17 ciekawostek o „Harrym Potterze”, które J.K. Rowling wyjawiła po wydaniu książek

W 2007 roku ukazała się ostatnia książka J.K. Rowling z serii o Harrym Potterze. Jednak autorka nadal uszczęśliwiała fanów i w 2012 roku stworzyła stronę Wizarding World. Rowling publikowała na niej dodatkowe informacje, które uchylały rąbka tajemnicy z magicznego świata czarodziejów.

Ekipa Jasnej Strony przeczytała wszystkie artykuły słynnej pisarki i obejrzała wywiady z nią, dlatego nie możemy się doczekać, by podzielić się z wami tymi odkryciami.

• Zwykle Tiara Przydziału podejmuje decyzję o przydzieleniu domu w ciągu 5 minut. Jeśli jednak zastanawiała się dłużej, dochodziło do tzw. Hatstall. To bardzo rzadka sytuacja, zdarzająca się raz na 50 lat. W czasach, w których rozgrywa się akcja książek, doszło do niej tylko 2 razy. Pierwszy raz Hatstall przydarzył się profesor McGonagall, gdyż Tiara Przydziału wahała się między Ravenclaw a Gryffindorem. Drugim przypadkiem był Peter Pettigrew, a tiara wybierała między Gryffindorem a Slytherinem.

• James, Remus, Syriusz i Peter zaczarowali Mapę Huncwotów tak, aby zawsze gasiła ciekawość ich nemezis, Severusa Snape’a.

• Istnieje „Skorowidz Czystości Krwi” opublikowany w latach 30. przez anonimowego autora. Zawiera listę rodzin czystej krwi zwanych „Nienaruszalną Dwudziestką Ósemką”. Wśród nich są rodziny Syriusza Blacka, Neville’a Longbottoma, Bellatrix Lestrange, Draco Malfoya i Rona Weasleya.
  Publikacja skorowidza wywołała ostrą krytykę w świecie czarodziejów. Niektórzy byli wzburzeni, że ich nazwisk nie było na liście. Inni byli wściekli, że się na niej znaleźli. W ostatniej kategorii znalazła się rodzina Weasley’ów, która zawsze uważała mugoli za interesujących i pracowitych oraz nie wstydziła się z nimi kontaktować. Jednak większość pozostałych rodzin ze skorowidza uważała czystość krwi za nadrzędną wartość i pogardzała tymi, którzy utrzymywali kontakt z mugolami i czarodziejami półkrwi.

• Po bitwie o Hogwart głowa rodziny Malfoy uniknęła odpowiedzialności, ponieważ udzielił sądowi informacji o innych śmierciożercach.
• Astoria, żona Draco Malfoya, nie zgodziła się na wychowanie syna w nienawiści do mugoli i czarodziejów półkrwi, mimo że jej krewni i rodzina jej męża, tak jak wiele rodzin z „Nienaruszalnej Dwudziestki Ósemki”, wpajała dzieciom wyższość czystej krwi. Przez to spotkania rodzinne z Narcyzą i Lucjuszem były bardzo stresujące.

• Tylko czarodzieje, którzy wiedzieli, czym jest śmierć, mogli zobaczyć testrale. Harry nie mógł ich ujrzeć do momentu śmierci Cedrika, pomimo że na jego oczach zabito jego matkę. Działo się tak, ponieważ matka Harry’ego została zamordowana, gdy był dzieckiem i nie był świadomy straty. W pierwszej książce w chwili śmierci profesora Quirrella, Harry był nieprzytomny.
  Natomiast Luna Lovegood też straciła matkę, gdy była mała, ale widziała testrale przed Harrym, ponieważ (według Rowling) jest bardziej uduchowiona i nie bała się życia po śmierci.

• Neville nie poślubił Luny (której wyznał miłość w ostatnim filmie). Ożenił się z Hanną Abbott z Hufflepuffu.

• Minerva McGonagall była nie tylko jedną z najmądrzejszych studentek, ale też świetną zawodniczką Quidditcha. Odziedziczyła ten talent po matce, która niegdyś była kapitanką drużyny.
• Gdy miała 18 lat, McGonagall zakochała się bez pamięci w synu szkockiego rolnika, Dougalu McGregorze. Oświadczył się jej, a ona się zgodziła. Jednak później przez całą noc myślała o swojej przyszłości — zaproszono ją do Londynu, by pracowała dla Ministerstwa Magii, a Dougal pragnął jak najszybciej odziedziczyć gospodarstwo po ojcu. Poza tym nie był świadomy magicznego pochodzenia swojej wybranki. Ostatecznie McGonagall odmówiła poślubienia rolnika.

