mąż ciągle się na mnie gapił. Zwalniając mnie, kadrowa powiedziała, że po raz pierwszy usłyszała sformułowanie: „Nie mam zastrzeżeń do jej pracy. Ale ona nie nosi stanika” i przekazała mi wyrazy współczucia. © mamaisonon / Pikabu
Z urzędu pracy wysłano mnie na miesiąc do pracy w firmie cateringowej. Przyszłam pierwszego dnia, ale wszystko było ogrodzone i nikt nie chciał mnie wpuścić. Po pół godzinie udało mi się dotrzeć na miejsce i od razu zostałam ochrzaniona za spóźnienie. Jakby to była moja wina... W porządku, zapomnijmy o tym. Dali mnie do pracy z kobietą, która kroiła kanapki. Dziesięć minut później powiedziała, że mam być jej podwładną przez następne 30 dni. Byłam trochę zaskoczona i zapytałam, kiedy mam przerwę, a ona powiedziała: „Będziesz miała przerwę, kiedy ja tak powiem! I zamiast pół godziny, będzie to 15 minut. I będziesz musiała zostać po godzinach”. Potem okazało się, że do toalety można iść tylko w czasie przerwy, a pić też można tylko w tym czasie. Zadzwoniłam do urzędu pracy i opisałam sytuację, mówiąc, że nie będę tu pracować. Odpowiedzieli, że nie mogą mi w żaden sposób pomóc. Czy takie podejście do pracowników to już norma, czy co? © Zero_Sacrifice / Reddit

Mieliśmy pracownika, który ciągle zostawiał swoje ubrania z siłowni w biurku. Za pierwszym razem poczuliśmy okropny stęchły zapach pleśni, znaleźliśmy źródło, kazaliśmy mu spakować strój w dwie torby i nigdy więcej nie zostawiać go w pracy. Sytuacja ta powtórzyła się jeszcze 4 razy w ciągu 2 miesięcy. Następnie facet wyjechał na wakacje, zostawiając w miejscu pracy swoje brzydko pachnące ubrania. Cierpliwość kierownictwa się skończyła i został zwolniony. © MadLintElf / Reddit
Znajomy ma restaurację, personel jest liczny. Wie oczywiście, że ludzie wynoszą rzeczy, zwłaszcza szef kuchni, ale stara się to kontrolować. Ale dziś rano jedna z pracownic przesadziła: załadowała tak dużo, że poprosiła strażnika, aby zaniósł jej torbę do taksówki, ponieważ nie mogła jej podnieść. Oszołomiony tym strażnik zadzwonił do szefa i w milczeniu wskazał na torbę. Dalsze dochodzenie ujawniło, że kobieta samotnie wychowywała dwójkę dzieci, kupiła im zimowe ubrania i buty i nie miała pieniędzy na jedzenie. Do tego ma urodziny, na które oczywiście też nie ma pieniędzy, więc wzięła „trochę” jedzenia. Tłumaczyła, że to przecież nic nie kosztuje, szef ma Porsche, a ona nie ma co jeść. Zwolnił ją natychmiast. © shiftalt / Pikabu
Mieliśmy dziewczynę zwolnioną ze stanowiska kuriera pierwszego dnia, ponieważ miała dostarczać zamówienia na rowerze, a nie wiedziała, jak na nim jeździć. Daliśmy jej szansę na naukę, próbowaliśmy wyjaśnić, jak to działa, spędziliśmy z nią godzinę. Ostatecznie nie mogła nawet dojechać do końca ulicy. © InterestingBlue / Reddit

Pracowałam jako administrator w kawiarni przez 3 lata. Szef był trochę aroganckim draniem, ale dobrze się dogadywaliśmy i nie mieliśmy sobie nic do zarzucenia. Potem jego najstarsza córka skończyła studia i zaczęła nami zarządzać. Tydzień później zainicjowała moje zwolnienie słowami: „Według horoskopu jesteś Rakiem, urodzonym w roku Szczura, co oznacza, że będziesz rozbijać zespół i działać we własnym interesie. Nie będziemy razem pracować”. Szef wzruszył ramionami, mówiąc: „Moja córka studiowała zarządzanie przez 5 lat, ona wie lepiej”. Odeszłam. Kawiarnia została zamknięta sześć miesięcy później. Skuteczne zarządzanie nie pomogło.
W ostatniej pracy mieliśmy taką panią: po pięćdziesiątce, blondynka, włosy w wysoki kucyk, szerokie kreski na powiekach, różowe ubrania i szminka, śmieszny głos dziecka. Nazywaliśmy ją emerytowaną Barbie. Jak tylko ktoś na nią krzywo spojrzał, wpadała w histerię i pisała rezygnację. Oczywiście po kilku godzinach uspokajała się i zabierała pismo z rezygnacją. Wkurzała wszystkich, ale dyrekcja to tolerowała. I tak pewnego dnia naszej Barbie znowu odbiło, napisała rezygnację, wręczyła ją sekretarce i wyszła na lunch. Dyrektor wyszedł z biura, podpisał jej pismo i wydał polecenie przygotowania wypowiedzenia, rozliczenia, a także zablokowania tej pani dostępu do komputera. Z radości wszystko zostało wykonane bardzo szybko. Wygląda na to, że nawet system został błyskawicznie odłączony. Madame wróciła z lunchu i była oszołomiona! Potem płakała i krzyczała, ale musiała odejść. © ksuncha / Pikabu
Mieliśmy w przedsiębiorstwie takiego magazyniera. Genialny człowiek, który zawsze wiedział, co gdzie jest. Był tylko jeden kłopot: nie dało się do niego dodzwonić. Zawsze w terenie, zawsze zajęty, a telefon zawsze rozładowany, wyciszony, zapomniany w samochodzie lub w biurze. Zawsze. W ciągu 2 lat szefowi udało się do niego dodzwonić pięć razy. Alternatywne sposoby komunikacji nie rozwiązywały problemu, bo komunikacja przez komunikatory itp. była jeszcze gorsza, a wysyłanie kuriera za każdym razem kosztowne i czasochłonne. Rozmowa z szefem nie przynosiła żadnych rezultatów: magazynier rozumiał wszystko, ale następnego dnia znowu nie można było się z nim skontaktować. W końcu został po prostu zwolniony. © boss1w / Pikabu

