Mój syn zostawił swoją niepracującą żonę za „lenistwo” — sprawiłam, że tego pożałował

dzień temu

Witanie nowego dziecka w rodzinie to ekscytujący i radosny czas, pełen oczekiwań i wielkich zmian. Jednak poza przyjęciami z okazji narodzin i urządzaniem pokoju dziecięcego, stawanie się rodzicem wystawia również związek na próbę. Chodzi nie tylko o opiekę nad dzieckiem, ale także o to, jak dobrze partnerzy wspierają się nawzajem w obliczu wyzwań związanych z wychowywaniem malucha.

Para jest ze sobą od 10 lat.

Camila skontaktowała się z nami, przesyłając poruszającą wiadomość: „Cześć, Jasna Strono! Zawsze lubiłam waszą platformę, ponieważ to miejsce, gdzie ludzie mogą otwarcie dzielić się swoimi przemyśleniami. Brałam już wcześniej udział w dyskusjach na waszej stronie, udzielając rad i dzieląc się opinią na temat różnych historii. Teraz naprawdę przydałaby mi się pomoc waszych odbiorców w sprawie dotyczącej mojego syna”.

Kobieta zaczęła swoją opowieść następująco: „Mój syn Michael od zawsze był zdeterminowany. Jako dziecko wykazywał silną motywację i ambicję we wszystkim, co robił — czy to w nauce, czy w sporcie. Podziwiałam tę cechę i zawsze ją w nim pielęgnowałam.

Jednak z wiekiem jego determinacja robiła się coraz bardziej zaciekła, co zaczęło mnie nieco niepokoić. Michael ożenił się z Lisą, kiedy byli jeszcze na studiach. Ona była równie ambitna i inteligentna jak on, więc szybko nawiązali więź dzięki wspólnym zainteresowaniom i podobnym osobowościom. Po ukończeniu szkoły oboje rozpoczęli świetne kariery i cieszyli się na ogół udanym związkiem”.

Zachowanie jej syna zmieniło się całkowicie po narodzinach dziecka.

Camila kontynuowała historię: "Sześć miesięcy temu urodziło im się dziecko, a mój syn przestał pomagać w domu, mówiąc, że to Lisa powinna wszystko robić, bo nie pracuje. Po rozwodzie wylądował na mojej kanapie. Wiedziałam więc, że muszę dać mu lekcję, której nigdy nie zapomni.

Michael krytykował Lisę za najdrobniejsze rzeczy, a ich małżeństwo zaczęło się rozpadać. Zauważał tylko zachowania, które uważał za lenistwo. Dom nie był wystarczająco czysty. Obiad nie był gotowy na czas. Wracał do domu i widział ją drzemiącą albo oglądającą telewizję, co go irytowało. Nie widział nieprzespanych nocy, ciągłej opieki, jakiej wymagało dziecko, ani obowiązków, które Lisa wykonywała w ciągu dnia.

Mój syn przestał pomagać w domu, twierdząc, że skoro Lisa nie pracuje, ma mnóstwo czasu, by zająć się wszystkim, a on jest zbyt zmęczony po pracy, żeby się w to angażować. Kiedy sytuacja między nimi stała się już nie do zniesienia, zdecydowali się na rozwód.

Po rozstaniu Michael zamieszkał ze mną. Boli mnie serce, gdy patrzę, jak to wszystko się potoczyło. Zawsze uczyłam go szacunku i empatii, ale jakimś cudem zdaje się, że zapomniał o tych lekcjach.

Dała swojemu synowi lekcję, której nigdy nie zapomni.

Camila obmyśliła pewien plan: „Postanowiłam zrobić mojej synowej niespodziankę i podarować jej tygodniowy wyjazd, jednocześnie oferując się, że zaopiekuję się moją wnuczką podczas jej nieobecności”.

Podczas kolacji oświadczyłam synowi, że Lisa wyjeżdża na tydzień i wręczyłam mu kartkę z listą zadań. Był to harmonogram wszystkich czynności, które Lisa wykonywała w ciągu jednego dnia: wstawanie o 6 rano, przygotowanie śniadania, sprzątanie domu, szykowanie dziecka, pranie, zakupy, gotowanie i wszystkie inne codziennie obowiązki. Michael spojrzał na listę, a na jego twarzy powoli pojawiała się zmiana — od zdziwienia do zrozumienia.

„Chcę, żebyś przez ten tydzień zajął się dzieckiem i domem dokładnie tak, jak robiła to Lisa” — powiedziałam spokojnie. „Bez pomocy niani czy gosposi. Jeśli będzie za trudno, zajmę się wnuczką, ale musisz zobaczyć, co ona robiła każdego dnia”.

W ciągu zaledwie kilku dni w domu zapanował kompletny chaos.

Camila kontynuowała opowieść: „Michael niechętnie się zgodził. Pierwszy dzień poszedł fatalnie. W połowie dnia dom był już w rozsypce — spalił śniadanie, zaspał i miał ogromne trudności z opieką nad dzieckiem. Trzeciego dnia był już skrajnie wyczerpany. Nie nadążał za wymaganiami związanymi dbaniem o rodzinę, dziecko i za niekończącym się praniem”.

„Pod koniec tygodnia Michael był już innym człowiekiem. Usiadł przy mnie, a jego oczy wypełniły się łzami: «Mamo, nie miałem pojęcia» — przyznał. «Myślałem, że ona po prostu była leniwa, a tak naprawdę robiła o wiele więcej, niż sobie wyobrażałem. Brałem ją za pewnik, a teraz ją straciłem».

Przytuliłam syna, czując jednocześnie dumę i smutek. «Michael, jeszcze nie jest za późno, żeby to naprawić. Musisz ją przeprosić i pokazać, że teraz rozumiesz. Pokaż jej, że się zmieniłeś»”.

Ta historia ma jednak szczęśliwe zakończenie.

Kończąc swój list, Camila napisała: „Michael potraktował moją radę poważnie. Skontaktował się z Lisą, szczerze ją przeprosił i przyznał się do swoich błędów. To nie było łatwe i zajęło trochę czasu, ale w końcu Lisa dostrzegła, że bardzo mu zależy. Postanowili dać sobie jeszcze jedną szansę — dla dobra swojej córki.

Michael otrzymał lekcję, której nigdy nie zapomni. A przynajmniej mam taką nadzieję. A co wy byście zrobili na moim miejscu? Może ktoś z waszych czytelników przeszedł przez coś podobnego i mógłby podzielić się radą, która pomogłaby uratować ich związek?”.

Rodzice często mają różne podejście do kwestii wychowania dzieci: mamy bardzo często zamartwiają się na śmierć, podczas gdy tatusiowie pozostają całkowicie spokojni. I na odwrót: kiedy matki są silne, ojcowie się poddają i okazują słabość. Oto 8 sytuacji pokazujących, że matczyne i ojcowskie metody wychowawcze bardzo się od siebie różnią.