Szwagierka mówiła, że chce pomóc, a prawie rozbiła moją rodzinę

Relacje z krewnymi są czasami skomplikowane, zwłaszcza chcą za bardzo wpływać na dynamikę rodziny. Jedna z naszych czytelniczek poprosiła nas o radę, ponieważ przez niepotrzebne działania jej szwagierki sprawy posunęły się nieco za daleko. Przyjrzyjmy się razem tej sytuacji.

Oto jej list:

Witaj, Jasna Strono!

Miałam operację. Kiedy wróciłam do domu, wpadła moja szwagierka. Mąż był z naszym synem. „Mojego brata nie ma? Powinnaś się z nim rozwieść” — powiedziała. W złości rzuciłam, żeby przestała się wtrącać. Po kilku dniach ktoś zadzwonił do drzwi. To był...

...pracownik socjalny! Moja szwagierka zadzwoniła do nich i powiedziała, że mój mąż — jej rodzony brat! — znęca się nade mną. Przekręciła całą sytuację z operacją, aby wyglądało tak tak, że zostawił mnie na pastwę losu; jakbym musiała radzić sobie ze wszystkim sama. Do tego wymyśliła wiele innych historyjek, chcąc uwiarygodnić swój scenariusz, w którym ja i mój syn jesteśmy zagrożeni. Szybko uświadomiłam sobie, że czerpała inspirację z własnej przeszłości i jej dawnego związku, tylko że wszystko wyolbrzymiła.

To był trudny czas. Musieliśmy przejść długi i wyczerpujący proces. Po rozmowie z nami, naszymi sąsiadami i kilkoma innymi osobami pracownik socjalny doszedł do wniosku, że w naszej rodzinie nie dzieje się nic złego.

Moja szwagierka nigdy nie przeprosiła — powiedziała tylko, że nam „pomaga”. Mój mąż jest zdruzgotany i wściekły. Rozumiem, dlaczego nie chce jej widzieć po tym wszystkim, co się wydarzyło, ale ja chciałabym jakoś temu przeciwdziałać — kiedyś byli tak blisko! Zachowała się w ten sposób przez tę traumę z przeszłości. Chciałabym być dla niej wsparciem, żeby wiedziała, że może na kogoś liczyć. Jednocześnie mój mąż i syn to dla mnie priorytet. Co mogę zrobić?

Pozdrawiam,
Mandy

Droga Mandy!

Dziękujemy, że podzieliłaś się z nami swoją historią. Rozumiemy, że może to być przykre doświadczenie zarówno dla ciebie, jak i twojego męża. Mamy dla ciebie kilka rad.

Uznaj wybór swojego męża.

Twój mąż ma pełne prawo zdystansować się od siostry po tym, co się stało. Jej działania miały poważne konsekwencje, a on potrzebuje czasu — może nawet bardzo długiego — aby znów poczuć się bezpiecznie w jej pobliżu. Chociaż odczuwać wobec niej empatię, priorytetowe traktowanie męża i syna oznacza wspieranie jego decyzji, żeby się od niej odciąć.

Wyznacz własne granice.

Jeśli nadal chcesz pomóc swojej szwagierce, zrób to w sposób, który nie narazi twojej rodziny na niebezpieczeństwo. Może to oznaczać utrzymywanie ograniczonego, kontrolowanego kontaktu (np. poprzez wiadomości tekstowe, ale nie spotkania czy wizyty). Wyjaśnij, że nie będziesz tolerować przekraczania granic i że musi zacząć pracować nad sobą, by zapomnieć o przeszłości.

Zachęcaj do profesjonalnej pomocy.

Wydaje się, że działania twojej szwagierki wynikają z nierozwiązanej traumy. Jeśli chcesz ją wesprzeć, możesz delikatnie zasugerować terapię lub inne sposoby, które mogą pomóc jej w uzdrowieniu. Nie jest jednak twoim zadaniem odbudowanie jej osobowości — musi sama tego chcieć.

W każdej rodzinie zdarzają się mniejsze lub — jak w tej historii — większe nieporozumienia. Rozwiązanie tych trudności zależy od naszego podejścia i reakcji. Przeczytajcie różne historie z życia innych rodzin.