Moja pasierbica buntuje się przeciwko kamerom, które zainstalowałam w swoim domu

Leah jest macochą. To ostrożna i opiekuńcza kobieta, która, dążąc do zapewnienia rodzinie bezpieczeństwa, zainstalowała w domu kamery.

Jedna z nich znalazła się w sypialni jej nastoletniej pasierbicy. Leah przysięga, że nie miała zamiaru naruszać jej prywatności — chodziło jedynie o bezpieczeństwo i odpowiedzialność. Kiedy dziewczyna znalazła kamerę, atmosfera nie była tylko nieprzyjemna — była wybuchowa. A co dalej?

Powiedzmy, że sytuacja w ich domu przerodziła się w katastrofę. Przeczytaj jej list, żeby dokładnie poznać tę historię.

Oto list od Lei:

„Cześć, Jasna Strono!

Mam męża, Matta, z którym buduję wspólne życie już od trzech lat. On ma córkę Avę — sprytną, buntowniczą i niezwykle niezależną 16-latkę. Miałyśmy trudności ze wspólnym funkcjonowaniem w naszej patchworkowej rodzinie, ale zawsze starałam się chronić ją jak własne dziecko.

Po serii włamań do samochodów przy naszej ulicy i dziwnych odgłosach na podwórku w nocy okropnie się przestraszyłam. Postanowiłem zainstalować system bezpieczeństwa w domu — czujniki ruchu, alarmy przy drzwiach i kilka kamer: jedną w salonie, jedną w naszej sypialni, jedną przy tylnych drzwiach.

I tak — jedną w sypialni Avy. To nie była z mojej strony złośliwość. Chciałam zapewnić naszej rodzinie bezpieczeństwo. Jako nastolatka, moja pasierbica bywa nieprzewidywalna i nigdy nie wiadomo, co jej przyjdzie do głowy.

Umieściłam więc małą kamerę w jej pokoju. Odebrała to jako naruszenie jej prywatności. Wybuchła gniewem, powiedziała, że ją przerażam i próbuję ją kontrolować. Oskarżyła mnie o traktowanie jej jak przestępcy.

Próbowałam tłumaczyć, że się boję i chcę po prostu zapewnić jej bezpieczeństwo. Nie zamierzałam jej podglądać. Ale ona mnie nie słuchała. Wtedy powiedziałam jej stanowczo: «Jeśli tak bardzo zależy ci na prywatności, to znajdź sobie własne mieszkanie. Mój dom, moje zasady». Zamilkła.

Tydzień temu, ku mojemu zdumieniu, dowiedziałam się, że Ava spakowała torbę, zadzwoniła do babci i wyprowadziła się w parę godzin. Bez pożegnania. Matt był wściekły.

Nie z powodu awantury, ale na mnie. Stwierdził, że przekroczyłam granicę i że «nie rozumiem potrzeb nastolatek». Jego zdaniem zainstalowanie kamery w jej osobistej przestrzeni — mimo dobrych zamiarów — było mocnym naruszeniem jej zaufania.

Czy jednak to nie ja miałam rację?”.

Droga Leo, dziękujemy, że nam zaufałaś i opowiedziałaś swoją historię. Wywołała ona spore poruszenie w redakcji Jasnej Strony. Wychowywanie przybranych dzieci, poczucie prywatności u nastolatków i bezpieczeństwo rodziny to elementy, które często trudno połączyć. Oto nasza propozycja — bez osądzania wskazujemy, co naszym zdaniem można dalej zrobić.

1. Nastolatki potrzebują rozmowy, a nie nadzoru.

Rozumiemy — bezpieczeństwo jest najważniejsze. Ale kiedy nastolatka została pominięta przy decyzji dotyczącej jej osobistej przestrzeni, to nie będzie chciała dostrzec dobrych intencji tylko próbę narzucenia kontroli. Dla Avy ta kamera oznaczała coś więcej — nadszarpnięte zaufanie.

Wskazówka Jasnej Strony: zanim podejmiesz jakiekolwiek działania, przedyskutuj je z nastolatką. Nie tylko okażesz jej szacunek, ale twoje starania będą skuteczniejsze. Stwórz atmosferę, w której będzie można swobodnie wyrazić swoje zdanie. Dotyczy to zarówno pozytywnych, jak i negatywnych emocji. Poświęcenie uwagi uczuciom twoich bliskich sprawi, że będą się nimi chętniej dzielić.

2. Pokój nastolatki to jej twierdza — uszanuj to.

Tak, starałaś się zapewnić jej bezpieczeństwo — ale sypialnia nastolatki to coś więcej niż tylko pomieszczenie. To miejsce, w którym myślą, płaczą, wyładowują emocje i są sobą. Kamera zakłóca ich poczucie prywatności w tej osobistej przestrzeni.

Wskazówka Jasnej Strony: jak mówi psycholog, dr Pamela Rutledge, nastolatki najbardziej pragną niezależności. Pozwólmy im chronić swoją przestrzeń, zachowując zdrowe granice.

3. Decyzje, które mają wpływ na wszystkich, powinny być podejmowane przez wszystkich.

Z rodzinami patchworkowymi wiążą się skomplikowane emocje. Kiedy jedna osoba samodzielnie podejmuje ważną decyzję, może to wywołać coś więcej niż urazę — może to otworzyć rany z przeszłości.

Wskazówka Jasnej Strony: według APA dzieci, które są włączane w podejmowanie decyzji dotyczących całej rodziny, czują się bardziej szanowane — w takich domach pojawia się mniej konfliktów.

4. Kiedy sprawy zaczynają się komplikować, skorzystaj z pomocy osób trzecich.

Niektóre problemy sięgają głębiej niż zasady obowiązujące w domu. Czasami nie chodzi tylko o kamerę — w grę wchodzi lęk, brak kontroli lub poczucie bycia lekceważonym. Wtedy dzięki pomocy profesjonalisty możecie uniknąć przerodzenia się konfliktu w trwały rozłam w rodzinie.

Wskazówka Jasnej Strony: są doradcy, którzy specjalizują się w pomocy dla rodzin patchworkowych, które stanęły w obliczu trudnych emocji i nieporozumień. Nigdy nie jest „za wcześnie” na terapię — może być tylko za późno.

A oto niezwykła historia Niny, 55-letniej kobiety, która nagle musiała dokonać wyboru między swoim największym marzeniem a pięcioletnią wnuczką. To bolesna walka lojalności, miłości i szacunku do samej siebie. Przeczytajcie jej wyznania tutaj.