16 historii, które pokazują, że rodzice córek wcale nie mają łatwiej

Dziewczynki z tego artykułu nieźle dają w kość swoim rodzicom. Niektóre wykańczają ich swoimi psotami, a inne potrafią doprowadzić do łez wzruszającym wyznaniem. Przeczytajmy, jak to jest mieć córkę.

• Moja córka często chorowała w wieku przedszkolnym, więc nie wiedziałam, czy posłać ją do szkoły w wieku 6 lat, czy poczekać jeszcze rok. Jedna z mam na podwórku powiedziała: „Co się tak przejmujesz? W 1 klasie ciągle liczą do 20 i tyle!”. Zawołałam córkę i poprosiłam, żeby policzyła do 20. A ona, nie zastanawiając się ani chwili, spytała: „Po polsku czy po angielsku?”. I tyle, problem szkoły został rozwiązany.
• Siedzę w kawiarni i pracuję przy laptopie. Nagle kątem oka zauważam, że mama i jej córka w wieku około 5 lat, siedzące przy stoliku naprzeciwko, ciągle na mnie patrzą. Staram się nie zwracać na to uwagi, ale wtedy mama mówi coś do dziewczynki, a dziewczynka podchodzi do mnie, szturcha palcem moje wytatuowane ramiona i pyta nieśmiałym głosem: „Przepraszam, ale czy pan sam przykleja sobie te tatuaże, czy mama panu pomaga?”. Nie byłem przygotowany na takie pytanie. © Nie każdy to zrozumie / VK
• Żona zawsze żartowała, że będę jednym z tych tatusiów, którzy zaplatają warkocze swoim córkom. Moja mała ma 4 lata. W sobotę po raz pierwszy zrobiliśmy jej kucyki i córce bardzo się to spodobało. Ale nie upilnowaliśmy jej i zrobiła sobie sama fryzurę. Udostępniam zdjęcie przed i po. Nie potrafię wyrazić, jak bardzo jestem smutny. © winkie5970 / Reddit

• Razem z mężem marzymy o własnym zespole muzycznym. Ja jestem niezła w śpiewaniu i pisaniu tekstów, on gra na gitarze i trochę gorzej na pianinie. Zawsze lubiliśmy o tym marzyć, ale rzadko wychodziło to poza spekulacje. A ostatnio nasza córka usłyszała, że znowu o tym mówimy. Nie wytrzymała i umówiła się z kolegą muzykiem, że wpuści nas do swojego studia. Próbowaliśmy odmówić, ale nie było takiej opcji. Wzięliśmy z mężem po trzy dni wolnego, dwa dni w pocie czoła ćwiczyliśmy, a jutro idziemy się wstydzić. Albo zatriumfujemy! © Mamdarinka / VK
• Moja córka od bardzo wczesnego dzieciństwa po prostu nienawidzi rajstop. Nie może też znieść syntetycznych rzeczy, metek z ubrań i skarpetek z gumką. Przyzwyczaiłam się już do takiej wrażliwości dziecka, ale nauczyciele w przedszkolu najpierw powiedzieli, że po prostu rozpieszczam córkę, a teraz nawet stawiają nam diagnozy. Dziecko ładnie mówi, potrafi czytać, a nawet pisać, liczy do 100, to bardzo empatyczna dziewczynka. Nie sądzę, żeby coś z nią było nie tak, lekarze też tak nie myślą. Ale w przedszkolu ciągle o tym mówią. Myślę, że czas przenieść dziecko do innej placówki. © Mamdarinka / VK

• Niedawno moja córka (ma 13 lat) poprosiła o tatuaż, a ja powiedziałam, że zgodzę się, gdy będzie miała 18 lat. Jednak moja córka znalazła jakiegoś tatuażystę i zrobiła sobie ogromnego pająka na połowie pleców. Ukrywała to przede mną i moim mężem przez trzy dni, a potem tatuaż zaczął ropieć (wdała się infekcja), a dziecko przyznało się do winy. Przez dwa tygodnie leczyliśmy to wszystko w szpitalu. © Mamdarinka / VK
• Podczas ciąży ciągle chciałam jeść kebab. Tyle tylko, że koniecznie z grilla, zgodnie ze wszystkimi zasadami. Więc mój mąż zimą (!) kupił grilla, wyszedł na podwórko naszego budynku mieszkalnego i ugrillował mi kebab. Danie z dostawy nie było dla mnie odpowiednie, bo zawsze są w nim różnego rodzaju żyły, a ja miałam ich dość. Potem urodziłam córkę i ochota na kebab zniknęła. Ale dwa lata później pojawiła się ponownie. Tylko, że nie u mnie, a u naszej córki. Dosłownie wyrwała szpikulec do kebaba z rąk swojego taty, kiedy spędzaliśmy wakacje na wsi! © Mamdarinka / VK

• Nastoletnia córka jest zakochana. Jest świetną uczennicą, a w klasyczny sposób zakochała się w nieudaczniku. Facet prawie zawsze opuszcza szkołę, jest cały w tatuażach (w wieku 16 lat). Ale co najgorsze, ten dzieciak źle traktuje naszą córkę. Obiecuje, że zadzwoni, i nie dzwoni, a ona czeka 24 godziny na dobę na telefon. A ostatnio dowiedziałam się, że moja córka wraca sama przez kilka dzielnic po 22.00, bo chłopak jest zbyt leniwy, żeby ją odprowadzić. Wkurza mnie, a mój mąż go nienawidzi. Nie potrafię dotrzeć do córki: jest pewna, że to miłość, a napomnienia moje i męża tylko utwierdzają ją w tym przekonaniu. © Mamdarinka / VK
• Dzisiaj moja 6-letnia córka podeszła do mnie, mocno mnie przytuliła i powiedziała, że tęskni za mną, kiedy jestem w pracy. A kiedy dorośnie i będzie miała syna, nazwie go moim imieniem. Wzruszyłem się do łez! © GTiHOV / Reddit
• Moja córka nie rozstaje się z telefonem. Nie rozumiem, co może na nim robić. Pisze do kogoś SMS-y przez cały dzień? I do kogo? Nie powiedziałabym, że gra tam w gry, cały czas coś pisze. Kiedy zapytałam, moja córka powiedziała, że pisze fanfic. Zapytałam, czy mogę go przeczytać, ale odmówiła. Jestem teraz taka ciekawa, ale jak mam to znaleźć? A może ona nie wrzuca tego do internetu? W każdym razie moja córka mnie zaintrygowała, ale znam ją: nie znaczy nie. © Mamdarinka / VK

