Odmówiłam oddania urlopu koleżance i nie żałuję

Sezon świąteczny powinien przynosić radość, poczucie wspólnoty i zasłużony odpoczynek, choć w rzeczywistości firmowe układy potrafią to skomplikować. Wiele osób musi podejmować trudne decyzje, gdy ich urlopy zderzają się z planami innych lub oczekiwaniami pracodawcy. Niedawno jedna z naszych czytelniczek opowiedziała o tym, jak zatwierdzony świąteczny urlop zamienił się w niespodziewany moralny dylemat.

Oto list Marty:

Cześć, Jasna Strono!

Zarezerwowałam dwa tygodnie urlopu na Boże Narodzenie — oficjalnie zatwierdzone już w maju. W zeszłym tygodniu koleżanka z pracy znalazła „wakacje marzeń”, jednak jej termin pokrywał się z moim. Zwróciła się do mnie i powiedziała: „Po co ci wolne? Nie masz dzieci! Święta są dla rodzin!”. Odmówiłam jej tak uprzejmie, jak tylko mogłam.

Następnego ranka dział HR poprosił mnie na rozmowę. Gdy weszłam do środka, światła zgasły. Zamarłam, a potem nagle zapalili jedną z tych „świątecznych” świec.

Jedna osoba ujęła mnie za dłoń i powiedziała ciepło: „Rozumiesz, jak ważne są święta dla rodziców, prawda?”. Druga przesunęła w moją stronę kopertę. „Mały gest za twoją świąteczną życzliwość” — powiedziała. W środku była karta podarunkowa na 100 dolarów, „wyraz wdzięczności” za oddanie mojego urlopu.

Kiedy zauważyli moje wahanie, podsunięto mi wydruk. Nagłówek brzmiał: „Inicjatywa Rodzina Najpierw”. Podobno firma wprowadza program, w którym pracownicy bez dzieci są „zachęcani do wspierania kolegów, którzy wychowują następne pokolenie”.

Teraz jestem rozdarta. Czy powinnam zrezygnować z wyczekiwanego urlopu, żeby utrzymać zgodę, czy może postawić na swoim i ryzykować, że zostanę uznana za „niekoleżeńską” ?

— Marta

Dziękujemy, Marto, za twój list i za to, że podzieliłaś się tym trudnym dylematem. Oto cztery wskazówki, które mogą pomóc tobie — i każdemu w podobnej sytuacji — znaleźć równowagę między asertywnością a świątecznym duchem.

Bądź stanowcza, ale uprzejma.

Zasłużyłaś na swój urlop i masz pełne prawo z niego skorzystać. Taktownie, jednak zdecydowanie przypomnij działowi HR, że twój wolny czas został zatwierdzony wiele miesięcy temu i dostosowałaś do niego swoje plany.

Bycie stanowczą nie oznacza braku życzliwości. Oznacza szacunek do własnych granic. Jeśli przekażesz to profesjonalnie, raczej nie zaszkodzi to twojej reputacji. Pewność siebie i uprzejmość często znaczą więcej niż ślepe podporządkowanie.

Zachowuj dokumenty.

W sytuacjach, w których naciski ze strony pracodawcy zaczynają przypominać niesprawiedliwe traktowanie, dokumentacja jest najlepszą obroną. Zachowaj pisemne potwierdzenie urlopu, korespondencję z HR i inne powiązane materiały. Jeśli sytuacja przybierze poważniejszy obrót, pokaże to, że działałaś odpowiedzialnie i przejrzyście.

Nie chodzi o konflikt, tylko o ochronę. Gdy emocje sięgają zenitu, fakty i daty pozwalają zachować jasny obraz sytuacji.

Szukaj wsparcia, nie tworząc konfliktu.

Nie musisz stawiać temu czoła sama. Porozmawiaj z zaufanym menedżerem, mentorem albo pracownikiem HR spoza zespołu, który prowadzi tę sprawę. Spokojnie wyjaśnij swój punkt widzenia i podkreśl, że decyzje powinny wynikać z uczciwych zasad, a nie z faworyzowania.

To pokazuje dojrzałość i współpracę, bez rezygnacji z własnych praw. Czasem odpowiednia osoba potrafi przekuć napiętą sytuację w konstruktywną rozmowę.

Zastanów się, co naprawdę znaczy „być częścią zespołu”.

Bycie koleżeńskim nie oznacza ciągłego mówienia „tak”. Oznacza działanie z uczciwością wobec siebie i innych. Oddanie urlopu z poczucia winy może stworzyć niebezpieczny precedens.

Prawdziwa praca zespołowa istnieje wtedy, gdy potrzeby wszystkich są traktowane z równą powagą, nie tylko osób z dziećmi. Twój odpoczynek i dobrostan są tak samo ważne. Dobre proporcje przynoszą korzyść zarówno tobie, jak i miejscu pracy.

Historia Marty pokazuje, że czasem jeden niewinny „urlop” potrafi odsłonić prawdę, której wolelibyśmy nie widzieć. Jeśli chcecie zobaczyć, jak podobny dylemat zmienił czyjeś życie na zawsze, zajrzyjcie do opowieści Barbary, której mąż wybrał urlop zamiast dziecka.