14 babć i dziadków, którzy wypełniają miłością całą rodzinę

miesiąc temu

Więź między dziadkami i wnukami jest naprawdę wyjątkowa. Nawet jeśli wspólne chwile blakną z czasem w pamięci, pozostawiają po sobie głębokie poczucie miłości i radości. Te wspomnienia, choć czasem mgliste, niosą ze sobą wyjątkowe ciepło, które pozostaje na zawsze.

Kiedy powiedziałam teściom, że jestem w ciąży, uśmiech nie znikał im z twarzy. Teściowa poprosiła: „Obiecaj mi jedno: jeśli to będzie dziewczynka, nazwij ją po mnie, a jeśli chłopiec, to nazwij go po dziadku!”. Powiedziałam, że to przemyślimy. Tydzień później ujawniliśmy płeć dziecka. Mój mąż ogłosił: „Mamo, poznaj Emilię. To połączenie imion babci Emily i dziadka Liama”. Oczy mojej teściowej wypełniły się łzami. „To nawet lepiej niż zasugerowałam” — powiedziała, przytulając mnie mocno. Było nam bardzo miło, że docenili fakt, że uwzględniliśmy ich prośbę, ale na własny sposób.

Moja babcia była wobec mnie bardzo stanowcza i wymagająca. Na łożu śmierci powiedziała: „Podoba mi się osoba, na którą wyrosłaś”. Nawet po latach płaczę, kiedy o tym myślę. © Remixthefix / Reddit

Po tym, jak moja synowa urodziła dziecko, nie odstępowałam jej na krok. Myślałam, że jestem pomocna, ale ona pewnego dnia wybuchła. „Przestań wchodzić mi w drogę! Wiem, co robić!” — krzyknęła. Jej słowa mnie zabolały, ale uszanowałam jej wolę i wyjechałam.
Godzinę później zadzwonił telefon. To mój syn, który powiedział roztrzęsionym głosem: „Mamo, to nagły wypadek! Dziecko ma gorączkę i nie wiemy, co zrobić!”. Pognałam do nich, a na miejscu spokojnie sprawdziłam temperaturę dziecka. Uspokoiłam ich. Na szczęście to tylko lekka gorączka, nic poważnego. Synowa rozpłakała się. „Przepraszam, po prostu czułam się przytłoczona” — przyznała. Przytuliłam ją mocno i pozwoliłam się wypłakać. W tym momencie stałyśmy się sobie bliższe.

Moi dziadkowie ze strony matki nigdy nie przepadali za dziadkami ze strony ojca. Zawsze konkurowali ze sobą, kupując jak najbardziej ekstrawaganckie prezenty. Pewnego roku dziadkowie ze strony mamy kupili mi lśniący czerwony rower z dzwonkami i gwizdkami. Byłem wniebowzięty.
Ale gdy tylko zaparkowałem rower, pojawili się dziadkowie ze strony taty z nowiutką hulajnogą elektryczną. Szczęka mi opadła. Atmosfera w pokoju była tak gęsta, że można ją było kroić nożem. Ale wtedy stało się coś nieoczekiwanego. Moje babcie wymieniły spojrzenia, a babcia ze strony mamy zachichotała: „Cóż, wygląda na to, że w przyszłym roku będziemy musieli to przebić”.

Pochodzę z rodziny, która musiała liczyć każdy grosz. Kiedy byłem nastolatkiem, dziadek zapraszał mnie do siebie w soboty, żebym pomagał mu w pracach domowych. Niekiedy była to trudna praca, a niekiedy łatwa. Zawsze dawał mi tyle samo pieniędzy. Z początku próbowałem odmówić, ale dziadek postawił na swoim i po kilku tygodniach przestałem mieć wyrzuty sumienia.
Zarobione pieniądze dały mi przedsmak niezależności. Mogłem kupować książki i ubrania bez proszenia mamy o pieniądze, których jej brakowało. Wiele z tego, co wiem o dbaniu o dom i podwórko, nauczyłem się podczas tych sobotnich poranków. Wtedy też dowiedziałem się, jak dbać o młodsze pokolenia.
© brontosproximo / Reddit

Kiedy miałem około 3 lub 4 lat, mój dziadek, który mieszkał na drugim końcu kraju, budził się wcześnie każdego dnia i rysował mi coś fajnego, a potem wysyłał to faksem, żebym miał co robić po przebudzeniu. © pineapledream / Reddit

Moja mama jest przepiękna, ale ciągle się czepia. „Kolejny siwy włos”, mówiła, albo „Tak bardzo przytyłam”. Powtarzaliśmy jej, że wygląda świetnie, ale nigdy to do niej nie docierało. Pewnego dnia przyszła babcia i zobaczyła, jak mama próbuje się wcisnąć w swoje stare dżinsy. Wyszła z pokoju i wróciła z nożyczkami.
„Pokaż mi je”, powiedziała. Następnie pocięła je na małe kawałki na naszych oczach. „Mamo, co ty robisz?” — krzyknęła przerażona mama. Babcia uśmiechnęła się i powiedziała: „Masz je od 15 lat. Nie powinny na ciebie pasować. Przestań żyć przeszłością.” To była prosta, ale dosadna lekcja samoakceptacji, którą pamiętam do dziś.