• Moja córka ma 7 lat i przyjaźni się tylko z chłopcami. Mówiąc dokładniej, jej koledzy z klasy podchodzą do niej, a ona z nimi rozmawia. Ale interesuje się chłopcami i bawią się razem. Nie rozumiem, dlaczego, ale martwi mnie to. Chociaż pewna znajoma podzieliła się swoim doświadczeniem. Kiedy była dzieckiem, była taka sama: zaprzyjaźniła się z chłopcem i dołączyła do jego kręgu przyjaciół. Ale jej ojciec powiedział, że powinna kolegować się z dziewczynami. Skończyła więc smutna i samotna, podczas gdy chłopcy grali w Bitwę o Hogwart. © Responsible_Goat9170 / Reddit
• Pewnego dnia, gdy pomagałem mojej 3-letniej córce się ubrać, próbowała założyć mi swoją czapkę z dzianiny. Powiedziałem: „Tatuś ma dużą głowę”. Córka: „Ja mam małą”. Postanowiłem zażartować: „Twoja głowa urośnie, żeby twój mózg mógł się tam zmieścić”. Córka przytaknęła. Potem podeszliśmy do mojej żony, która właśnie karmiła piersią naszego dwumiesięcznego synka. Córka w zamyśleniu powiedziała: „Mama karmi mojego brata i brat rośnie. Jego głowa rośnie, ma w niej mózg”. Spojrzeliśmy na siebie z żoną, pękając z dumy. Córka kontynuuje: „Tata ma dużą głowę, tata ma mózg. Mama ma małą głowę, mama nie ma mózgu”. A żona na to: „Co ty, do cholery, powiedziałeś naszej córce?!”. © thenjdk / Reddit
• Moja córka ma 12 lat. Powiedziałem jej, że dam jej 100 dolarów, jeśli pokoloruje każdy obrazek w nowej kolorowance przez 6 miesięcy. Właśnie poprosiła o jedną z tych książek na urodziny, ale zwykle robi kilka obrazków, a potem porzuca całość. Moja córka upewniła się, czy mówię serio. Przytaknąłem. Tak czy inaczej, teraz jestem jej winien pieniądze. © officalSHEB/ Reddit

• Wczoraj moja córka sama zrobiła placki ziemniaczane, a ma dopiero 9 lat. Jej babcia mieszka w sąsiednim bloku i córka poprosiła, aby zanieść jej placki, ale chciała pójść sama, jak dorosła. Nigdy wcześniej nie pozwalaliśmy jej wychodzić samej, ale zdaję sobie sprawę, że to naprawdę blisko. Zgodziłam się, pod warunkiem, że zabiorę córkę na dół, a jej babcia poczeka na nią przed klatką. Mój mąż przysłuchiwał się naszej rozmowie, ale nie powiedział ani słowa. Wyprowadziłam więc córkę, wróciłam i obserwowałam jej spacer z balkonu. I wtedy zobaczyłam mężczyznę w krzakach. Najwyraźniej patrzył na naszą dziewczynkę. Serce waliło mi jak młotem, pierwsza myśl: krzyknąć, żeby uciekała! Ale po chwili zdałam sobie sprawę, że ten mężczyzna to mój mąż. Chciał upewnić się, że nasza córka dotrze do babci. Dotarła tam, wszystko było w porządku. Mąż wrócił, a ja zapytałam, o co chodziło. Uśmiechnął się słodko i powiedział: „Pamiętasz Czerwonego Kapturka, prawda? Nie mogłem puścić naszej córeczki samej. I to z plackami. Tam są wilki, kochanie. A ja jestem tu po to, by chronić naszą córkę”. © Mamdarinka / VK
• Mam dwie córki w wieku 9 i 16 lat. Wychowuję je sama. Staram się chronić dzieci przed moimi dorosłymi problemami, ale one same wszystko rozumieją. Niedawno zostałam zwolniona z pracy. Starsza córka podeszła i wręczyła mi stos banknotów. Zapytałam, skąd je ma. Okazało się, że jest już młodszym programistą. Programuje, całkiem skutecznie. Pokazała mi stronę firmy, dla której teraz pracuje. I wiadomości od nich, i kwitek z wypłatą. Byłam w szoku. Moja mała dziewczynka dorosła i pracuje! Wyjaśniłam, że jestem jej bardzo wdzięczna, ale to nie było konieczne. Moja córka odpowiedziała, że uwielbia tę pracę. Porozmawiałyśmy i zdecydowałyśmy, że część pieniędzy wyda na swoje zachcianki, a także kupi siostrze lalkę. Zaoszczędzi większość swojej pensji na studia i samochód. A jutro zaczynam nową pracę. Jestem dumna z mojej córki! © Chamber 6 / VK

Wychowanie dziecka to wyzwanie, zwłaszcza w przypadku adopcji. Zobaczcie, do jak wspaniałych rodzin miały szczęście trafić te adoptowane dzieciaki.