Odmówiłem opieki nad córką, gdy wybrała nowego partnera matki zamiast mnie

Ostatnio otrzymaliśmy poruszający list od Sama, 35-letniego ojca, który podzielił się z nami głęboko osobistą historią — tak poruszającą, że cały nasz zespół redakcyjny oniemiał. To szczera, bolesna opowieść o miłości, poświęceniu i jednej chwili, która zachwiała poczuciem ojcostwa tego mężczyzny.

Sam z oddaniem wychowywał swoją 12-letnią córkę. Jednak wszystko zmieniło się po jednej wizycie dziewczynki u jej mamy. Ta historia to nie tylko opowieść o rodzinie — mówi także o tożsamości, zdradzie i trudnym przełomowym momencie, który tak wielu rodziców nosi w sobie w milczeniu. Sam potrzebuje odpowiedzi: posunął się za daleko czy może wreszcie stanął w obronie samego siebie?

Zachęcamy do przeczytania jego listu i podzielenia się swoją opinią.

Mężczyzna o imieniu Sam napisał szczery list do naszej redakcji i podzielił się z nami swoim problemem.

Sam zdradził: „Z moją byłą partnerką mamy 12-letnią córkę Avę. Mieszka ze mną. Każdy rachunek, każdy posiłek, każda potrzeba — to wszystko jest na mojej głowie. Jednak nigdy się nie skarżyłem.

Aż do dnia, gdy wróciła od mamy. Zaczerwienione oczy, drżący głos, łzy płynące po policzkach. Krzyknęła do mnie: „Nie jesteś moim prawdziwym tatą, Mike nim jest!”.

Sam wyznał: „Spodziewałbym się w życiu wszystkiego, ale usłyszeć coś tak szokującego od własnej córki? To mnie całkowicie złamało”.

Sam zajmował się córką i wszystkimi jej potrzebami.

Mężczyzna opowiedział nam trochę o swojej skomplikowanej historii: „Rozstałem się z moją byłą 2 lata temu. Owszem, to był jeden wielki chaos, ale starałem się, żeby w kwestii naszej córki Avy wszystko było uporządkowane. Ma ona teraz 12 lat.

Mieszka ze mną i zawsze tak było — na pełen etat. Każdy odbiór ze szkoły, każda nocna gorączka, każde zdarte kolano — zawsze to ja byłem przy niej.

Jej mama ma nowego faceta Mike’a, 32 lata. Kiedy zaczęła się z nim spotykać, przyjąłem to na klatę. Jest młodszy ode mnie i nie będę udawał — zabolało. Mimo to nigdy nie mówiłem o nim źle przy Avie. Uznałem, że skoro jest szczęśliwa i bezpieczna podczas wizyt u mamy, to najważniejsze. Prawda?

Ostatni weekend zmienił jednak wszystko. Po powrocie od mamy Ava zachowywała się dziwnie. Zapytałem, co się stało. Załamała się, zaczęła się trząść i krzyknęła: «Nie jesteś już moim tatą! Mike nim jest!»”.

Sam czuje się zdradzony i chce sprawiedliwości.

Sam wyznał: „Stałem tam jak sparaliżowany. Nie byłem zły — przynajmniej nie od razu. Po prostu załamany. Jakby ktoś walnął mnie młotem w pierś. Ta dziewczynka, którą wychowałem, którą kochałem, dla której poświęcałem wszystko... jednym zdaniem wyrwała mi grunt spod nóg.

Nie nakrzyczałem na nią. Nie powiedziałem ani słowa. Po prostu poszedłem do kuchni i usiadłem. Po raz pierwszy od lat się popłakałem.

Ava nie ma pojęcia, ile razy sam rezygnowałem z kolacji, żeby mogła zjeść to, co lubi. Ile razy odrzucałem lepiej płatne oferty pracy, bo kolidowały z jej planem zajęć w szkole. Jak uśmiechałem się przez łzy, gdy wracała do domu podekscytowana i mówiła: «Mike zabrał nas na kręgle» albo «Mike zrobił naleśniki».

Ale nazwać go tatą? Po tym wszystkim?

Próbowałem porozmawiać z byłą, ale po prostu wzruszyła ramionami. Powiedziała, że to «tylko taka faza». Ale to nie jest faza. Ava powtórzyła to znowu kilka dni później, kiedy poprosiłem ją, żeby dokończyła pracę domową. «Mój prawdziwy tata mówi, że nie muszę». Prawdziwy tata...”.

Sam podjął bardzo bolesną decyzję, ale nie jest pewien, czy postąpił słusznie.

Mężczyzna powiedział: „Nie krzyczałem ani nie straciłem nad sobą panowania. Ale coś we mnie pękło.

Spakowałem jej rzeczy i zadzwoniłem do jej mamy. Powiedziałem: «Ty i Mike możecie się nią teraz zająć. Potrzebuję czasu. Nie mogę być traktowany bez szacunku».

Czy kocham Avę? Oczywiście, że tak. Bardziej niż kogokolwiek na świecie. Ale nie jestem popychadłem. Nie jestem facetem, który tylko opłaca rachunki, podczas gdy inny mężczyzna po kilku weekendach z naleśnikami i filmami jest nazywany tatą.

Może się mylę, a może po prostu jestem tym zmęczony. Ale to nie tak powinno wyglądać ojcostwo. Jeśli bycie ojcem ma oznaczać ciągłe przełykanie upokorzeń, podczas gdy ktoś inny zbiera uznanie, to może muszę się na chwilę wycofać i zastanowić, kim naprawdę jestem — a nie tylko kim powinienem być.

Nie wiem. Może jestem potworem, że tak postąpiłem. A może po prostu człowiekiem? Co wy byście zrobili?”.

A oto opowieść innego oddanego samotnego ojca, który znalazł się w niezwykle niepokojącej sytuacji. Jego zaufanie zostało nadszarpnięte przez tych, których uważał za bliskich przyjaciół, a teraz zastanawia się, jak chronić swoją córkę i jak poradzić sobie z tą bolesną zdradą. Poznajcie całą jego historię.