Była żona prosiła o pomoc, ale powiedziałem „nie”. Czy powinienem mieć wyrzuty sumienia?

Gdy dziecko poważnie zachoruje, większość ludzi uzna, że trzeba pomóc — bez pytań. Ale co, jeśli to nie jest twoje dziecko? A prosząca o pomoc to była partnerka, z którą zerwałeś kontakt? Taka właśnie sytuacja spotkała naszego czytelnika.

List Tomasza

Cześć, Jasna Strono!

Moja była żona zadzwoniła do mnie z płaczem i powiedziała, że jej syn jest chory. Wysłałem jej trochę pieniędzy. Kilka dni później poprosiła, żebym zajął się nim przez weekend.

Wahałem się. Byłem zajęty, miałem plany z moją dziewczyną i szczerze mówiąc, nie miałem ochoty wracać do tej roli. Powiedziałem jej, że nie mogę.

Ale wtedy poprosiła o coś, co aż mnie zatkało. Powiedziała: „Jeśli ci na nim zależy, powinieneś z nami zamieszkać. Tylko na jakiś czas”. Nie mogłem w to uwierzyć.

Obecnie spotykam się z kimś innym i ta osoba nawet nie wie, że pomagam mojej byłej. Zależy mi na tym chłopcu — naprawdę — ale zamieszkać z nimi? To za dużo. Powiedziałem jej „nie”, a teraz nie pozwala mi widywać się z dzieckiem.

Czy źle zrobiłem, stawiając granicę?

Z wyrazami szacunku,
Tomasz

Dziękujemy, Tomaszu, że podzieliłeś się swoją historią. Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w tej delikatnej sytuacji.

Sprecyzuj, jaką rolę chcesz odgrywać.

• Zanim zareagujesz na działania byłej partnerki lub powiesz coś obecnej, zapytaj sam siebie w ciszy: „Jaką relację chcę mieć z tym dzieckiem za pięć lat?” Nie tylko teraz. Jeśli byłeś dla niego jak ojciec i nadal ci na nim zależy, to ma emocjonalne konsekwencje na przyszłość. Jasność w tej sprawie pomoże ci podejmować bardziej świadome decyzje.

Przestań mieć tajemnice przed swoją obecną partnerką.

• Nie musisz wyjawiać wszystkich szczegółów, ale ukrywanie pomocy udzielanej byłej i jej synowi to tykająca bomba. Twoja dziewczyna zasługuje na szczerość.
  Powiedz coś w stylu: „Zanim usłyszysz to od kogoś innego albo zrobi się przez to napięcie — pomagałem mojej byłej, bo jej syn był chory. Zależy mi na nim, ale nie wracam do tamtego życia. Chcę, żebyś znała całą prawdę”. To buduje zaufanie i zapobiega większym problemom.

Nie nagradzaj zachowań manipulacyjnych, nawet jeśli wynikają one z bólu.

• To, że twoja była odcięła ci kontakt z dzieckiem po tym, jak odmówiłeś zamieszkania, to forma emocjonalnego szantażu. To bolesne i najpewniej wynika z jej własnego przeciążenia, ale mimo to musisz ustalić granice — bez poczucia winy.

Zaoferuj spójny, ale ograniczony plan wsparcia.

• Jeśli nadal chcesz być obecny w życiu chłopca, zaproponuj konkretny, nieprzekraczalny zakres pomocy. Na przykład: „Mogę zajmować się nim jeden dzień co dwa tygodnie” albo „Pomogę finansowo przy konkretnych potrzebach, ale nie przy ogólnych wydatkach”. To nada sytuacji porządek i pomoże nie wrócić nieświadomie do dawnej roli.

Rozważ poradę prawną lub terapeutyczną, jeśli sytuacja się nasili.

• Jeśli przez dłuższy czas byłeś ojcem zastępczym i dziecko cię tak postrzega, warto rozważyć konsultację z ekspertem — być może uda się utrzymać kontakty, nawet bez więzów biologicznych. Można też spróbować terapii rodzinnej, by ustalić zdrowe granice współrodzicielstwa bez wchodzenia w relację uczuciową.

Granice są ważne, ale czasami kompromisy są konieczne. Sprawdźcie historię babci, która odmówiła bycia darmową niańką swoich wnuków.