Mój mąż upokorzył mnie podczas naszego ślubu — teraz zastanawiam się nad naszą przyszłością

Nasza czytelniczka uważała, że jej ślub był idealny — aż do chwili, gdy jedno zdanie wypowiedziane przez męża wprawiło ją w osłupienie. To, co zaczęło się jako świętowanie, szybko przerodziło się w pierwszą poważną próbę dla ich małżeństwa. Teraz zastanawia się, czy jest w stanie żyć z tym błędem.

Cześć, Jasna Strono!

Mam na imię Kisha, mam 24 lata. Od kilku tygodni jestem mężatką, ale już mam wrażenie, że trafiliśmy z mężem na nasz pierwszy kryzys. Oto moja historia.

Zanim wzięliśmy ślub, kupiliśmy dom. Ponieważ zarabiam więcej, pokryłam 80% kosztów, podczas gdy on zapłacił 20%. Mimo to zawsze mówiłam o nim jako o „naszym” domu i sądziłam, że on czuje tak samo.

W dniu ślubu wszystko układało się idealnie, aż do jego toastu. Zamarłam, gdy z dumą się uśmiechnął i powiedział: „Jestem przeszczęśliwy, że w końcu kupiłem nam dom!”. Szczęka mi dosłownie opadła, podczas gdy wszyscy klaskali i wiwatowali.

Postanowiłam nie psuć naszej uroczystości i odłożyłam tę rozmowę na później. Kilka dni temu w końcu zapytałam go, dlaczego to powiedział. Wzruszył ramionami i odparł: „No cóż, to teraz nasz dom, więc jakie to ma znaczenie? Ludzie nie potrzebują znać szczegółów. Po prostu miło było to powiedzieć”.

Ale dla mnie to ma znaczenie. Ciężko na to pracowałam. Rezygnowałam z wakacji i przeznaczyłam na ten cel niemal wszystkie oszczędności. Powiedziałam, że bardzo mnie to zraniło, ponieważ uważam, że to niesprawiedliwe, by nie uznać mojego wkładu.

Zdenerwował się na mnie i powiedział, że za bardzo wszystko roztrząsam i robię z tego większy problem, niż jest. Pokłóciliśmy się, a on zaczął krzyczeć, że to nic takiego, a ja robię z tego sprawę życia.

Wybiegł z domu i teraz ignoruje moje telefony. Czy nie mam prawa być zła, że przypisał sobie przed wszystkimi wyłączną zasługę za zakup domu?

Cześć, Kisha, dziękujemy, że podzieliłaś się z nami swoją historią. Masz pełne prawo czuć się zraniona. Ale zamiast spierać się o tamten toast, przyjrzyj się schematowi jego reakcji:

• Zlekceważył twoje uczucia.
• Podniósł głos.
• I teraz cię unika.

To jest prawdziwy powód do niepokoju — ponieważ nawet jeśli kwestia domu zostanie rozwiązana, trudno jest zbudować małżeństwo na fundamencie lekceważenia i odmowy współpracy. Dlatego sugerujemy, abyś działała, mając to na względzie.

Po pierwsze, sprawdź, jak dom jest zapisany w księdze wieczystej. Jeżeli macie go wspólnie, ale ty zapłaciłaś 80%, jesteś narażona finansowo w przypadku rozwodu, odsprzedaży lub zmiany warunków kredytu. Dyskretnie porozmawiaj z prawnikiem zajmującym się nieruchomościami, czy możesz jakoś udokumentować swój większy wkład finansowy. W ten sposób zabezpieczysz siebie na wypadek ewentualnych konsekwencji.

Po drugie, nie goń za nim. Wyślij jedną łagodną wiadomość z prośbą o ustalenie terminu rozmowy. Jeśli odmówi lub będzie dalej unikać kontaktu, to znak, że nie chce odpowiedzialnie radzić sobie z konfliktami w małżeństwie. To sygnał ostrzegawczy, który warto potraktować poważnie.

Jeśli zgodzi się spotkać i porozmawiać:

• Przekieruj rozmowę zdala od toastu.
  Zamiast powtarzać: „Dlaczego to powiedziałeś?”, sformułuj to tak: „Kiedy poruszyłam poważną dla mnie sprawę, zbagatelizowałeś ją, a potem mnie zignorowałeś. To nie może się powtórzyć”. W ten sposób skupicie się na tym, w jaki sposób on podchodzi do rozwiązywania sporów.
• Sprawdź, czy jest skłonny uznać twój wysiłek.
  Zapytaj go wprost, by powtórzył, co mu powiedziałaś: „Czy mógłbyś wyjaśnić mi swoimi słowami, dlaczego to mnie zdenerwowało?”. Jeśli znów odmówi lub zminimalizuje problem, będziesz wiedziała, że nie chodzi tylko o niestosowny wybór słów. On nie jest skłonny wziąć odpowiedzialności.
• Uzgodnijcie, jak przedstawiać wspólne osiągnięcia w przyszłości.
  Wprowadźcie prostą zasadę: na forum publicznym oboje używacie sformułowań w liczbie mnogiej („my”, „nasze”), chyba że wcześniej uzgodnicie inaczej.

Ostatecznie dom jest tylko częścią problemu. Najważniejsze jest to, czy on jest w stanie szanować twój wkład i radzić sobie z konfliktami bez wycofywania się. Jeśli nie potrafi tego zrobić teraz, nie będzie to ostatni raz, kiedy poczujesz się zlekceważona.

Konflikty, takie jak ten opisany przez Kishę, przypominają nam, jak kruchy może być wzajemny szacunek. I nie dotyczy to tylko małżeństw — przyjaźnie mogą pękać w ten sam sposób. Kolejna czytelniczka opowiedziała nam swoją historię, która pokazuje, jak bolesna może być zdrada ze strony najbliższej przyjaciółki.