9 psychologicznych trików, które pomogą ci porozumieć się z dzieckiem

Rodzice doskonale wiedzą, jak trudne bywa nakłonienie dziecka do zrobienia tego, co trzeba, zwłaszcza w przypadku nastolatków, którzy często nie reagują na prośby. Istnieją jednak pewne metody, które mogą zadziałać na każdego młodego człowieka — kluczem jest znajomość kilku psychologicznych sztuczek. Z artykułu dowiesz się również, jak reagować, gdy dziecko w końcu zrobi to, o co prosiłeś.

Nie powtarzaj się.

Jeśli w kółko się powtarzasz, bo twoje dziecko nie zwraca na ciebie uwagi, może to być frustrujące dla obu stron. Przysparza to tylko niepotrzebnego stresu i nieporozumień. Ciągłe zrzędzenie może również przynieść efekt przeciwny do zamierzonego, ponieważ nie wiąże się z żadnymi następstwami danego zachowania. A powtarzając prośby bez wyciągania konsekwencji, nieumyślnie uczysz swoje dzieci kontynuowania niepożądanych zachowań.

Pozwól dziecku kontrolować sytuację.

Staraj się używać więcej stwierdzeń „kiedy-to wtedy” podczas rozmów z dzieckiem. Pomoże mu to uświadomić sobie, że może kontrolować sytuację i że to ono ma wpływ na to, kiedy nastąpią pozytywne rezultaty. Stosuj również te sformułowania, gdy chcesz uzyskać pewne działania od swojego dziecka: „Kiedy skończysz oglądać kreskówki, umyj naczynia”.

Zastanów się, czy masz skłonność do zrzędzenia.

Jeśli twoje dzieci ciągle cię ignorują, być może zbyt często podnosisz głos podczas rozmowy z nimi lub po prostu dużo zrzędzisz. Lepiej nie robić tego drugiego z następujących powodów:

• To sprawia, że dziecko czuje się niekompetentne.
• Dzieci wiedzą, że są manipulowane i dystansują się od rodziców.
• Jeszcze mniej cię słuchają.
• Twoje zrzędzenie po prostu je denerwuje.
• Dzieci szybko rozumieją, że wystarczy poczekać, aż burza słowna się skończy, a zadanie zostanie wykonane bez ich pomocy.
• Zarówno ty, jak i dziecko koncentrujecie się tylko na negatywnej stronie sprawy, a nie na jej rozwiązaniu.

Zamiast mieć pretensje o to, że po raz setny brudne naczynia leżą na stole, spróbuj pochwalić dziecko za to, co zrobiło dobrze. Jeśli wymagasz czegoś od niego, przedstaw jasne instrukcje i ostrzeż je o konsekwencjach tylko raz.

Zachęć dziecko do samodzielnego myślenia.

Zamiast w kółko powtarzać dzieciom zasady bezpieczeństwa, spróbuj pobudzić ich pamięć do działania. Zadaj im pytanie o to, co powinny zrobić w określonej sytuacji lub jak postrzegają daną kwestię. Pomoże im to lepiej zapamiętać zasady, a ty nie będziesz wyglądać jak papuga, przypominając im o przydatnej radzie.

Skoncentruj uwagę dziecka na sobie.

Dzieci, które są pochłonięte zabawą lub kłótnią, nawet nie zauważą, że się do nich zwracasz i będą ignorować twoje słowa, a nawet krzyki. Jeżeli chcesz, by dziecko cię słuchało i skupiło się na tym, co mówisz, przykucnij lub pochyl się nad nim i delikatnie połóż dłoń na jego ramieniu. Zwiększy to szanse na to, że zostaniesz wysłuchany.

Zacznij mówić szeptem.

Choć wydaje nam się, że krzyk przynosi szybkie rezultaty, najmłodsi przyzwyczajają się do krzyczących rodziców i przestają na nich reagować. Dlatego jeśli twoje dzieci wrzeszczą w pokoju i bawią się jak oszalałe, spróbuj do nich szeptać. Ta metoda działa szczególnie dobrze w przypadku maluchów, ale przynosi też dobre efekty u nastolatków i dorosłych.

Okazuje się, że zrozumienie szeptu wymaga większego wysiłku umysłowego, a to sprawia, że dana osoba czuje się odciągnięta od innych rzeczy, co pozwala jej uważniej słuchać słów rozmówcy. Ponadto instynktownie czujemy, że ważne frazy wypowiadane szeptem mogą wpływać na nasze samopoczucie. W przypadku dzieci cichy głos często działa uspokajająco, więc można przejść na szept, aby po prostu zmniejszyć niepokój malucha.

Dozuj informacje.

Mózg dziecka poniżej 7 roku życia może przechowywać nie więcej niż 1 do 2 informacji, a starsze dzieci i dorośli mogą przechowywać ich od 3 do 5. Dlatego nie ma sensu próbować przyciągnąć uwagi dziecka za pomocą kilku zdań naraz — lepiej ująć wszystkie ważne rzeczy w 1 lub 2 krótkich frazach. Zasady bezpieczeństwa lepiej jest przekazywać stopniowo, aby nie przeciążać mózgu dziecka natłokiem porad i instrukcji.

Wyjaśnij swoim dzieciom, jak ich zachowanie wpływa na twoje samopoczucie.

Ważne jest, aby dziecko zrozumiało, jak jego działania wpływają na otaczających je ludzi i zwierzęta. Nie musisz zaszczepiać w nim poczucia winy, wystarczy, że wyjaśnisz, że jego czyny mogą sprawić komuś ból, smutek i urazę. Pomoże to dziecku szybciej nauczyć się empatii wobec innych. Powiedz mu, co czujesz, słysząc jego słowa lub co mówi ci jego zachowanie. Na przykład: „Twoje marudzenie mówi mi, że jesteś zmęczony i czas opuścić plac zabaw”.

Kochaj swoje dzieci takimi, jakie są.

Rodzic, który krzyczy na swoje dziecko za dłubanie w nosie lub napady złości w miejscach publicznych, prawdopodobnie ma problemy nie z dzieckiem, ale ze sposobem, w jaki sam jest postrzegany. Czuje się zawstydzony, że ktoś może pomyśleć, że jest złym rodzicem. Aby nauczyć się akceptować swoje potomstwo ze wszystkimi jego niedoskonałościami (co jest podstawą zaufania), rodzic powinien przede wszystkim zaakceptować siebie.

Nawet jeśli teraz zachowanie twojego dziecka jest dalekie od ideału, nie powinieneś wątpić, że wyrośnie na przyzwoitą osobę. Kochaj je ze wszystkimi jego niedoskonałościami. Dzieci będą słuchać twojej opinii tylko wtedy, gdy będą stale odczuwać twoje wsparcie.

BONUS: Co powiedzieć, gdy dziecko w końcu słucha.

Warto mówić dzieciom: „Dziękuję, że mnie wysłuchałeś i zrobiłeś to, o co prosiłem. Świetnie się spisałeś”. Możemy czuć się sfrustrowani, gdy dziecko nie słucha nas przez długi czas i traktować jego dobre zachowanie za coś oczywistego. O wiele lepiej jest jednak podziękować dziecku i docenić jego wysiłki. W ten sposób motywujemy je do dalszego słuchania nas w przyszłości.

Jeśli masz dzieci, ten artykuł z pewnością okazał się dla ciebie przydatny. Koniecznie rzuć okiem na kolejny — zebraliśmy w nim wyrażenia, których lepiej unikać w rozmowie z najmłodszymi.