17 sąsiadów, którzy doprowadzą do szału nawet buddyjskiego mnicha

rok temu

Dla wielu osób sąsiedzi stają się niemal drugą rodziną. Inni utrzymują z nimi poprawne stosunki. Ale niestety, zdarzają się tacy sąsiedzi, że chciałoby się od nich uciec na drugi koniec świata, nie zostawiając adresu.

To było latem. Zaczęłam generalne porządki, ale mimo że mieszkamy na 1 piętrze, mycie okien było dla mnie przerażające. Poprosiłam męża o pomoc. Narzekał, ale się zgodził. Przechodził sąsiad, zobaczył go i skomentował: „Mycie okien nie należy do obowiązków mężczyzny!”. Mąż odpowiedział: „Co mi tam, w zamian będę mógł pojechać na ryby z nocowaniem!”. Sąsiad wstrząśnięty: „Na ryby z nocowaniem? Za coś takiego musiałbym chyba wstawić nowe okna...”.
Córka sąsiadki przychodziła pobawić się z synem. Pewnego dnia splądrowała nam całą lodówkę, syn jej pozwolił. Dziewczynka chciała poczęstować babcię: w domu nie mieli nic smacznego. Zobaczyłam, jak wychodzi z kuchni z pełną torbą i rozpoznałam nasze zapasy na tydzień. Musiałam je skonfiskować. Ale babci dałam galaretkę, a dziewczynce jogurty. Spontaniczność dzieci nie ma granic.
Wprowadziliśmy się do wynajętego mieszkania, a tam był wredny sąsiad. Uważał, że jesteśmy za głośno. Nic mu się nie podobało: sposób, w jaki chodziliśmy, kichaliśmy i rozmawialiśmy. Pewnego dnia przyszedł i zaatakował nas za zbyt głośne używanie pralki. Trzeba było widzieć jego minę, gdy powiedziałam, że w ogóle nie mamy pralki.
Kiedy włączam Wi-Fi, widzę nazwy sieci innych mieszkańców. Jedna z nich mnie bardzo rozbawiła: „Nie możesz się połączyć!”.
Mój mąż i ja zostaliśmy wczoraj skarceni przez sąsiada. Przyszedł o 20:00 i zaczął nam punktować, że mieszkamy nie tak jak trzeba. Już od progu wytykał: „Och, nie możecie usunąć tej fioletowej lampy? Psuje środowisko miejskie swoim światłem, to brak szacunku dla mieszkańców miasta. Samo okno wystarczy, by zepsuć cały wygląd domu!”. Posłuchaliśmy opinii sąsiada i wyłączyliśmy lampę. Ale dziś mój mąż planuje zainstalować coś w rodzaju kuli dyskotekowej, która mieni się wszystkimi kolorami.

