12 historii z życia, z których powstałyby świetne filmy

Czasami życie potrafi być bardziej fascynujące niż filmy. Historie z nieprzewidywalnym zakończeniem mogą zdarzyć nam się w każdej chwili: gdy przechodzimy przez jezdnię, spacerujemy z dzieckiem po parku, idziemy do supermarketu czy jedziemy z rodziną samochodem. I czasem jest nam szkoda, że nie ma z nami hollywoodzkich scenarzystów, którzy byliby świadkami tych wydarzeń.

• Zrobiłam na drutach płaszcz dla mojej córki. Wyglądał naprawdę dobrze, prawie jak markowy. Tydzień później ktoś ukradł go z szatni szkoły artystycznej. Mój mąż przyprowadził naszą córkę do domu ubraną w jego kurtkę. Minęło kilka dni i zadzwoniła do mnie moja matka, mówiąc, że jakaś dziewczynka chodziła po parku w płaszczu, który był bardzo podobny do naszego. Pobiegłam tam i zobaczyłam, że dziewczynka rzeczywiście miała na sobie nasz płaszcz i była z rodzicami. Podeszłam do nich i grzecznie zapytałam, skąd mają ten płaszcz. Odpowiedzieli, że dostała go od babci córki, która przywiozła go z zagranicy. Wyjaśniłam, że to rękodzieło i że sama go wydziergałam. Mama dziewczynki wyglądała na zaskoczoną, a jej ojciec zaniepokoił się i zadzwonił do swoich rodziców. Kilka minut później przyjechał dziadek i od razu zaczął na mnie krzyczeć: „To wszystko kłamstwa. Ten płaszcz został kupiony w Niemczech. Mamy paragon!”. Byłam w szoku. Powiedziałam im, że mam dowody na to, że ten płaszcz został uszyty przeze mnie: resztki włóczki, zapasowe guziki i zdjęcia. Ale co najważniejsze, podszewka płaszcza była wykonana ręcznie. Nie wyglądał na wyprodukowany fabrycznie. Matka dziewczynki zdjęła płaszcz z córki i mi go oddała. Po czym powiedziała do swojego teścia: „Wstydź się!”.
• Mój tata jest blondynem, a mama brunetką. A ja przyszłam na świat z ogniście rudymi włosami. Mama mojego taty zrobiła wielkie zamieszanie, że moja mama „zdradzała” mojego tatę i trzeba było wyprowadzić ją ze szpitala. Matka mojej babci miała płomiennie rude włosy, o czym najwyraźniej zapomniała, do czasu aż moja prababcia wzięła mnie po raz pierwszy na ręce i powiedziała: „Zawsze chciałam mieć dziecko z moimi rudymi włosami”. © whatsadrivein / Reddit

• Jestem nauczycielem historii. Przeglądaliśmy w naszym podręczniku rozdział poświęcony ojcom założycielom. Kilku z nich miało własne podtytuły i mały akapit na ich temat. Na przykład:
  George Washington (1732-1799)
  Thomas Jefferson (1743-1826)
  Benjamin Franklin (1707-1790).
  Jedna z uczennic podniosła rękę i zapytała z pełną powagą: „Jeśli zadzwoni się pod te numery, to czy one wciąż działają?”. Myślała, że ich daty urodzenia i śmierci to ich numery telefonów. Uczę w szkole średniej, klasa wybuchnęła śmiechem, a ja robiłem, co mogłem, żeby zachować kamienną twarz. © snapdown91 / Reddit
• Pierwsze pytanie na rozmowie kwalifikacyjnej: „Czekaj, czy to nie ty jesteś mi winien tysiąc dolarów?”. Po 3 najdłuższych sekundach w moim życiu zdałem sobie sprawę, że to był żart, ale to mnie zaskoczyło. © maleorderbride / Reddit
• Kupiłam bluzkę body. Pomyślałam, że łatwo będzie się ją nosić, ponieważ nie trzeba będzie jej cały czas wkładać w spodnie. Postanowiłam założyć ją na zajęcia na uczelni, ale na wierzch włożyłam sweter, bo było zimno. W środku zajęć poszłam do toalety. Kiedy wróciłam, cała klasa zaczęła tarzać się ze śmiechu. Moja najlepsza przyjaciółka krzyknęła: „Uratuj mnie, mój Supermanie!”. I dopiero wtedy zdałam sobie sprawę... Zapięłam body na dżinsach. Wyobraźcie to sobie: czerwony sweter, niebieskie dżinsy, a na wierzchu białe majtki.

