Zięć próbował wykluczyć mnie z imprezy — dałam mu lekcję, której prędko nie zapomni

Relacje rodzinne powinny zbliżać ludzi, ale czasami to właśnie osoby, od których oczekujemy miłości i szacunku, wyznaczają bolesne granice. Jedna z naszych czytelniczek podzieliła się niedawno taką historią: została głęboko zraniona przez własnego zięcia, ale jego zachowanie dało też początek czemuś, czego nikt nie mógł się spodziewać.

Oto jej list:

Cześć, Jasna Strono!

Mam na imię Carol. Muszę się przyznać, że kiedy moja córka Mia wyszła za Ryana, myślałam, że zyskuję syna. Pomagałam im w przeprowadzce, opiekowałam się dzieckiem na zawołanie, a nawet pokrywałam niektóre opłaty, gdy z pieniędzmi było krucho. Nigdy nie oczekiwałam niczego w zamian — po prostu myślałam, że w rodzinie to normalne.

W zeszłym miesiącu Mia wspomniała, że organizują „rodzinny brunch”. Zaoferowałam się, że przygotuję deser, ale Ryan szybko mi przerwał: „Tym razem będą tylko bliscy z mojej strony”.

Zabolało. Tego wieczoru płakałam, zastanawiając się, kiedy przestałam być „rodziną”. Ale prawdziwy cios nadszedł kilka dni później. Ryan opublikował zdjęcia z tego wydarzenia ze swoimi rodzicami, opatrując je podpisem: „Nie ma to jak rodzina razem”.

Poczułam się upokorzona — jakby moje lata wsparcia nie miały żadnego znaczenia. Po cichu się wycofałam. Bez opieki nad dzieckiem, bez niespodziewanych zakupów, bez ciągłej gotowości. Kilka tygodni później Mia zadzwoniła z płaczem. Okazało się, że mama Ryana odmówiła opieki nad dzieckiem i byli zdesperowani.

Po raz pierwszy odmówiłam. „Daliście mi jasno do zrozumienia, że nie mam uczestniczyć w waszych rodzinnych obiadach. Więc chyba nie powinnam też uczestniczyć w opiece nad dzieckiem”.

W słuchawce zapanowała cisza. Potem Mia szepnęła: „Mamo, chyba poślubiłam niewłaściwego mężczyznę”.

Sygnały, że twój zięć może być kontrolujący — i co możesz z tym zrobić.

Spotkania rodzinne powinny być pełne ciepła i dobrej energii, ale czasami zachowanie kogoś z zewnątrz może zachwiać fundamentami tych więzi. Wielu rodziców wita z otwartymi ramionami małżonka swojego dziecka, a potem stopniowo zauważają zmiany, które są niepokojące, mylące i bolesne. Jeśli kiedykolwiek czułaś, że twoja córka oddala się lub że jej partner zaczyna dominować, pamiętaj, że nie jesteś sama.

Oto najczęstsze czerwone flagi kontrolującego zięcia — oraz kilka strategii bazujących na opiniach ekspertów, dzięki którym będziesz wiedziała, jak chronić relację z córką, jednocześnie zachowując spokój.

Sygnały ostrzegawcze, których nie wolno ignorować:

1. Taktyka izolacji
Jeżeli twoja córka wydaje się odległa i nieobecna, być może to nie dzieje się tak z jej wyboru. Kontrolujący partnerzy często krytykują rodzinę i przyjaciół, obwiniają partnera za spędzanie czasu poza domem, a nawet zaczynają kłótnie przed wizytami u rodziny. Funkcjonując w takim środowisku, twoja córka może biegiem czasu dojść do wniosku, że najlepiej będzie w ogóle nie wychodzić.

2. On podejmuje wszystkie decyzje
Jeżeli twoja córka waha się przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji bez jego akceptacji, jest to wyraźny znak ostrzegawczy. Pewnie zauważysz też, że wszystko, co jej mówisz, ostatecznie dociera do jego uszu.

3. Wina nigdy nie leży po jego stronie
Kontrolujący partnerzy łatwo obwiniają innych, a gdy sprawy idą pomyślnie, przypisują zasługi tylko sobie. Taki układ tworzy napięcie w rodzinie, a poszkodowana strona funkcjonuje na krawędzi.

4. Krytyka i kłamstwa
Stałe komentarze, wyolbrzymianie, a nawet jawne kłamstwa — to znane strategie. On może też udawać ofiarę, aby zrzucić z siebie odpowiedzialność.

5. Twoja córka wydaje się inna
Być może najtrudniejszy do zaobserwowania sygnał to zmiana w jej zachowaniu. Twoja córka nie brzmi ani nie zachowuje się tak jak kiedyś? Eksperci twierdzą, że niezdrowe relacje mogą przybrać formę „dwuosobowego kultu”, gdzie jeden partner powoli przekształca swoją tożsamość tylko po to, aby mieć spokój.

Co możesz zrobić (bez odsuwania córki):

Pozostań w kontakcie, nawet jeśli to trudne. Izolacja jest najsilniejszą bronią kontrolującego partnera. Napisz SMS-a, zadzwoń lub zaproś ją na spotkanie — nawet jeśli czasami odmawia.

Unikaj bezpośrednich ataków. Otwarta konfrontacja z jej mężem może przynieść odwrotny skutek. Skup się raczej na swojej miłości i trosce o nią.

Wypowiadaj się w pierwszej osobie. Na przykład: „Tęsknię za spędzaniem z tobą czasu”, zamiast „On tobie nie pozwala nas widywać”. Należy skupić się na waszej więzi, a nie na obwinianiu.

Dziel się dobrymi wspomnieniami. Przypomnij jej, kim była, zanim weszła w ten związek. Oglądanie starych zdjęć lub powrót do szczęśliwych rodzinnych chwil może pomóc jej ponownie nawiązać kontakt z jej prawdziwym „ja”.

Przekazuje informacje delikatnie. Jeśli mówisz o kontrolujących zachowaniach, ujmij to jako wiedzę, nie oskarżenie. Na przykład: „Czasami partnerzy posługują się poczuciem winy, by utrzymać ludzi blisko siebie. Czy zauważyłaś, że coś takiego się dzieje?”.

Proś o pomoc zaufane osoby. Czasem warto wysłuchać podobnych obaw od przyjaciół lub innych krewnych — wówczas trudniej jej będzie zignorować sygnały ostrzegawcze.

Zasięgnij profesjonalnych porad. Terapeuci lub grupy wsparcia mogą zaproponować ci strategie, które są bezpieczne i skuteczne w tego typu sytuacjach.

Zaufanie, poczucie odpowiedzialności i sprawiedliwość są często wystawiane na próbę, gdy rodzice decydują się wspierać swoje dzieci w nierówny sposób. Przeczytajcie kolejną historię: Rodzice oddali wszystkie swoje pieniądze mojemu bezrobotnemu bratu — więc odpłaciłam im pięknym za nadobne.