Nasi sąsiedzi z domku letniskowego mieli strasznie źle wychowane dziecko. Pierwszy raz przyszedł z babcią. Miał wtedy około 5 lat, mały, wojowniczy histeryk. Potem zobaczyłam jego tatę i wszystko stało się jasne. Dzień po wizycie z babcią przybiegł i krzyczał: „Otwórz!”. Żadnego „cześć”, żadnego „proszę”. Nie wpuściłabym go, ale mój syn podszedł i poprosił, żebym pozwoliła mu się pobawić. Więc otworzyłam drzwi. Pobiegł prosto do basenu, z którego chwilę wcześniej usunęłam drabinkę, więc nie mógł tam wejść. Powiedziałam mu, że nie może teraz wejść do basenu, niech przyjdzie wieczorem z babcią, wtedy pozwolę mu wejść do wody. Wściekł się, chwycił trawę i kamienie, wrzucił je do basenu, złamał piwonię. Powiedziałam: „Wynoś się stąd!”. Zmieszał się i poszedł w swoją stronę. Pewnego dnia podlewałam krzaki na skraju działki, a przez ogrodzenie przeleciał w moim kierunku kamień. Bardzo dobrze, czekałam na to od dawna. W każdym razie oblałam go wodą przez krzaki, ależ on wrzeszczał! Nikt nie przyszedł tego wyjaśnić, a nawet gdyby, to przecież mogłam nie widzieć, co się dzieje za krzakami. A dziecko w wieku 5 lat nie powinno kręcić się po okolicy samo. Ewidentne zaniedbanie obowiązków rodzicielskich.
Nie noszę stanika w domu. Idę do szkoły, potem do biblioteki, potem do pracy, potem na siłownię. Wracam o dziesiątej wieczorem. Zazwyczaj w domu biorę szybki prysznic, potem coś przekąszę i po prostu odpoczywam przed snem. W weekendy prawie nigdy nie wychodzę z mieszkania. Z moją współlokatorką jesteśmy w dobrych stosunkach, ale miała pretensje, że nie noszę stanika w domu. Nie rozumiałam, w czym jej to przeszkadza. Wyjaśniła mi, że to ze względu na jej chłopaka, a ja odpowiedziałam, że nie jestem nim zainteresowana, i poradziłam, aby sam nosił stanik na oczach. Jestem w swoim domu! Przecież na zewnątrz nie wychodzę bez stanika. © Nieznany autor / Reddit
Mieszkam w szeregowcu, a podwórko sąsiada przylega bezpośrednio do naszego. Nie ma ogrodzenia. Mamy trampolinę na ganku, hulajnogi i rowery dla dzieci. Dziecko sąsiada przychodzi do nas po cichu, skacze na trampolinie, jeździ na hulajnodze. Ale nasze drzwi są zamknięte tylko w nocy. Pewnego dnia weszłam do kuchni, a on chodził po naszym domu. Byłam w szoku. Bezczelnie podszedł do kranu, wziął szklankę, nalał sobie wody i powiedział, że chce mu się pić. W każdym razie porozmawiałam z jego rodzicami i powiedziałam im, że ktoś musi go pilnować. A jeśli spadnie z trampoliny, czy to będzie moja wina? Potem wpuszczali go tylko wtedy, gdy moje dzieci były na podwórku. Chociaż od razu im powiedziałam, że moje dzieci też nie są za niego odpowiedzialne.
Kiedy studiowałam, do mojego bloku wprowadziła się nowa sąsiadka, trochę starsza ode mnie. Znalazła pracę w jeden dzień. Ładnie się ubrała i pojechała do centrum. Wchodziła do każdej restauracji i pytała o pracę. Jednocześnie szukała faceta, codziennie umawiała się na randki. Natychmiast zdobyła ogromną liczbę znajomych, w tym przydatnych. Wyszła za mąż, wyprowadziła się, a następnie wyjechała z mężem za granicę. Wydaje się, że to całe życie, ale zrobiła to w 5 miesięcy! Tak aktywnej osoby jeszcze nie spotkałam.
Mieliśmy zabawną historię. Mieszkaliśmy w wynajętym mieszkaniu na 6 piętrze, mieliśmy dobre relacje ze wszystkimi sąsiadami, w tym z sąsiadką z 9 piętra. Pewnego dnia świętowaliśmy urodziny mojego męża, bawiliśmy się, tańczyliśmy. Nie było nawet 21:00. A nasze dziecko ma 2,5 roku, więc wiadomo, że o 21 powinno iść spać. Właśnie zadzwoniła do mnie właścicielka i spytała, co to za wielką imprezę urządzamy. Wyjaśniłam i spytałam, kto się poskarżył. Powiedziała, że sąsiadka z 9 piętra. Poszłam do niej z pytaniem, czemu skarżyła się właścicielce, skoro mogła przecież wyjaśnić to z nami. Okazało się, że nie podobało jej się, że się bawimy, a ona nie została zaproszona.