• Z początku Azkaban nie był więzieniem dla czarodziejów. Czarodziej o imieniu Ekrizdis mieszkał w tej zaczarowanej i ukrytej twierdzy, gdzie praktykował najgorsze formy czarnej magii. Ponieważ żył sam, dla rozrywki zwabiał mugolskich żeglarzy, by okrutnie ich torturować i zabijać.
  Po śmierci czarodzieja Ministerstwo Magii znalazło twierdzę i zmieniło ją w więzienie. Próbowano pozbyć się dementorów, ale jedyną przyczyną, dla której (w większości) dementorzy przybywali na wyspę, był stały dostęp do dusz stanowiących ich pożywienie. Gdyby zostali pozbawieni więźniów, prawdopodobnie opuściliby wyspę i udali się w głąb kontynentu.

• W 1998 roku, po śmierci Voldemorta, Ministrem Magii został Kingsley Shacklebolt. Oczyścił Azkaban z dementorow, a nowymi strażnikami zostali aurorzy.

• Durmstrang to jedna z najbardziej tajemniczych szkół w świecie magii. Ci, którym udało się odwiedzić tę placówkę, musieli zgodzić się na czar usuwający z pamięci informację o tym, jak do niej dotarli.

• Magiczne portrety prawdziwych osób zachowują pamięć i charakter swoich pierwowzorów. Ale nie mogą w pełni zastąpić żywej osoby. Portret każdego z dyrektorów i dyrektorek Hogwartu automatycznie pojawiał się w ich gabinecie po śmierci, ponieważ został namalowany za ich życia. Gdy obraz jest gotowy, dyrektorzy zamykają go w schowku. Mogą do niego wracać i przekazywać namalowanym wersjom siebie wszelkie pożyteczne wspomnienia.

• Dolores Umbridge wstydziła się swojego pochodzenia. Jej ojciec był czarodziejem, a matka — mugolką. Okłamywała wszystkich, mówiąc, że jest czystej krwi i nigdy nie opowiadała o swojej mamie mugolce i bracie charłaku.
  Tuż po ukończeniu szkoły zaczęła pracować w Ministerstwie. Już w wieku 17 lat brakowało jej tolerancji i sprawiedliwości oraz wykazywała sadystyczne skłonności. Gdy pokonano Czarnego Pana, Dolores stanęła przed sądem za aktywne wspieranie jego reżimu i skazano ją za tortury i doprowadzenie do śmierci kilku osób.

• W 2015 roku Rowling przyznała, że beztrosko podchodziła do tematu podróży w czasie. Zdała sobie sprawę, że przez zmieniacz czasu może mieć problemy z wątkami. Zadała sobie pytanie: „Gdyby czarodziej mógł wrócić do przeszłości i naprawić wszystkie błędy, to o czym miałabym dalej pisać?”. Dlatego zniszczyła wszystkie istniejące zmieniacze czasu w piątym tomie.

• Rowling napisała na Pottermore, że z pomocą zmieniacza czasu czarodziej nie może się cofnąć nawet do poprzedniego dnia. Najdłuższym możliwym czasem powrotu jest 5 godzin. Jeśli czarodziej go przekroczy, umrze albo co gorsza — nieodwracalnie wpłynie na życie wielu ludzi. Jednak w 2016 roku opublikowano sztukę Harry Potter i przeklęte dziecko, której J.K. Rowling była współautorką. Według scenariusza bohaterowie mieli ulepszony zmieniacz czasu. Dzięki temu modelowi mogli pozostać w przeszłości tak długo, jak chcieli, a synowie Pottera i Malfoya to wykorzystali.

Bonus: na początku J.K. Rowling uważała, że Emma Watson jest za ładna do tej roli

• W jednym z wywiadów pisarka wyznała, że gdy pierwszy raz zobaczyła Emmę Watson, nie była zadowolona. Młoda aktorka nie pasowała do tej roli, ponieważ była zbyt ładna.
  Chodziło o to, że w książkach Rowling pokazała stopniową przemianę tej bohaterki z niepozornej dziewczynki w piękną kobietę. Ale nie dało się tego pokazać przez czarującą Emmę Watson. Autorka w końcu się przekonała, że to tylko film, a Emma jest świetną aktorką, która bardzo przypomina pannę Granger.

Co myślicie o zabiegu Rowling dotyczącym zmieniacza czasu? Dlaczego pisarka zdecydowała się wrócić do tego kontrowersyjnego (jej zdaniem) magicznego przedmiotu?