Ciekawostki z filmu „Harry Potter i kamień filozoficzny”, które rozkochały mugoli w świecie magii

rok temu

Pierwszy film o młodym czarodzieju, Harry Potter i Kamień Filozoficzny, skończył 20 lat w 2021 roku. Pojawił się na ekranach 16 listopada 2001 roku i stał się dla wielu symbolem świąt Bożego Narodzenia. Produkcja była nominowana do 3 Oscarów i zdobyła wiele innych nagród.

Ekipa Jasnej Strony uwielbia pierwszy film z magicznej sagi, dlatego znaleźliśmy ciekawe fakty na temat tego, jak został nakręcony. Warto wspomnieć, że producenci nie podejrzewali, że ten i kolejne części odniosą tak niesamowity sukces.

Brytyjski producent David Heyman szukał książki dla dzieci, z której można stworzyć kinową adaptację. Jeden z jego asystentów przeczytał pierwszą książkę J.K. Rowling i polecił ją szefowi.
J. K. Rowling sprzedała prawa do książek pod warunkiem, że będzie mogła brać udział w filmowaniu. Reżyserem filmu został Chris Columbus.

Daniel Radcliffe and Chris Columbus

Rowling zażądała, aby obsada składała się z brytyjskich i irlandzkich aktorów. Jednak zrobiono pewne wyjątki. Na przykład Zoë Wanamaker (pani Hooch) urodziła się w Nowym Jorku. Jeśli chodzi o 3 głównych bohaterów, wiele dzieci brało udział w przesłuchaniach do tych ról.
Tim Roth był pierwotnym wyborem do roli Severusa Snape’a, ale odrzucił tę propozycję. Zdecydował się pojawić w Planecie małp. Robin Williams marzył o zagraniu Hagrida i był nawet gotów zagrać go za darmo, jednak został odrzucony, podobnie jak wielu innych wspaniałych aktorów, ponieważ nie był Brytyjczykiem ani Irlandczykiem.
Rowling natychmiast zatwierdziła Robbiego Coltrane’a (Hagrida), Maggie Smith (Minerve McGonagall) i Alana Rickmana (Severusa Snape). Oznaczało to, że była pewna, że są oni idealni do tych postaci.
Dodatkowo Rowling zdradziła Alanowi Rickmanowi kilka sekretów dotyczących jego postaci, ponieważ nie wszystkie książki zostały jeszcze ukończone i tylko ona wiedziała, jak rozwinie się jego postać. Nie powiedziała mu wiele, ale wystarczyło to, aby Rickman zdał sobie sprawę, że charakter Snape’a jest znacznie bardziej skomplikowany, niż wszyscy myśleli.

Liam Aiken i Jamie Bell mogli zagrać Harry’ego Pottera. Obaj, mimo młodego wieku, byli już doświadczonymi aktorami i byli dość charyzmatyczni. Jednak Aiken został odrzucony przez Rowling, ponieważ nie był Brytyjczykiem. Bellowi również odmówiono.
Daniel Radcliffe trafił na przesłuchania dzięki rekomendacji Maggie Smith, z którą grał w Davidzie Copperfieldzie. I tak się po prostu stało: Chris Columbus nagle zobaczył chłopca, którego chciał widzieć w roli głównego bohatera.

Jednak rodzicom Radcliffe’a nie spodobało się, że ich syn pojawi się na ekranie. Obawiali się, że będzie miał zaległości w szkole, i nie chcieli, aby media wpłynęły na jego życie. David Heyman i Chris Columbus przysięgli, że ochronią młodego Radcliffe’a przed mediami.
Młodzi aktorzy odrabiali prawdziwe prace domowe podczas wszystkich szkolnych scen, aby ich skupienie i frustracja wydawały się bardziej realistyczne. Tak więc rodzice Daniela nie musieli się martwić.
Pozostałe 2 główne role przypadły Rupertowi Grintowi i Emmie Watson. Watson była ostatnią na przesłuchaniu do roli, była zmuszona wziąć udział w wielu przesłuchaniach, a nawet odbyła rozmowę telefoniczną z Rowling.
Tom Felton wypróbował role Harry’ego i Rona, zanim reżyser zobaczył w nim charyzmę Draco Malfoya. Felton powiedział, że młodzi aktorzy, którzy mieli nadzieję na rolę Harry’ego Pottera, zostali poproszeni o odegranie sceny, w której Hagrid ujawnia, że ma smocze jajo. „Chris Columbus miał jajko kurze i celowo rozbił je na stole, aby zobaczyć, jak zareagujemy”.