Dostałam pracę w sklepie. Dziewczyny od razu powiedziały mi, że szefowa jest straszną chamką, ale miałam mieć dobrą pensję, więc starałam się jak mogłam. Na święta ustawili nam taki grafik, że po prostu byłyśmy załamane. Jedna dziewczyna głośno to skomentowała. Szefowa wezwała ją do siebie i zaczęła na nią wrzeszczeć! A potem chwyciła za spryskiwacz, którym podlewamy kwiatki, i zaczęła spryskiwać tę dziewczynę wodą, krzycząc, że to jej może oczyści mózg! Stałam tam w szoku, wszystkie zaniemówiłyśmy. Dorosła kobieta, a zachowuje się jak wariatka. Dziewczyna odeszła tego samego dnia.© Admin / y-story
Myślałam, że historia, która mi się przydarzyła, mogłaby się wydarzyć tylko w głupim sitcomie lub kiepskim dowcipie. Dostałam pracę. Współpracownica ciągle nękała mnie pytaniami typu: „Umiesz smażyć placki? Nie masz problemów z miesiączką?”, po czym zaczęła mnie swatać ze swoim synem, podobno oczytanym i grzecznym. Odmówiłam umówienia się z nim i następnego dnia zostałam zwolniona. Powód był następujący: „Twoi koledzy bardzo cię nie lubią i nie chcą z tobą pracować”. Z jednej strony to źle, że zostałam zwolniona. Ale z drugiej strony... trochę sobie odpocznę! © Admin / y-story
Dostałem tymczasową pracę. Pensja za pierwszy miesiąc została wypłacona na czas. Od drugiego miesiąca zaczęli się spóźniać, mówiąc, że nie ma pieniędzy. „Jak to nie ma? Przecież widzę ciągły przepływ finansowy!” — zastanawiałem się. Powiedziano mi, że „to nie jest takie proste”. Dalej było coraz gorzej: obietnice, że jutro, jutro, płatność w jakichś skromnych ratach i nie na czas. Zrozumiałem, że muszę się stąd wyrwać. I wtedy pojawiła się bardzo intratna praca z ruchomym grafikiem. Spróbowałem i spodobało mi się. Przez dwa tygodnie manewrowałem między dwiema pracami i zdałem sobie sprawę, że muszę szybko odejść z pierwszej firmy, nawet jeśli będzie to oznaczać awanturę. Przyszedłem do działu personalnego. Panie oznajmiły: „Napisz rezygnację z dwutygodniowym wypowiedzeniem”. Więc napisałem: „Proszę o przyjęcie rezygnacji od dzisiaj, na własną prośbę, z powodu gwałtownego pogorszenia stanu zdrowia: absolutnie straciłem pamięć i nie pamiętam, jak wyglądają pieniądze”. Zwolnili mnie w 15 minut od ręki i bez terminu wypowiedzenia. © 7882 / Pikabu

Przyszłam na rozmowę kwalifikacyjną. Rozmawiała ze mną dziewczyna w moim wieku i zapytała o powody mojego zwolnienia z poprzedniej pracy. Odpowiedziałam szczerze, że zostałam zwolniona, ponieważ nie przestrzegałam zasad: odkładałam miotłę w niewłaściwe miejsce, odkurzałam w niewłaściwy sposób, stawiałam puste naczynia na stole i tak dalej. Myślałam, że będziemy się razem śmiać, ale ona nawet się nie uśmiechnęła. Ostatecznie nie zostałam zatrudniona i nie podano mi powodu odmowy. Prawdopodobnie pójdę odwiedzić babcię, niech opowie mi więcej o pustych wiadrach i czarnych kotach, czuję, że to się przyda. © Overheard / VK
Moja koleżanka pracowała w studiu jogi na recepcji. Pewnego dnia po ciężkim dniu pracy postanowiła wykonać kilka asan i zasnęła. O 3 nad ranem do studia przyszła właścicielka, która miała tu do załatwienia jakieś sprawy. Przyjaciółka, słysząc dźwięk otwieranych drzwi, schowała się w szafie z matami do jogi. Właścicielka weszła do studia, zobaczyła matę, która nie została schowana, zwinęła ją i chciała odłożyć z powrotem. Otworzyła szafę, a tam siedziała moja koleżanka! Szefowa wpadła w szał i natychmiast ją zwolniła. © MTFMuffins / Reddit

Każda praca może być trudna, a tym bardziej, jeśli wiąże się z obsługą klienta. Sami zobaczcie.