• Miałem rozmowę kwalifikacyjną w mieście, w którym nigdy wcześniej nie byłem. Zgubiłem się i postanowiłem zaparkować samochód. Następnie podszedłem do przypadkowego nieznajomego, starszego mężczyzny, którego nigdy wcześniej nie widziałem. Zapytałem go, gdzie znajdę firmę, której szukałem. Grzecznie wyjaśnił mi, gdzie ją znaleźć, a następnie powiedział: „Nie ma za co, (moje imię i nazwisko)”. Nie powiedziałem mu, jak się nazywam. Poprosiłem tylko o wskazówki. Byłem w szoku, a on tylko się zaśmiał i poszedł do jakiegoś sklepu. Myślę o tym od czasu do czasu. Mam nietypowe imię i nie ma szans, by ktoś je odgadnął. © ZoharTheWise / Reddit
• Moja dziewczyna była na firmowej imprezie, a ja wyszedłem ze znajomymi. Wróciła wcześniej, a ja pojawiłem się w domu o 3 nad ranem. Wszedłem, a na korytarzu zobaczyłem buty w rozmiarze 45. Wiele myśli przebiegło mi wtedy przez głowę. Po cichu wszedłem do sypialni — moja dziewczyna spała. W szafie nikogo nie było. Okazało się, że złamała obcas, a jakiś dobry człowiek, z którym pracowała, dał jej swoje własne buty, które przewoził w bagażniku. Uwierzyłem jej.

• Mój przyjaciel wymknął się z przyjaciółmi na wycieczkę za miasto, bo rodzice nie pozwolili mu jechać. Byli na motocyklach, jechali już drogą za miastem, kiedy nagle mój znajomy miał kolizję z innym motocyklem. Zderzył się z własnym ojcem. © fuj-ii / Reddit
• To było w trzeciej klasie, a nauczycielka powiedziała nam tak: „Pięć pierwszych osób, które oddadzą mi swoją pracę klasową, dostanie piątkę”. 4 uczniów wstało i oddało nauczycielce zeszyty. Byłem już w drodze do niej z moim ukończonym zadaniem, kiedy przede mną zobaczyłem dziewczynę ze swoją pracą. Rzuciłem więc zeszyt w stronę stołu nauczycielskiego. Nauczycielka przyjęła moją pracę, a dziewczyna była smutna. © alan_1047 / Reddit
• Moja kuzynka dostała okulary. Jej 7-letnia młodsza siostra również chciała mieć okulary, bo uważała, że fajnie jest je nosić. Zaczęła więc mówić nauczycielom, że nie może przeczytać tego, co jest na tablicy. W domu mrużyła oczy i podchodziła niewiarygodnie blisko telewizora, aby coś obejrzeć, ponieważ mówiła, że nie widzi wyraźnie. Jej rodzice zaniepokoili się i zabrali ją do lekarza. Podczas badania wzroku wszystko odczytała źle. Wszyscy byli przekonani, że potrzebuje okularów. Ale lekarz był nieco zdziwiony, ponieważ testy wykazały, że potrzebuje naprawdę grubych szkieł. Zwykle tak się nie dzieje, chyba że w rodzinie występują problemy ze wzrokiem. Jej rodzice mieli doskonały wzrok, a jej siostra miała tylko astygmatyzm. Wszyscy wiedzieli, że ona udaje. Lekarz powiedział więc jej rodzicom w jej obecności, że trzeba będzie poddać ją poważnej operacji oczu, aby mogła widzieć bez okularów. Przywieźli nawet maszynę, aby przekonać ją, że mogą przeprowadzić zabieg od razu. Wpadła w panikę, przyznała się do udawania i zaczęła płakać. Dostała szlaban na jakiś czas. © sensitiveinfomax / Reddit

• Kiedy mój syn miał 8 miesięcy, dałam mu pączka. Nie chciał go zjeść. Chciał tylko trzymać go w swojej małej rączce. Tak bardzo go lubił, że musiałam go z nim wykąpać i położyć do łóżka. Następnego dnia znowu dałam mu pączka. Z radością chwycił go prawą ręką. Postanowiłam więc przeprowadzić eksperyment i dałam mu kolejnego. Jeszcze bardziej się ucieszył i chwycił go lewą ręką. Wtedy podałam mu trzeciego pączka. Nie przypominam sobie, żeby mój syn kiedykolwiek tak głośno płakał. To był wszechogarniający żal.
• Jakieś 20 lat temu wybrałem się z przyjaciółmi do innego miasta. Byłem bardzo głodny, a w pobliżu nie było żadnych sklepów ani kawiarni, w których mógłbym kupić coś do jedzenia. Nagle zobaczyłem ludzi tłoczących się wokół kobiety, która rozkładała ciasta i kanapki na sprzedaż. Przecisnąłem się między nimi do stolika i zacząłem wybierać ciasto do kupienia. Kobieta spojrzała na mnie i zapytała:
  — W czym mogę pomóc?
  — Chcę ciasto. Jakie ma pani ciasta?
  Wtedy zobaczyłem, że inni klienci odwrócili się i rzucili mi niemiłe spojrzenia. Jeden z nich powiedział:
  — Jesteśmy grupą turystów. Proszę pozwolić nam zjeść lunch w spokoju.