Nie oddam emerytowanej mamie swoich ciężko zarobionych pieniędzy

Obowiązki rodzinne bywają przytłaczające, a dla mnie, 32-letniej kobiety, która chce zbudować własne życie, wspieranie emerytowanej matki to coś, co sprawia mi niesamowitą trudność. Opowiadam swoją historię, bo rozpaczliwie potrzebuję dobrej rady.

„Droga Jasna Strono, moi rodzice zawsze dawali mi do zrozumienia, że mam się nimi zająć na starość. Zaakceptowałam to, bo chciałam postąpić właściwie. W zeszłym tygodniu wszystko się zmieniło. Mama przyszła w nocy z płaczem: «To pilne! Musisz zarezerwować bilety do Indii. Chcę zobaczyć Tadż Mahal, a teraz jest zniżka »”.

„Mama oczekiwała, że spełnię jej wszystkie zachcianki, nawet te najbardziej nierozsądne. Mój brat Shawn, który jest tylko rok młodszy, nigdy nie był tak traktowany. Ciągle miałam nadzieję, że pewnego dnia to doceni lub podziękuje mi za wszystko, co zrobiłam. Ale po tamtej nocnej wizycie zdałam sobie sprawę, że to nie nastąpi. Odmówiłam jej. Teraz się do mnie nie odzywa. Czy jestem złą córką?”.

Jest wiele rzeczy, które można zrobić. Zakomunikuj, co możesz, a czego nie możesz zrobić. To pozwoli mamie dostosować oczekiwania do rzeczywistości. Powiedz jej, jak jej wymagania wpływają na twoje samopoczucie. Poproś brata, żeby przejął część obowiązków finansowych. Dobrym pomysłem jest również terapia.