Są ludzie, których logika działa według własnych, nieznanych reszcie świata zasad. Bohaterowie i bohaterki naszej dzisiejszej kolekcji mieli okazję ich spotkać, ale wyszli z tego z humorem i z historiami, które zapamiętają na długo.

Każdy z nas ma takie zdjęcia: zwariowane fryzury, naiwne marzenia i chwile, które na zawsze zostały w naszym sercu. Zebraliśmy 17 żywych, szczerych i niezwykle nostalgicznych fotografii z prywatnych archiwów ludzi. Przenoszą nas do czasów, kiedy napój gazowany wydawał się cudem, a telefony tarczowe były czymś zupełnie fantastycznym. Gotowi na powrót do dawnych lat?

Zima to nie tylko chłód, ciepłe ubrania i śliskie ulice, lecz także wyjątkowy nastrój, który niepostrzeżenie wkrada się do serca. W nieustannym pędzie codzienności czasami zapominamy, jak pięknie skrzypi pod stopami świeży śnieg. I choć dawno już dorośliśmy, gdzieś w głębi naszej duszy wciąż mieszka małe dziecko czekające na cud. Wystarczy na moment zwolnić i oderwać się od szalonego rytmu życia, by zima znów stała się źródłem radości.

Chyba każdemu z nas choć raz zdarzyło się wyruszyć w podróż z wielkimi planami i idealnie zaplanowaną trasą, a wrócić z barwnymi historiami o tym, jak wszystko potoczyło się zupełnie inaczej. Paradoksalnie to właśnie te nieprzewidziane momenty stają się później wspomnieniami, które najchętniej opowiadamy znajomym, gdy rozmawiamy o naszych wyjazdach.

Niektóre rzeczy się nie starzeją, tylko z czasem przechodzą do legendy. Z całą pewnością należą do nich fryzury i stroje uwiecznione na pożółkłych fotografiach. Jest w nich wszystko: odwaga, naiwność i duch minionej epoki. Te zdjęcia przypominają, że styl jest pojęciem względnym, a nierzadko także niezwykle oryginalnym.

Każdy egzamin to mała przygoda. Czasem heroiczna, czasem wstydliwa, a czasem tak absurdalna, że aż chce się zapytać: „Czy to naprawdę mnie spotkało?”. Zebraliśmy historie, które dowodzą, że oceny dawno poszły w niepamięć, ale emocje zostały na zawsze.

Bohaterki naszego artykułu własnoręcznie tworzą unikalne, luksusowe kreacje, a nawet bieliznę. Nie używają do tego jedynie tradycyjnych tkanin, lecz niekiedy sięgają po stare prześcieradła lub obrusy. Zebraliśmy 18 imponujących przykładów tego, jakie arcydzieła wychodzą spod igły utalentowanych rękodzielniczek.

Potrzebowałam letnich spodni. Idę przez rynek, sprzedawczyni woła: „Spodnie potrzebne? Proszę podejść i obejrzeć!”. Odpowiadam: „Potrzebne, damskie”, a ona: „Damskich nie ma, tylko męskie. Jaki pani chce kolor?”. © ADMEDali mi buty o rozmiar za duże. Sprzedawca powiedział: „Niech pani tylko zobaczy, jak wyglądają na nodze, poza tym ten model ma zaniżoną rozmiarówkę, może akurat będą pasować? A jak nie, to damy mniejsze”. Przymierzyłam, nie pasowały. Proszę więc o rozmiar mniejsze. Facet odchodzi, po chwili wraca. Naklejka z moim rozmiarem. Przymierzam i niby buty mniejsze, ale wciąż za duże... Mąż zaproponował, żeby zajrzeć pod naklejkę i słusznie: sprzedawca włożył do środka dodatkową wkładkę (do tej samej pary, którą mierzyłam wcześniej!) i nakleił etykietę z mniejszym rozmiarem. Oczywiście nic u nich nie kupiliśmy. © ADMESprzedawcy mieli pewien przesąd związany z pierwszym klientem. Jeśli pierwszy klient nic nie kupił, dzień miał być handlowo nieudany. Dlatego czasem sprzedawali bardzo tanio. I tak w 2002 roku chodziłam po targu. Uznałam, że moja górna granica ceny za czółenka to 200 złotych. Jedne strasznie mi się spodobały, naprawdę bardzo, ale były dla mnie za drogie — aż 300. Przymierzyłam, ale mówię sobie: nie, za drogo. Sprzedawca pyta, za ile bym wzięła, a ja palnęłam: „Za 150, więcej nie mam”. Długo się wahał, ale w końcu się zgodził! © Pikabu

Myślicie, że można tak po prostu przyjść i odebrać długo wyczekiwaną paczkę? Bohaterowie artykułu też tak myśleli. Ale nic z tego! W punktach odbioru zamówień, przy paczkomatach i na poczcie czekały na nich prawdziwe przygody. A swoją drogą, pracownicy miejsc, w których odbieramy zakupy, również mają do opowiedzenia sporo historii o klientach. I nie zamierzają milczeć!

O spotkaniach absolwentów można zazwyczaj usłyszeć dwie skrajnie różne opinie: „już w szkole miałem dość tych ludzi” oraz „uwielbiam je i nie opuszczam ani jednego”. Bohaterowie tego artykułu również mają mieszane uczucia co do spotkań z dawnymi kolegami z klasy i ze studiów. Jedni siedzieli do świtu jak za starych dobrych czasów, inni natomiast bardzo szybko zmęczyli się cudzym przechwalaniem i próbami „uczciwego” podzielenia rachunku w restauracji.

Wizyty w sklepie już dawno temu stały się nudną rutyną wykonywaną na autopilocie. Jednak to właśnie między półkami i przy kasach czasem rozwijają się historie godne najlepszych programów komediowych. Życie uwielbia podrzucać niespodzianki tam, gdzie się ich w ogóle nie spodziewamy, zderzając nas z niezwykłymi kasjerami i ekscentrycznymi klientami.

Niespodziewani goście to jeszcze pół biedy. Gorzej, gdy zachowują się jak gospodarze w cudzym domu — wtedy trzeba uruchomić całą swoją pomysłowość i cierpliwość, żeby jakoś ich wyprosić. Bohaterowie naszego artykułu musieli stawić czoła bezczelnym krewnym, znajomym, a nawet przyjaciołom. Cóż, takie komiczne historie przynajmniej zapadają w pamięć na całe życie.