11 prawdziwych historii, które robią się coraz straszniejsze, im dalej w nie brniemy

Czasami prawdziwe życie może być równie dziwne jak fikcja. Krótkie opowiadania, które zaraz przeczytasz, zaczynają się zupełnie zwyczajnie: od dźwięku w ścianie, niepokojącego zbiegu okoliczności czy dziwnego „błędu”. Ale z każdym kolejnym zdaniem zaczyna pojawiać się poczucie, że coś jest nie tak. Nic w tym artykule nie jest zmyślone ani niemożliwe — wszystko opiera się na rzeczach, które naprawdę mogłyby się wydarzyć. A im dalej czytasz, tym bardziej niepokojąco się robi.

• Obudziłam się o 3:00 nad ranem i zobaczyłam 18 nieodebranych połączeń od mojej córki oraz SMS-a o treści: „Mamo, pomóż mi!”. Mieszka sama i jest w 7. miesiącu ciąży. Pojechałam do niej tak szybko, jak mogłam. Ku mojemu zaskoczeniu otworzyła drzwi zdziwiona i powiedziała: „Spałam. Nie dzwoniłam!”.
  Wyjęłam telefon i wtedy obie zamarłyśmy. Była tam wiadomość: „Gorączka mojego dziecka nie spada. Co mam zrobić?”. Dołączone zostało nawet zdjęcie płaczącego niemowlęcia.
  
  Sprawdziłam numer nadawcy — nie był mi znany. Oddzwoniłam i odebrała spanikowana młoda kobieta. Przez łzy wyjaśniła, że jest świeżo upieczoną mamą i próbowała skontaktować się ze swoją matką, bo jej dziecko w środku nocy nagle dostało wysokiej gorączki i nie przestawało płakać.
  
  Okazało się, że w panice wybrała zły numer i jej desperackie wiadomości trafiły do mnie. Na szczęście udało mi się ją uspokoić i delikatnie podpowiedzieć kilka rzeczy, które mogłaby spróbować zrobić w oczekiwaniu na lekarza.
  
  Całe to doświadczenie było surrealistyczne, zwłaszcza że moja własna córka spodziewa się dziecka. Ta dziewczyna nigdy więcej się ode mnie nie odezwała, ale naprawdę mam nadzieję, że z nią i jej maleństwem wszystko jest w porządku.

• Pewna dziewczyna była we mnie totalnie zakochana, ale ja nie chciałem mieć z nią nic wspólnego. Po skończeniu szkoły prawie o niej zapominałem, ale pewnego lata, kiedy wróciłem do domu na wakacje, okazało się, że przeprowadziła się do budynku, w którym mieszka moja rodzina — do mieszkania naprzeciwko naszego (w naszym bloku są dwa mieszkania na piętro).
  Nigdy wcześniej nie mówiłem jej, gdzie mieszkam. Postanowiłem jednak zachować się uprzejmie: porozmawiać z jej rodziną, przywitać nowych sąsiadów i tak dalej. W rozmowie z jej mamą dowiedziałem się, że to właśnie dziewczyna zasugerowała, by się tam przeprowadzili.
  Nie potrafię stwierdzić, czy zrobiła to celowo, czy to był przypadek, ale powiedzmy sobie szczerze — mieszkamy w dużym mieście, więc prawdopodobieństwo, że to czysty zbieg okoliczności, było raczej niewielkie. © Kenhamef / Reddit

• W moim starym mieszkaniu były cienkie ściany i kratki wentylacyjne łączące lokale. Pewnej nocy wciąż słyszałem głos powtarzający w kółko to samo: „To nieprawda, to nieprawda”. Myślałem, że może ktoś mówi do siebie w sąsiednim mieszkaniu. Nie mogłem jednak dojść, skąd dokładnie dochodzi ten dźwięk.
  Działo się to tylko późno w nocy, może między 2 a 3 nad ranem. Trwało przez wiele tygodni i zawsze słyszałem tę samą frazę.
  W końcu zapytałem sąsiada po drugiej stronie, czy też to słyszy. Powiedział: „Tak... ale myślałem, że to ty”. Kilka dni później z bloku wyprowadził się inny sąsiad — facet dwa piętra wyżej, który pracował na nocne zmiany.
  Okazało się, że miał zestaw VR i używał go późno w nocy. A ta fraza? Pochodziła z gry o tematyce horroru, w której ciągle przegrywał.