Co ciekawe, podczas castingu Chris Columbus zwracał uwagę na relacje każdego dziecka z rodziną. Wybrał wyłącznie dziecięcych aktorów ze stabilnych rodzin.

Większość scen została sfilmowana chronologicznie, wyjątkami były sceny w pociągu i podczas gry w quidditcha — odpowiednio pierwsza i ostatnia scena. Zakończenie zostało nakręcone jako pierwsze. Zrobiono to, aby pomóc niedoświadczonym aktorom rozwijać swoje postacie.
Około 30 listów z zaproszeniem Harry’ego Pottera do Hogwartu zostało napisanych ręcznie, reszta została wydrukowana lub nawet pozostawiona pusta. Zostały wykonane z cieńszego papieru, aby mogły swobodnie latać. Wiadomo również, że 80% sów widzianych w filmie było prawdziwych. Ale w scenach, w których wiele sów znajdowało się w tym samym pomieszczeniu, dodano sowy w postprodukcji.
Aktorka, która wcieliła się w ciocię Petunię, miała nieprzyjemny moment podczas kręcenia filmu. Ekipa przywiązała martwą mysz do przodu fartucha, aby zwrócić uwagę sów. Ptaki przestały patrzeć w kamerę i skupiły się na zdobyczy. To był jedyny sposób, żeby to zrobić.

Aby pokazać, jak nieprzyjemny był dom Dursleyów, scenografka Stephenie McMillan celowo wybrała jak najbrzydsze meble.

Aby sfilmować malownicze widoki Hogwartu, ekipa artystyczna zbudowała model zamku. Zajmował powierzchnię ogromnej sali i miał dokładnie wykonane dziedzińce, wieże i wieżyczki, wraz z prawdziwym żwirem i roślinami.
Latające świece były pierwotnie prawdziwymi świecami zawieszonymi na drutach, które zostały usunięte w postprodukcji. Jednak w pierwszych dniach kręcenia świece przetapiały się przez druty i spadały na stoły. Postanowiono więc przejść na świece wykonane cyfrowo.

Przyzwyczailiśmy się do tego, że w Lorda Voldemorta wcielił się Ralph Fiennes, ale w pierwszym filmie grał go Richard Bremmer (w retrospekcjach). W końcowych scenach wstawiona w CGI twarz Lorda Voldemorta mówiła głosem Iana Harta, aktora, który wcielił się w postać profesora Quirrella.

Aby Hagrid wyglądał jak olbrzym, stworzono 2 różne wersje scenografii. Większe rekwizyty zostały użyte, aby postacie o „normalnych” rozmiarach wydawały się małe w porównaniu z otoczeniem, a mniejsza wersja została użyta, aby Hagrid wydawał się duży.
Aktor, który wcielił się w Argusa Filcha, naprawdę wczuł się w swoją postać. Aby oswoić się z odizolowanym stylem życia opiekuna Hogwartu, David Bradley spędził miesiąc przed rozpoczęciem zdjęć w odległym domku, całkowicie sam, no, może oprócz swojego kota.

Niektóre sceny zostały wycięte z finalnej wersji filmu, jak na przykład ta z pojawieniem się Irytka. Ostatnio dyskutowano o możliwości wydania wydłużonej wersji pierwszego filmu. Jeśli tak się stanie, widzowie będą mogli zobaczyć usunięte sceny.