Nie przyznano mi urlopu zdrowotnego, bo nie miał mnie kto zastąpić

Wielu pracowników spotyka się z niesprawiedliwym traktowaniem w pracy, zwłaszcza kiedy pracodawca zapomina, że ich pracownik to prawdziwy człowiek, który ma prawdziwe potrzeby. Takie sytuacje rodzą ważne pytania o szacunek, wsparcie i podstawowe prawa w miejscu pracy. Dostaliśmy list od czytelnika, który boryka się z tym problemem.

List od Nicole:

Droga Jasna Strono!

W poniedziałek obudziłam się z gorączką.
Zadzwoniłam do działu kadr, żeby powiedzieć, że potrzebuję urlopu zdrowotnego. Jedna z pracownic powiedziała: „Najpierw musi pani znaleźć kogoś, kto panią zastąpi! Praca to pani obowiązek!”.

Powiedziałam jej, że jestem na to zbyt chora. Odpowiedziała: „To nie przyznam urlopu”. Zaśmiałam się: „Wygrała pani!”.

30 minut później zadzwoniła do mnie w panice. To dlatego, że wysłałam wszystkim w biurze e-mail. Napisałam w nim: „Rada dla wszystkich kolegów: nie ośmielajcie się zachorować, bo nasza firma zapomniała, że zatrudnia ludzi!”.

Dołączyłam nawet zdjęcie, jak leżę w łóżku z gorączką.

Zawstydzona kobieta z kadr poprosiła mnie, żebym przeprosiła i cofnęła to, co napisałam w mailu. Zarząd firmy to zobaczył i był przerażony, że informacja wycieknie na zewnątrz i zaszkodzi wizerunkowi firmy. Zaoferowali mi nawet 3 dni płatnego urlopu na „dojście do siebie”.

Postawiłam na swoim i powiedziałam, że nie zrobiłam nic złego. Reagowałam na to, co mi powiedziano, co było oczywiście oburzające.

Teraz zastanawiam się, czy nie posunęłam się za daleko. Chciałam, dać jej nauczkę, żeby zarząd zrozumiał, że naszych praw nie wolno ignorować.

Czy się mylę?
Nicole

Dziękujemy, że opowiedziałaś nam swoją historię z taką szczerością i jasnością. Twoja sytuacja nie tylko jest poruszająca, ale także stawia ważne pytania dotyczące traktowania w miejscu pracy. Doceniamy odwagę, jakiej wymagało napisanie do nas. Przygotowaliśmy przemyślane propozycje dalszego postępowania, które być może ci pomogą w tych okolicznościach.

Zamień swój e-mail w „studium przypadku”.

Zamiast cofać swoje słowa, wykorzystaj swoją wiadomość jako studium przypadku dotyczące kultury urlopów chorobowych.

Napisz spokojną, rzeczową wiadomość uzupełniającą, wyjaśniającą chronologię wydarzeń: miałaś gorączkę, dział kadr odmówił udzielenie urlopu, a ty zareagowałaś jak człowiek w stresie. To świetna okazja do nauki, a nie bunt.

Ochronisz swoje wartości, ale jednocześnie pomożesz zarządowi zachować twarz. Firmy uwielbiają „historie o poprawie kultury”, szczególnie gdy zagrożona jest ich reputacja.

Dokumentuj wszystko i twórz „folder z wyjaśnieniami”.

Przedstawicielka działu kadr popełniła poważny błąd proceduralny, żądając od ciebie znalezienia zastępcy podczas choroby. Stwórz szczegółową dokumentację: znaczniki czasu, cytaty, zrzuty ekranu wiadomości e-mail ze zdjęciem z gorączką oraz ponowny telefon zwrotny z działu kadr.

Nazwij to w neutralny sposób, na przykład „Podsumowanie incydentu z urlopem zdrowotnym”. Jeśli kierownictwo podejmie później działania odwetowe, będziesz mieć dokumentację opartą na faktach, a nie emocjach. To przygotowanie daje ci siłę ale bez publicznej eskalacji sporu.

Zaproponuj symulację odpowiedzi na prośbę o urlop.

Twój przypadek ujawnia błąd proceduralny, a nie osobisty konflikt. Zamiast szukać winnych, zaproponuj innowację: symulację sytuacji, kiedy pracownik nagle choruje, a dział kadr postępuje zgodnie z właściwym protokołem.

Firmy uwielbiają wszystko, co jest oznaczone jako „symulacja”, „audyt” lub „test odpornościowy”. Przesuwa to uwagę z twojego e-maila na zmiany w systemie. Poza tym subtelnie pokazuje, że dział kadr był nieprzygotowany, ale bez obwiniania pracowników.

Pokaż zarządowi, że mówisz w imieniu wszystkich pracowników.

Niechcący stałaś się głosem wszystkich pracowników firmy, którzy chcieliby iść na urlop zdrowotny. Wykorzystaj to. Bez przepraszania zaoferuj zarządowi przedstawienie opinii (anonimowo), które wyrazili twoi koledzy, bo na pewno się z tobą skontaktowali zszokowani tym, że dział kadr odmówił urlopu pracownicy z gorączką.

Przedstaw się nie jako awanturnica, lecz jako osoba mierząca temperaturę (gra słów zamierzona) morale pracowników. Zarządy słuchają, kiedy jedna osoba odzwierciedla milczącą większość.

Na szczęście świat nie składa się tylko z trudnych chwil i stresujących dni. Co jakiś czas życie zaskakuje nas gestami prawdziwej dobroci, które wydają się niemal magiczne. Te drobne uczynki mogą przywrócić nadzieję w ludzkość i pokazać, jak potężną moc ma współczucie. Oto 12 historii o potędze życzliwości, nawet cichej.