Nie ma mowy, żeby dramat mojej siostry zepsuł moje urodziny

Emma znalazła się w trudnej sytuacji. Parę dni przed przyjęciem na jej 40. urodziny jej siostra doświadczyła niewyobrażalnej straty — śmierci nastoletniego dziecka w tragicznym wypadku. Choć cała rodzina przeżywała żałobę, Emma nie odwołała imprezy, bo planowała ją od bardzo dawna. Jej siostra poczuła się zlekceważona i przygnębiona, zareagowała w zaskakujący sposób. Emma nie wie, co o tym wszystkim myśleć, więc zwróciła się do nas po wskazówki.

List od Emmy:

16-letnia córka mojej siostry zginęła w wypadku samochodowym dwa dni przed moimi 40. urodzinami. Siostra błagała mnie, żebym odwołała imprezę, ale powiedziałam: „Wszystko już opłaciłam, wysyłałam zaproszenia!”. Zamilkła.

Podczas imprezy zniknęło moje dziecko. Zamarłam, kiedy zadzwoniła do mnie siostra i powiedziała, że zabrała je na spacer. Spanikowałam, wyszłam z imprezy i zaczęłam do niej dzwonić. Wiem, w jakim była stanie psychicznym. Nie powinna zostawać sama z niemowlęciem.

W końcu znalazłam ją w kawiarni niedaleko mojego domu. Zabrałam malucha do domu, ale było już po imprezie. Goście się rozeszli. Siostra dostała to, czego chciała — zepsuła dzień, na który tak długo czekałam.

Czy postąpiłam niesłusznie, stawiając siebie na pierwszym miejscu?
Z poważaniem
Emma

Cześć, Emmo,
dziękujemy za twój list i za to, że opowiedziałaś nam swoją historię. Opracowaliśmy parę sugestii, dzięki którym będzie ci łatwiej poradzić sobie z tą sytuacją.

Uznaj żałobę swojej siostry i przeproś ją, że nie od razu zrozumiałaś, czego ona potrzebuje.

Nawet jeśli uznałaś, że twój wybór jest słuszny, powinnaś zdać sobie sprawę z rozpaczy, jaką przeżywa twoja siostra. Proponujemy napisać coś w stylu: „Widzę, że nie doceniłam tego, jak bardzo cierpisz. Przepraszam, jeśli moje zachowanie sprawiło, że poczułaś, jakby twoja tragedia została zlekceważona”.

Dodaj, że nie chciałaś zrobić jej przykrości, tylko po prostu starałaś się zachować choćby pozory normalności i znaleźć trochę radości w tych trudnych chwilach. Szczere przeprosiny potrafią wiele zmienić — to pierwszy krok do uzdrowienia waszych relacji i sposób, żeby siostra poczuła się dostrzeżona i zrozumiana.

Zaplanuj spotkanie, żeby opłakać jej stratę.

Żeby pokazać swojej siostrze, że jej ból ma dla ciebie znaczenie, stwórz okazję, żeby wspólnie opłakać tę stratę. Może złóżcie wspólnie jakiś hołd dla jej córki — w szczerej, ale skromnej ceremonii, na przykład przy rodzinnym obiedzie lub cichym wieczorze przy świecach, gdzie będziecie ją wspominać.

To być może złagodzi rozdźwięk między twoimi radosnymi urodzinami i jej rozpaczą. Jednocześnie pokażesz jej, że jesteś świadoma jej smutku i nie chcesz, żeby przeżywała go w samotności.

Ustal jasne granice, ale wyraź swój punkt widzenia z taktem.

Ludzie w żałobie robią czasem coś niespodziewanego, trzeba jednak przyznać, że twoja siostra przekroczyła granicę. Kiedy sytuacja się uspokoi, znajdź okazję, żeby z nią porozmawiać. Powiedz jej coś w stylu: „Wiem, że to dla ciebie niezwykle bolesny czas i mogę sobie tylko wyobrazić ciężar, jaki nosisz — ale to, co wydarzyło się na imprezie, było przerażające i nigdy tego nie zapomnę”.

Wyjaśnij jej, jaki wpływ miały na ciebie jej działania, ale jej nie obwiniaj. Skup się na tym, jak w przyszłości przeżywać rodzinne tragedie. W ten sposób zaczniecie odbudowywać zaufanie i skierujecie swoje relacje w kierunku zdrowszej dynamiki.

Rozważcie rodzinną terapię lub mediację jako sposób na rozwiązanie tego konfliktu.

Przy tak dużym cierpieniu i napięciu między wami, być może dobrym pomysłem byłoby zgłoszenie się do terapeuty lub mediatora, który pomógłby wam przeprowadzić konstruktywną rozmowę. Powiedz siostrze, że chciałabyś odbudować zaufanie między wami i sprawić, by od tej pory wasza relacja uwzględniała potrzeby was obu.

Pomoc profesjonalisty pokaże wam, jak zdrowo wyrażać swój żal i udowodni twojej siostrze, że nie chciałaś jej zranić. Ten rodzaj wsparcia może sprawić, że trudne rozmowy będą bardziej produktywne i pomoże wam przebrnąć przez trudne chwile w bardziej rozważny sposób.

Michelle została niesprawiedliwie potraktowana przez swoich rodziców tylko dlatego, że postanowiła nie mieć dzieci. Zostawili spadek tylko jej rodzeństwu, wierząc, że „bardziej go potrzebują”. Przeczytaj jej historię tutaj.