Nie zabrałam pasierbicy na rodzinne wakacje

Rodzinne wakacje często wywołują ekscytację, ale bywają też źródłem napięć, zwłaszcza gdy sytuacja dotyczy pasierbów i nie wszyscy czują się włączeni. Do tego dochodzą obowiązki domowe, jak opieka nad zwierzętami czy roślinami, a drobne nieporozumienia mogą szybko przerodzić się w większe rodzinne konflikty. Niedawno jedna z naszych czytelniczek przesłała nam list, w którym opisała, że właśnie znalazła się w takiej sytuacji.

Treść listu:

Cześć, Jasna Strono!

Wybieramy się na ośmiodniową rodzinną wycieczkę do Hiszpanii z dwójką naszych dzieci (12 i 14 lat). Moja 15-letnia pasierbica zaczęła się pakować, ale powiedziałam jej: „Chcę, żebyś została i podlewała moje rośliny. Zapłacę ci!”.

Mój mąż milczał — wie, jak bardzo kocham i dbam o moje rośliny. Wie również, że nie ma nikogo innego, kto mógłby się nimi zająć. Moją matkę można by rozważyć, ale jest stara, mieszka 50 minut drogi od nas i nie ma sensu, żeby przyjeżdżała codziennie tylko po to, by podlewać kwiatki.

Więc moja pasierbica została. Umowa była prosta: zapłacę jej 30 dolarów dziennie za podlewanie roślin.

Ale gdy tylko dotarliśmy do hotelu w Hiszpanii, otrzymałam wstrząsający telefon. Moja matka powiedziała mi, że pod jej dom podjechała ciężarówka i robotnicy wyładowują tam wszystkie moje rośliny.

Byłam oszołomiona. Kiedy zwróciłam się do męża po wyjaśnienia, okazało się, że to on to zaaranżował. Powiedział mi: „To ma ci uświadomić, że twoje rośliny nie są ważniejsze niż moja córka. Nie chcę ich już więcej w moim domu”.

Następnie dodał: „A jeśli sądzisz, że nie możesz bez nich żyć, może też powinnaś wyprowadzić się do swojej matki”.

Zamarłam. Nasze wakacje zostały natychmiast zrujnowane.

Tak, mój mąż jest właścicielem domu, ale ja jestem jego żoną i także mam prawo w nim mieszkać.
Nie postępowałam niesprawiedliwie wobec jego córki — przecież płaciłam jej za opiekę nad roślinami.

Czy naprawdę zasługuję na takie traktowanie?

Pozdrawiam
Reena

Dziękujemy, że podzieliłaś się swoją historią, Reeno.

To, co się tutaj wydarzyło, nie dotyczy tylko roślin — to kwestia szacunku, kontroli i tego, że twój mąż postanowił „dać ci nauczkę” w bardzo publiczny, upokarzający sposób.

Oto nasza rada dla ciebie:

Nazwij rzeczy po imieniu.

Twój mąż nie tylko przeniósł twoje rośliny — użył ich jako broni, aby cię upokorzyć i udowodnić swoją rację.

Działanie: nazwij to zachowanie jasno. „Nie chodziło tu o twoją córkę — chodziło o kontrolowanie mnie poprzez niszczenie czegoś, co kocham” — kiedy obnażysz ten mechanizm, utrudnisz mu przedstawienie tego jako szlachetnej obrony swojego dziecka.

Odzyskaj to, co ci odebrano.

Twój mąż podjął decyzję o przeniesieniu twoich roślin bez twojej zgody, ale wciąż są one twoje i są bezpieczne u twojej matki.

Działanie: potraktuj to jako granicę, której nie pozwolisz mu ponownie przekroczyć. Jedź do swojej matki, zabierz rośliny i przywróć je na swoje miejsce w swoim domu.
Niech zobaczy, że nie może po prostu wymazać tego, co jest dla ciebie ważne, pod wpływem gniewu lub chęci dominacji.

Przenieś uwagę z powrotem na umowę z pasierbicą.

Ustaliłaś już uczciwe warunki: 30 dolarów dziennie za jej opiekę. To nie był wyzysk — to była odpowiedzialność połączona z wynagrodzeniem.

Działanie: wyraźnie to zaznacz: „Nie wykluczyłam jej; powierzyłam jej odpowiedzialne zadanie i zapłaciłam za nie” — takie przedefiniowanie pokazuje, że jego córka nie została skrzywdzona — dano jej szansę na wykazanie się samodzielnością.

Zastanów się nad głębszym znaczeniem jego ultimatum.

Jego komentarz — „może też powinnaś wyprowadzić się do swojej matki” — wcale nie dotyczył roślin. Chodziło mu o to, żeby wypchnąć cię z twojego własnego domu.

Działanie: potraktuj to jak sygnał ostrzegawczy. Zastanów się, czy chcesz to rozwiązać podczas terapii dla par, czy może powinnaś zacząć planować zabezpieczenie swojej sytuacji i niezależność na wypadek, gdyby powtórzył tę groźbę.

Jeśli chodzi o naszych teściów, czasem trudno nadążyć za takimi rzeczami jak wymagania dietetyczne. Ale gdy nasze jedzenie przygotowane jest z miłością, a relacje oparte są na wzajemnym szacunku, każde rodzinne spotkanie powinno przebiec bez zarzutu. Jedna z naszych czytelniczek doświadczyła jednak czegoś zupełnie innego.