Wynajęliśmy domek letniskowy w Turcji. Pewnego dnia postanowiliśmy zrobić ognisko. Zebraliśmy w lesie chrust na rozpałkę, a potem zadzwonił właściciel. Sąsiedzi powiedzieli, że to było ich drewno na opał. Byliśmy zaskoczeni i z poczuciem winy wzruszyliśmy ramionami. A wieczorem znaleźliśmy pod drzwiami „mściwą wiadomość”, która sprawiła, że wbiło nas w ziemię: siedział tam żywy skorpion. Prawdopodobnie wczołgał się sam, ale wciąż żartujemy, że podrzucili go sąsiedzi.
Mój współlokator nigdy nie czeka, aż skończę gotować, i zaczyna smażyć na tej samej patelni. Uważam to za dziwne. Jeśli smażę bekon i jajka, podchodzi i wbija kolejne jajko obok moich. Prosiłem go, żeby tego nie robił, a on uważa, że to świetny pomysł. Ale mi to przeszkadza! Najpierw grzecznie prosiłem, a potem zagotowałem się i wyrzuciłem jego jajko do kosza. Stwierdził, że teraz muszę mu za nie zapłacić. © Nieznany autor / Reddit
Przygotowywałam dania na święta, zaczęłam otwierać puszkę groszku i złamałam otwieracz. Dom jest nowy, oddany do użytku pół roku temu, nikogo nie znałam. Napisałam na czacie mieszkańców z prośbą o pomoc, odpowiedzieli sąsiedzi z 2 pięter dalej. Poszłam do nich i wzięłam ciastka, żeby im podziękować. Potem na czacie było dużo aktywności: ktoś napisał, że jest sam na święta, a ktoś inny go zaprosił, ktoś ugotował za dużo i był gotowy się podzielić, ktoś szukał towarzystwa na popołudniową zjeżdżalnię z dziećmi. Generalnie po tygodniu miałam wrażenie, że mieszkam tu od stu lat i mamy sąsiedzką społeczność, jak w opowieściach babci. Wszystko dzięki chińskiemu otwieraczowi, który się zepsuł.
Od czasu do czasu spotykam w windzie sąsiadkę z dołu. Narzeka na sąsiada z góry, który w ciągu dnia puszcza muzykę rockową i metalową na full, rano i wieczorem gra na perkusji, ale w nocy nie zakłóca jej snu. Mówi, że nigdy nie spotkała osobiście tego faceta. Nie wie tylko, że tym „facetem” jestem ja. Dziewczyna rocker.

Mieszkam w nowym budynku. Mamy bardzo dziwny zestaw mieszkańców. Kiedyś byłam pewna, że tylko normalni, bardziej zamożni ludzie mogą kupić nowe mieszkanie i tak dalej, ale tutaj jest kompletny bałagan.... Kolesie w gaciach odwiedzają się nawzajem. Ktoś inny ma stare drzwi od dewelopera, czyli dosłownie kawałek sklejki, i nikomu to nie przeszkadza. W mieszkaniu o powierzchni 30 metrów kwadratowych regularnie wchodzi i wychodzi 10-12 osób. A ostatnio wyszłam z mieszkania i zobaczyłam, że moi sąsiedzi wystawili roczne dziecko śpiące w wózku na korytarz! Nie no, oczywiście, że śpi tuż pod wizjerem drzwi, ale czy naprawdę w mieszkaniu jest tak mało miejsca, że trzeba wystawiać dziecko na zewnątrz!? Nadal jestem w szoku.
Ostatnio zauważyłem, że moja dziewczyna dziwnie się zachowuje. Okazało się, że podkochiwała się w moim współlokatorze, a on też wyznał jej swoje uczucia. Spotykaliśmy się przez 3 lata, a teraz musieliśmy zerwać. Jestem singlem. Jeśli chodzi o mojego współlokatora, muszę z nim mieszkać przez resztę roku, ponieważ mamy wspólną umowę najmu. To jak podły żart. © Refweree / Reddit
Moi sąsiedzi mieszkający po drugiej stronie płotu to starzejący się biznesmen i jego piękna żona, 15 lat młodsza od niego, wiecznie w szpilkach, a jej drugim domem są Malediwy. Sąsiad trzyma małą grządkę warzyw, sam lubi tam kopać, nikomu nie ufa, choć ma mnóstwo pracowników. A potem coś mu się stało z plecami, nie mógł chodzić. Więc jego piękna blondynka zrzuciła markowe ciuchy, pieliła ogórki, podwiązywała, wyrywała chwasty, podlewała wszystko. Sąsiad pokazał nam nawet nagrania z kamery.

Zobaczcie kolejne historie o sąsiadach, którzy sprawiają, że każdy dzień jest wyjątkowy.