• Zostałem adoptowany z Ameryki Południowej do Stanów Zjednoczonych, gdy byłem małym dzieckiem. Nie mam żadnych wspomnień o moich biologicznych rodzicach. Na studiach poznałem starszego znajomego, mentora. Przedstawił mi się jako Mike.
  Kiedy dowiedziałem się, że moja biologiczna matka zmarła, otrzymałem kilka rzeczy, które po niej zostały — w tym zdjęcia. Kto był na tych zdjęciach? Mike. To on był moim biologicznym ojcem. © aaareed / Reddit

• W piątek odebrałem z apteki moje standardowe leki. W sobotę rano wziąłem jedną tabletkę i od razu poczułem zawroty głowy i mdłości. Sprawdziłem etykietę — było na niej moje nazwisko, ale tabletki wyglądały inaczej niż zwykle. Poszukałem ich w internecie. Okazało się, że to lek na chorobę serca, której nie mam. Zadzwoniłem do apteki, a po długim oczekiwaniu farmaceuta nagle spoważniał. Kazał mi natychmiast jechać na ostry dyżur i zabrać ze sobą opakowanie z tabletkami.
  
  W szpitalu powiedziano mi, że gdybym wziął jeszcze jedną, moje tętno mogłoby niebezpiecznie spaść. Okazało się, że moje leki zostały przez pomyłkę zamienione z lekami innej osoby. W ramach przeprosin zaproponowali mi kartę podarunkową. Zmieniłem aptekę.

• Zauważyłem w kawiarni kobietę, która zamówiła dokładnie to samo co ja, a nawet usiadła w taki sam sposób. Nie nawiązaliśmy rozmowy i było w tym coś niepokojącego. Kiedy wychodziłem, wstała, jakby miała za mną iść, ale ostatecznie tylko patrzyła. Tydzień później zobaczyłem ulotkę o lokalnym projekcie artystycznym poświęconym naśladownictwu i zachowaniom społecznym. Ona była jedną z występujących.

• Światło na moim korytarzu zaczynało migotać co noc około 3:00 nad ranem. Myślałem, że to może problem z instalacją elektryczną, ale sprawa dotyczyła tylko tej jednej lampy. Wymieniłem żarówkę, ale problem nadal się pojawiał. Zaczynałem się już poważnie denerwować.
  W końcu zorientowałem się, że migotanie zbiega się w czasie z korzystaniem z mikrofalówki przez sąsiada z góry. Stary budynek, wspólne obwody elektryczne — oto wyjaśnienie.

• Na dworcu zobaczyłem kogoś, kto wyglądał dokładnie jak ja — ubrania, włosy, nawet buty. Nawiązaliśmy kontakt wzrokowy, a on się uśmiechnął. Później powiedziałam o tym mojemu współlokatorowi. Przypomniał mi, że dwa tygodnie wcześniej oddaliśmy trochę moich starych ubrań do schroniska. Prawdopodobnie ta osoba miała na sobie moje stare rzeczy.

• Poszedłem spać we wtorek i obudziłem się w czwartek — w moim mieszkaniu wszystko było tak samo. Nie mam żadnych wspomnień ze środy, żadnych wiadomości, żadnych śladów, że wstawałem. Okazało się, że miałem lekką gorączkę i spałem prawie 30 godzin bez przerwy. Ten pominięty się wydarzył — po prostu go przespałem.

• Śniło mi się, że ja i mój mąż mamy trójkę dzieci. Było uroczo i byliśmy szczęśliwi, dopóki nie zaczęły powoli znikać, jakby rozpadały się w pył, niczym u Thanosa. Pamiętam, że obudziłam się z dziwnym, nieswoim uczuciem.
  W następnym tygodniu dowiedzieliśmy się, że jestem w ciąży z trojaczkami. Jedno z nich poroniłam, drugie nagle przestało się rozwijać, a trzecie musiało zostać usunięte, ponieważ było zbyt małe i stanowiło zagrożenie dla mojego życia. To było najbardziej przerażające doświadczenie w moim życiu.
  © prznmike / Reddit

• Mój tata był strażakiem, więc było wiele nocy, kiedy mój brat i ja zostawaliśmy sami z mamą. Pewnej nocy mama obudziła się, bo usłyszała hałas i szuranie na dole. Zadzwoniła na policję i czekała z nami w zamkniętej sypialni. Policja przyjechała, weszła do domu i okazało się, że samochodzik mojego brata się włączył i łapał jakieś sygnały radiowe czy coś w tym rodzaju. Uderzał w kuchenne szafki i zrzucił papiery ze stołu. © PuttPuttStuff / Reddit

Życie bywa czasem przerażające lub przytłaczające, ale jednym z największych darów, jakie mamy, jest rodzina. To właśnie najbliżsi ludzie często podnoszą nas na duchu i trzymają za rękę, gdy najbardziej potrzebujemy wsparcia. Oto 11 prawdziwych historii, które dowodzą, że miłość rodzinna nie ma ograniczeń.