Można się założyć, że każda singielka przynajmniej raz spotkała się z przytykami i pretensjami otoczenia z powodu swojej samotności. W końcu wiele osób nadal uważa, że kobieta musi wyjść za mąż (i mieć dzieci) przed 30. rokiem życia. A jeśli po trzydziestce, a nawet czterdziestce kobieta nadal nie jest z nikim związana? Nasza bohaterka usłyszała wiele nieprzychylnych komentarzy i teraz chce się podzielić swoimi doświadczeniami.
Od pełnienia roli mamy i taty po intensywną wielozadaniowość z niezwykłą dozą cierpliwości — wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że trzeba być superbohaterem, aby wychować dziecko bez partnera. Osoby znane z okładek czasopism i telewizji również coś o tym wiedzą i od czasu do czasu dzielą się w sieci urokami samotnego rodzicielstwa. Pokazują tym samym, że nawet sława i pieniądze nie mogą równać się ze spełnieniem, jakie osiągamy, wychowując samodzielnie ukochanego potomka.
„Jak nie wyjdziesz za mąż, zostaniesz starą panną otoczoną kotami” — takie zdanie słyszała pewnie większość dziewczyn. Kobiety są przedmiotem tego typu ataków częściej niż mężczyźni. Jeśli wyobrażacie sobie, że życie samotnej starszej pani jest spełnieniem koszmarów, to jesteście w dużym błędzie. Okazuje się, że można przeżyć ten czas całkiem przyjemnie.
Posiadanie dzieci zmienia wiele rzeczy w życiu kobiety. Trzeba na nowo poznać swoje ciało, przyzwyczaić się do nieprzespanych nocy i braku życia towarzyskiego. Dla niektórych kobiet jest to poważne wyzwanie, podczas gdy inne postrzegają macierzyństwo jako nową życiową przygodę.
Pewne badanie wykazało, że brak przyjaciół jest tak samo szkodliwy jak niezdrowe nawyki. Co gorsza, samotność może powodować zawały serca i otyłość. Na szczęście wokół nas jest wystarczająco dużo ludzi, żeby znaleźć jakąś pokrewną duszę. Przyjaźń czeka na nas w najbardziej nieoczekiwanych miejscach i momentach, więc miejcie oczy szeroko otwarte.
Jeśli jesteście nieśmiałymi osobami, to zapewne komunikacja i interakcje z innymi nie należą do najlepszych umiejętności, jakie znajdują się w waszym repertuarze. Codzienne życie wygląda zupełnie inaczej dla introwertyków, którzy naprawdę cenią sobie czas spędzany w samotności. I nawet jeśli nie jest to choroba, nieśmiałość powstrzymuje nas przed czerpaniem radości z wielu doświadczeń. Proste czynności, takie jak wyjście na imprezę czy pogawędka w pracy, przeradzają się w skomplikowane sytuacje, które powodują niechciany stres.
Z wiekiem przyswajamy pewne normy społeczne, które później często ograniczają nas przez długie lata. Z tego powodu różne „niepoważne” rzeczy, takie jak studiowanie, bycie singlem czy rozpoczęcie nowego projektu, wydają się niektórym nieodpowiednie dla osoby dorosłej. Ale czasy się zmieniają, potrzeby ewoluują i nic nie pozostaje takie samo na zawsze. Warto więc zacząć myśleć o tych sprawach jako o czymś naturalnym, niezależnie od wieku danej osoby.
Komentarze naszej rodziny lub najbliższych często mają na celu nas wesprzeć i poprawić humor. Czasem jednak ich słowa potrafią zaboleć. Postrzegają oni bowiem pewne nawyki i zachowania jako niewłaściwe, choć w rzeczywistości są one zdrowe i jak najbardziej służą lepszemu samopoczuciu. Wyobrażenia na temat wykonywania poszczególnych rzeczy są niestety zakorzenione w mało elastycznych normach społecznych, które po prostu często nie mają sensu.
Jeśli ktoś nazywa nas egoistami, prawdopodobnie nie odbieramy tego jako komplementu. Według ekspertów z dziedziny psychologii ta cecha charakteru może jednak uczynić z nas lepszych ludzi. Psychologowie twierdzą, że myślenie i troszczenie się w pierwszej kolejności o własne potrzeby leży w naszej naturze. Ta instynktowna postawa cieszy się jednak złą sławą, stając się źródłem złych emocji, takich jak strach czy poczucie winy.
Przeprowadzone niedawno badanie wykazało, że ludzie bez dzieci są tak samo szczęśliwi jak osoby z potomstwem. A w dzisiejszych czasach coraz więcej par dokonuje świadomego wyboru, by nie mieć dzieci. Niektórzy wolą skupić się na swojej karierze niż na życiu rodzinnym, podczas gdy innym po prostu brakuje instynktu opiekuńczego lub zainteresowania maluchami. Bez względu na powód ci ludzie udowadniają, że prokreacja nie jest naszym nadrzędnym celem i wszyscy powinniśmy podążać za naszym wyjątkowym przeznaczeniem, o ile dzięki temu czujemy się spełnieni i zadowoleni.
