Nie chcę odnawiać kontaktu z biologicznym ojcem, a mama nalega, bym dała mu szansę

Po latach nieobecności biologiczny ojciec Jenny pojawił się nagle z wiadomością, która postawiła całe jej życie pod znakiem zapytania. Mama nalega, by dała mu szansę, ale jak ma to zrobić, skoro wychowała się bez niego, słysząc, że nigdy się nią nie interesował?

Cześć, Jasna Strono!

Mam na imię Jenna. Mój tata odszedł, gdy się urodziłam, a mama wychowała mnie sama. Po latach nagle się odezwał. Napisał: „Zawsze cię kochałem. Jest coś, co powinnaś wiedzieć”.

Zignorowałam go. Ku mojemu zaskoczeniu, mama zaczęła mnie błagać, żebym go przyjęła: „To nie była jego wina, bo to moja rodzina wypchnęła go z naszego życia. Byłam młoda i przestraszona, więc im na to pozwoliłam”.

Okazało się, że rodzina mamy uważała, że tata nie jest dla niej wystarczająco dobry. Powiedziała mi, że miał stany lękowe i inne problemy zdrowotne i nie mógł utrzymać stałej pracy. Gdy sytuacja stała się naprawdę trudna, jej rodzina zgodziła się pomóc — pod warunkiem że całkowicie się od niego odetnie.

Uznali, że to najlepsze dla mojej przyszłości. Teraz wszyscy żałują tej decyzji. Tata przez lata mieszkał za granicą, a teraz wrócił, mając nadzieję, że odbudujemy relację.

Rozumiem to. Naprawdę. Ale ja dorastałam bez ojca. Ciągle mnie okłamywano na jego temat, wpajano mi, że to człowiek, któremu na mnie nie zależało.

A teraz mam go po prostu zaakceptować, bo nikt już nie ma nic przeciwko? A co z moimi uczuciami? Z tymi wszystkimi latami, które spędziłam bez niego?

Czuję się tak, jakbym miała po prostu zapomnieć o wszystkim i otworzyć swoje serce przed kimś, kto nigdy przy mnie nie był. Boję się wpuścić go do swojego życia. Szczerze? Nie wiem nawet, od czego zacząć. Nie potrafię mu zaufać ani nawiązać z nim więzi po tylu latach. To po prostu niesprawiedliwe.

Co mam zrobić?

Droga Jenno,

Dziękujemy za kontakt. Oto kilka wskazówek, jak możesz podejść do tej sytuacji:

• Przeanalizuj swoje oczekiwania przed rozmową z nim.
  Zanim spotkasz się z tatą, zastanów się, czego oczekujesz od tej rozmowy. Co musisz usłyszeć, by zacząć mu ufać? Czy to przeprosiny? Wyjaśnienie, dlaczego odszedł?
  Ustalenie jasnych oczekiwań pomoże ci kontrolować sytuację, zamiast pozwalać jej rozwijać się zgodnie z jego planem. Możesz np. zapytać, co miał na myśli, mówiąc: „Jest coś, co powinnaś wiedzieć” i czy zdaje sobie sprawę z krzywdy, jaką wyrządziła ci jego nieobecność.
• Kontroluj pierwszą interakcję.
  Jeśli jesteś otwarta na wysłuchanie go, niech pierwsza interakcja będzie prosta i kontrolowana. Chcesz, aby rozmowa była krótka i skupiała się na zbieraniu informacji, a nie na natychmiastowym przeżywaniu emocji. Proste pytania w rodzaju: „Dlaczego odszedłeś?” lub „Co się zmieniło, że chcesz teraz ponownie odnowić kontakt?” pomogą ci zrozumieć jego intencje.

• Zapytaj mamę o szczegóły.
  Ponieważ rodzina twojej mamy była zaangażowana w odsunięcie twojego taty z waszego życia, pomocna może być głębsza rozmowa z nią na temat szczegółów tego, co się wydarzyło. Poproś ją, aby wyjaśniła, jaką rolę odegrała w tej decyzji i czy naprawdę tego żałuje, czy tylko próbuje załagodzić sytuację. Być może boi się zostać sama, gdy zaczniesz budować własne życie.
  Zrozumienie jej punktu widzenia może pomóc ci zdecydować, czy chcesz otworzyć drzwi do relacji z ojcem i co to może oznaczać dla twoich relacji z mamą.

• Po każdej rozmowie dokonaj ponownej oceny sytuacji.
  Po każdej rozmowie z ojcem daj sobie czas na przemyślenia. Nie czuj się zmuszona do podejmowania natychmiastowych decyzji dotyczących waszej relacji. Po każdej rozmowie możesz ocenić swój poziom komfortu emocjonalnego.
  
  Na przykład po pierwszej rozmowie poświęć kilka dni na przemyślenia. Zadaj sobie pytania: Czy ojciec wziął na siebie odpowiedzialność? Czy czułam się wysłuchana i doceniona? Jak to wpłynęło na moje odczucia wobec niego?

• Ustal granice waszego kontaktu.
  Jeśli nie jesteś gotowa na pełne zaangażowanie emocjonalne, możesz na początek ograniczyć waszą relację do form, które nie wymagają zbyt wiele — możesz na przykład pozwolić na wymianę wiadomości lub krótkie rozmowy telefoniczne, zanim zgodzisz się spotkać osobiście lub zainwestować więcej czasu. Takie stopniowe podejście pozwoli ci ocenić, ile energii emocjonalnej chcesz poświęcić tej sytuacji bez niepotrzebnego obciążania siebie.

Pamiętaj, że zaufanie odbudowuje się powoli. Nie zrażaj się, jeśli początkowo będziesz czuć wewnętrzny opór lub jeśli jego słowa nie od razu spełnią twoje oczekiwania. Wyrównanie strat po latach nieobecności to proces, który wymaga czasu — i masz do tego pełne prawo. Bądź dla siebie wyrozumiała, nawet jeśli okaże się, że wcale nie jesteś gotowa na to, by wpuścić go z powrotem do swojego życia.

Pozdrawiamy
Redakcja Jasnej Strony

Jeden z naszych czytelników zgodził się, aby jego była przyjechała na urodziny ich syna, wierząc, że postępuje słusznie. Wszystko się zmieniło, gdy przypadkiem podsłuchał zaskakującą rozmowę. Czy kobieta go wykorzystywała? A może to on przesadził? Przeczytajcie tę historię i oceńcie, po czyjej stronie jesteście.