20 unikalnych pamiątek rodzinnych, które przywołują wspomnienia

Starsi ludzie lubią wspominać przeszłość i mówić o tym, jak wysokiej jakości wszystko było przed laty. Takie napady nostalgii mogą wydawać się nieco dziwne i naciągane. Ale myślicie tak do momentu, gdy zobaczycie fajną i dobrze zrobioną rzecz, która przetrwała lata bez uszczerbku dla wyglądu. Bohaterowie naszego artykułu z przyjemnością korzystają z rzeczy vintage, które mają w sobie historię.

„Tę gwiazdkę uwielbiają wszystkie kobiety w naszej rodzinie”.

„Można ją nosić jako wisiorek lub broszkę, a jako spinka do włosów zaczyna lekko drżeć przy każdym ruchu, dzięki specjalnemu mechanizmowi sprężynowemu”.

„Babcia pokazała mi rodzinne pamiątki. Ten naszyjnik należał do jej cioci. Wyobraźcie sobie naszą radość, kiedy znaleźliśmy tę samą ozdobę na fotografii cioci!”

„Na pierwszym zdjęciu mój pradziadek w 1921 roku, a na drugim ja w pokoju młodszej córki. Ta toaletka jest w naszej rodzinie już ponad 100 lat”.

„Początkowo była biała, potem przez jakieś 30 lat jaskrawoczerwona, a 8 lat temu pomalowałam ją na lawendowy kolor”.

„Przywłaszczyłam sobie skórzany komplet, który w latach 80. mój wujek uszył mamie na tydzień mody haute couture w Paryżu”.

• Gdzie ona to w ogóle nosiła?! © blessitspointedlil / Reddit

„Ten płaszcz dziadek podarował babci po podróży do Vegas”.

„Zabrałam ją sobie, kiedy dziadek i babcia wyprzedawali rzeczy przed przeprowadzką”.

„Ceramiczny stojak na gąbkę z 1972 roku. Zawsze sprawia, że się uśmiecham i myślę o babci”.

„Babcia zrobiła go sama. Początkowo żabka miała służyć do przechowywania cukru, miała w ustach czerwoną łyżkę, która wystawała jak język, ale złamała się wiele lat temu. Dlatego babcia zaczęła używać żabki jako podstawki na gąbkę”.

„Ten pierścionek z opalem dziadek podarował mojej babci, kiedy w latach 60. pracował w kopalni w Australii”.

„Niedawno odwiedziłam swoją babcię i postanowiła mi podarować wspaniały musztardowy garnitur, który przez lata wisiał w jej szafie”.

„Okazało się, że kiedyś ten kostium podarowała jej moja własna mama w podziękowaniu za to, że w ’98 roku babcia opiekowała się mną, jeszcze zupełnie malutką”.

„Ta książka przeszła długą drogę z Wielkiej Brytanii i dzięki jednej mojej znajomej znalazła się u mnie”.

„Sądząc po napisie, w 1932 roku książka została podarowana małej uczennicy o imieniu Evelyne Skouls za dobrą frekwencję i punktualność. Wygląda na to, że dziewczynka nie tylko lubiła czytać tę książkę, ale także uczyniła z niej schowek na dziewczęce skarby: przewracając strony, można zobaczyć setki pięknych, vintage’owych wycinków z magazynów, opakowań, papierków po cukierkach... Wszystkie te skarby zachowały się, a ja starannie kontynuuję chronienie czyjegoś dzieciństwa”.

„Babcia ukończyła szkołę w 1936 roku i w ten sposób zachowała pamięć o kolegach z klasy”.

• Zobaczyłam ją i zrobiłam sobie taką samą! © lavenderandme / Reddit

„W połowie lat 90. ojciec podarował mi Segę. Wyglądała jak mały niebieski magnetofon. Teraz stoi w jego garażu jako radioodbiornik”.

„W weekend grillowaliśmy szaszłyki w garażu, i postanowiłem jej poszukać w internecie. Byłem bardzo zaskoczony, gdy dowiedziałem się, że to, okazuje się, rzadki egzemplarz. Kolaboracja Sega i firmy Aiwa. I kosztuje na aukcjach jakieś szalone pieniądze. Takie oto sprawy, magnetofon w cenie garażu”.

„Ten stół do szachów odziedziczyłem po dziadku”.

„Bawiłem się figurkami w dzieciństwie, jeszcze zanim nauczyłem się grać w szachy. Częściowo dzięki temu stolikowi zainteresowałem się grą. 15 lat później oficjalnie zostałem mistrzem szachów. Prawdopodobnie pomogło mi to, że miałem właściwe narzędzia na start!”

„Smok do orzechów”

• Jeśli jednak źle się za niego zabrało, to podczas łupania część dłoni mogła się dostać między skrzydła a ogon. Bolesne jak diabli. ©********5*** / Pikabu

„Ta brzydka rodzinna pamiątka zawsze była dla nas tematem żartów”.

„Moja ciocia ma ten obraz od początku lat 70. Zdaje się, że podarował go jakiś chłopak, z którym się spotykała, ale to nie jest jego praca. W rodzinie żartujemy, że to nasz jedyny cenny majątek”.

„Sprzątałam w domu pewnej kobiety w latach 80., i podarowała mi tę pamiątkę”.

„Piękny przykład żałobnego pierścienia w stylu georgiańskim. Na odwrocie napis: George Blackadder, 7 marca 1788 roku”.

„Chociaż w naszym drzewie genealogicznym (o ile wiemy) nie ma Blackadderów, ten pierścień należy do mojej rodziny już od kilku pokoleń i po prostu go uwielbiam”.

„Ten globus księżycowy odziedziczyłem po mojej zmarłej babci. Jego niewidoczna strona jest jeszcze pusta, ponieważ w momencie tworzenia globusa Księżyc nie był wystarczająco zbadany”.

„W dzieciństwie nieustannie bawiłem się tym księżycem w domu babci. Pamiętam, jak wskazywałem miejsca i wymyślałem o nich historie”.

„Ciocia jest przekonana, że pierścień należał do mojej prababci, urodzonej pod koniec XIX wieku. Ale mamy dość zagmatwaną historię rodzinną, a ciocia lubi wymyślać”.

• To są kolory sufrażystek. Biały oznacza czystość, fioletowy — wierność i godność, a zielony — nadzieję. Podobne pierścienie były tworzone na początku XX wieku i cieszą się dużym zainteresowaniem. Są piękne i stanowią przypomnienie o odważnych kobietach walczących o swoje prawa. © antiqography / Reddit

„Niewiele wiem o tym obrazie, poza tym, że przez wiele lat był przechowywany u mojej babci i że dziadek mógł go kupić w Europie wiele dziesięcioleci temu”.

• Podpis wydaje się naśladować Charlesa-François Daubigny i jest on również w jego stylu. To jest dziwne. Warto pokazać obrazek ekspertowi, ponieważ w najgorszym przypadku jest to bardzo zręczna imitacja, a w najlepszym przypadku — oryginał lub praca szkoły barbizońskiej z podpisem dodanym dla ozdoby. © Apart_Scale_1397 / Reddit

„To 6-karatowy diament — nasza rodzinna pamiątka. Noszę go jako wisior w oprawie”.

Diament należał do mojej prababci! Najpierw z rozmachem odrzuciła inny kamień, oznajmiając swojemu mężowi, że ten, który przyniósł, jest zbyt mały.

Jak widać, czasami jedna rzecz kryje w sobie więcej niż cały album z fotografiami. Oto kolejne zdjęcia wyjątkowej rodzinnej biżuterii.