Kiedy jesteśmy samotni, często marzymy o znalezieniu swojej drugiej połówki. Ale kiedy bierzemy ślub, niekiedy nawiedza nas tęsknota za starymi, dobrymi czasami, kiedy mogliśmy robić to, na co mieliśmy ochotę, a czas spędzony w samotności nie był luksusem. Wiedzą coś o tym bohaterowie naszego dzisiejszego artykułu. Wszyscy oczywiście są bardzo szczęśliwi w swoich małżeństwach, ale odpowiadając na pytanie: „Czego najbardziej brakuje im z życia singla?”, nie bawili się w zbędne czułości i mówili prosto z mostu.
Być może każdy z nas przyłapał się kiedyś na myśleniu, że wszyscy wokół są mniej inteligentni. Nieoczekiwany genialny pomysł i błyskotliwe rozwiązania problemów często dają nam sporo satysfakcji — wszystko dlatego, że zawsze miło jest znaleźć w sobie choć odrobinę podobieństwa do największych umysłów.
Choć dla niektórych z nas życie w pojedynkę oznacza samotność i frustrację, inni czują się silniejsi i bardziej wolni, kiedy są sami. Jeśli należycie do tej pierwszej grupy, możecie dołączyć do drugiej, gdy tylko zmienicie sposób patrzenia na rzeczywistość i uświadomicie sobie, że bycie singlem to nie żadna katastrofa. Czy jest to nasz własny wybór, czy też wynika z niespodziewanego rozwoju wydarzeń, singielstwo może być bardzo korzystne dla naszej osobowości, ponieważ daje nam tak wiele możliwości rozwoju, że po prostu nie da się ich nie zauważyć.
Fontanna młodości niestety nie istnieje, podobnie jak cokolwiek innego, co mogłoby nam zagwarantować dłuższe życie. Mimo to niektórzy ludzie są niezwykle długowieczni i to nie dzięki jakimś tajemniczym sposobom. Taką możliwość daje im połączenie zdrowego, aktywnego i szczęśliwego życia z odrobiną pomocy ze strony genów.
Istnieje pogląd, że single intensywniej odczuwają samotność w okresie przedświątecznym. Ale czy to uczucie naprawdę jest takie złe? Niektórym może być łatwiej poznać własne potrzeby i pragnienia oraz osiągać cele, gdy są zdani tylko na siebie.
Bycie mamą to niełatwa misja — niekiedy trzeba wypełniać tę powinność w samotności, zewsząd piętrzą się wymagania, a na dodatek trwa to do końca życia. W okresie ciąży i połogu świeżo upieczone matki często słyszą wiele porad i opinii na temat edukacji swoich dzieci. Jednak prawda jest taka, że nie ma żadnej instrukcji ani magicznych przepisów na zostanie wspaniałą mamą: praktyka czyni mistrza, a bez wątpienia najbardziej doświadczają lata nastoletnie dziecka.
Wiele rzeczy, które kiedyś wydawały nam się cenne, takich jak praca zdalna i spędzanie większej ilości czasu z partnerem lub rodziną, czasami stają się trudniejsze, niż nam się wydawało. Wszechobecna rutyna, brak przestrzeni tylko dla siebie albo zbyt mało czasu dla przyjaciół to niektóre z konsekwencji spędzania za dużej ilości czasu z naszym partnerem.
Szacuje się, że iloraz inteligencji Alberta Einsteina wynosił 160, Issaka Newtona — 190, a IQ Marka Zuckerberga to 152. Ci sławni mężczyźni uchodzą za absolutnych światowych geniuszy. Ale żył kiedyś pewien człowiek, którego iloraz inteligencji plasował się podobno w przedziale między 250 a 300! William James Sidis, najinteligentniejszy człowiek, jaki kiedykolwiek chodził po Ziemi, był cudownym dzieckiem i wyjątkowo uzdolnionym matematykiem. Ponadto był poliglotą, a także utalentowanym pisarzem. Niestety, wielu ludzi nigdy nawet o nim nie słyszało.
Niełatwo jest znaleźć bratnią duszę, ale jeszcze trudniej utrzymać ją przy sobie na zawsze. Według statystyk w ciągu całego życia poznajemy około 400 znajomych, ale tylko 33 z nich zostaje z nami na dłużej. Bliscy ludzie są dla nas ważni i to nie tylko dlatego, że można z nimi plotkować lub dyskutować o najnowszych filmach. Chodzi przede wszystkim o wspólne spędzanie czasu. Znajomi mają wpływ na nasze zdrowie, a dobra zabawa to tylko jeden z wielu dobroczynnych efektów wspólnego przebywania.
Psy przyczyniają się do obniżenia poziomu stresu i poczucia samotności, sprawiając, że ludzie są zwyczajnie szczęśliwsi. Nie dziwi więc, że co roku mniej więcej 1,6 miliona psiaków trafia do adopcji i znajduje dom. Zanim jednak przyjmiemy pupila pod swój dach, warto zapoznać się z charakterystyką różnych ras i przekonać się, czy odpowiadają one naszym potrzebom i oczekiwaniom. Jest to szczególnie ważne w przypadku debiutujących opiekunów, którzy mają minimalne doświadczenie z psami lub nie mają go wcale.
Mimo że ten nawyk może być związany się z pozycją embrionalną, w której spaliśmy jako dzieci, wcale nie chodzi w nim o powrót do dzieciństwa. Niektórzy obejmują w nocy pluszową przytulankę, a inni mięciutką poduszkę; i nie bez powodu tak trudno nam się z nimi rozstać.