Moja babcia zrobiła dla mnie album, który był kroniką całego mojego życia aż do ślubu. Oprócz mnóstwa zdjęć, wkleiła do niego takie rzeczy jak ogłoszenie o moich narodzinach, stare programy z moich występów z czasów dzieciństwa i czytanie, które wygłosiła na moim ślubie. Pomyślałam, że to naprawdę fajne, że zachowała to wszystko. Zainspirowała mnie do zrobienia czegoś podobnego dla swojej córki.
© CellarDoor_86 / Reddit

Kiedy byłem mały, babcia powiedziała, że mogę wziąć jej pierścionek, żeby dać dziewczynie, z którą się ożenię. Wkrótce potem zmarła. Wiele lat później poznałem dziewczynę. Kiedy się oświadczałem, pierścionek pasował idealnie.
© Hamsternoir / Reddit

Moja babcia w każdy weekend robiła mi naleśniki, bo wiedziała, że je uwielbiam. Może wydaje się, że to nic takiego, ale moje rodzeństwo wolało nieco mniej wyszukane śniadania. Naleśniki były tylko dla mnie. Ona, mój tata i ciocia też je jedli, żeby się nie zmarnowały. To jedna z tych rzeczy, za które chciałbym jej podziękować. © FDRip / Reddit

Dzięki mojej babci uwielbiam czytać. Ponieważ sama nie miała możliwości, żeby zdobyć wykształcenie, nieustannie czytała, a ja odziedziczyłam tę cechę. Kiedy byłam bardzo mała, przyniosła mi książkę, której główna bohaterka miała na imię tak samo jak ja (mam imię po babci). Pamiętam, jak czytałam ją na głos, a ona mi pomagała.
Dziadek się z nas śmiał, bo pewnie nie mógł uwierzyć, że babcia znalazła kogoś, kto czyta tak dużo jak ona. Zawsze byłam zbuntowana, nawet jako dziecko. Brałam do rąk tę książkę, kiedy czułam się przygnębiona lub niezrozumiana, a ona zawsze poprawiała mi humor. Dziadkowie już odeszli i nie mam nawet tej książki, ale mam inne, które podarowała mi babcia i które mi o niej przypominają. Trudno o tym nie myśleć, zabierając się za nową książkę, ale dobrze mieć takie wspomnienia.
© Dazzling_Speaker / Reddit

Kiedy wyjeżdżałem na studia, zatrzymaliśmy się u nich w połowie 6-godzinnej podróży. Babcia wsunęła mi do ręki 20 dolarów i powiedziała: „Nie mów dziadkowi”. Dziadek wcisnął mi 20 dolarów i powiedział: „Nie mów babci”. Wtedy widziałem się z nim ostatni raz. To wspomnienie sprawia, że się uśmiecham. © Ndeipi / Reddit

Moja babcia świetnie rysowała, a kiedy byłem mały, też to bardzo lubiłem. Bawiłyśmy się w grę, gdzie wybierałyśmy rzeczownik i rysowałyśmy go razem — najpierw ona jedną linię, potem ja, a potem znowu ona itd. Wciąż mam kilka naszych wspólnych rysunków — proste rzeczy, takie jak domki czy huśtawki, ale jako dziecko dobrze się przy tym bawiłem i dzięki temu pokochałem rysowanie.
© Purple_Bandmate / Reddit

Kiedy moja mama nie dawała rady, do akcji wkraczała babcia. Pomogła mi przejść przez szkołę podstawową i dalej. Kiedy miałam 15 lat, zrobiłyśmy sobie pasujące tatuaże. Jestem jej niezmiernie wdzięczna. © T_Lexxx / Reddit

Ludzie przeglądali z ciekawości stare rodzinne albumy i zdumiało ich to, co odkryli — wspaniałe fotografie przodków, kiedy byli młodzi. Ich klasyczne, naturalne piękno jest zaskakujące. Obejrzyj te niesamowite zdjęcia tutaj.