15 osób, które przeżyły tak żenującą sytuację, że chciały zapaść się pod ziemię ze wstydu

Być może jednym z najbardziej nieprzyjemnych uczuć na świecie jest wstyd. Zwłaszcza, gdy świadkiem żenującej sytuacji jest ktoś, kogo znamy. W takich chwilach wolelibyśmy wszystko: nagłe otwarcie się ziemi lub przybycie kosmitów, byle tylko zniknąć z oczu osób, które to widzą. Bohaterowie dzisiejszego artykułu odważnie podzielili się swoimi porażkami w sieci i mamy nadzieję, że dzięki temu poczuli się lepiej.

• Pewnego zimowego dnia w liceum miałam pozować na zajęciach z rysunku. Kostium odsłaniał nogi, przyszłam więc w grubych rajstopach. Ale następnego dnia zupełnie o tym zapomniałam i założyłam do szkoły skarpetki. Spanikowana wybiegłam na przerwie do sklepu, ale nigdzie w okolicy nie mieli rajstop... Siedziałam więc z gołymi stopami, miałam gęsią skórkę z zimna, a włoski na nogach stały dęba. Byłam czerwona jak rak. W końcu trochę się uspokoiłam, ale zobaczyłam, że chłopcy podchodzą do mnie niby przypadkiem, patrzą na moje nogi i śmieją się między sobą. Narysowali mi nogi-kaktusy, dranie.
• Stoimy niedaleko wejścia na uniwersytet. Podjeżdża taksówka i wysiada z niej nauczycielka angielskiego. Piękna, wystrojona, z kwiatami i, co najważniejsze, z cudowną fryzurą. Miałem zamiar pochwalić jej włosy i powiedzieć, że jest piękna jak zawsze. Ale zamiast tego zdradzieckie usta wyrzuciły z siebie: „Dzień dobry, co się pani stało w głowę?”.
• Byliśmy kiedyś na wycieczce, wspinaliśmy się na górę, chrząkając, pocąc się i głośno przeklinając. I właśnie wtedy mój telefon (a w tamtych czasach wciąż modne było noszenie go na szyi, na sznurku) postanowił sam zadzwonić do szefa. Szef słuchał tego wszystkiego przez jakieś pięć minut, a potem nagle usłyszałam jego głos spod mojego swetra, pytający, co się dzieje.

• Kiedyś przebrałam się na Halloween za Kobietę-Kota. Impreza była w piątek i nocowałam w domu przyjaciółki. W sobotę musiałam wstydliwie wrócić do akademika w kostiumie, a na uczelni odbywał się mecz piłki nożnej, więc widziało mnie sporo osób. © fauxxfoxx / Reddit
• Zadzwoniłam po taksówkę, żeby wrócić z pracy do domu. Była noc, padała paskudna mżawka. Usiadłam, przywitałam się, ale w odpowiedzi cisza. Pomyślałam, że może kierowca jest w złym humorze, albo mnie nie usłyszał. Gdy zbliżaliśmy się do mojego domu, zobaczyłam, że skręcamy na sąsiednie podwórko. Zdałam sobie sprawę, że adres w nawigacji jest błędny i powiedziałam: „Nie na tym podwórku”, ale kierowca nie odpowiedział. Powiedziałam głośniej, ponownie mnie zignorował. Zdenerwowałam się, wyjęłam portfel, a wtedy facet odwrócił się i uśmiechnął szeroko! Pomyślałam sobie, że jest dziwakiem: mówię mu, że źle mnie dowiózł, a on się uśmiecha. Otworzyłam drzwi i wtedy usłyszałam mamrotanie... Cholera, kierowca był głuchoniemy! Byłam taka zażenowana. Szkoda, że nie podali tej informacji przed kursem.
• Pewnego dnia zobaczyłam bardzo biednie ubranego dziadka stojącego przed drzwiami supermarketu, wpatrującego się w nie jakby z tęsknotą. Stał tam przez długi czas i zrobiło mi się go żal. Podeszłam do niego i zaproponowałam mu chleb i sałatkę, które kupiłam na lunch. Okazało się jednak, że czekał tylko na swojego wnuka, który za chwilę wybiegł z lodami... Było mi strasznie wstyd za ten nieudany dobry uczynek i za to, że zawstydziłam tego człowieka.

• Pewnego wczesnego poranka szłam do pracy. Przechodziłam obok koszy na śmieci. Zobaczyłam zaniedbanego mężczyznę, który w nich grzebał. Zdarza się. Potem wyciągnął coś z kosza. Na początku pomyślałam, że to szczur, i aż zadrżałam ze wstrętu. Coś brudnego, chudego, z długim łysym ogonem. Facet przytulił stworzenie i szybko odszedł, mamrocząc pod nosem: „Teraz cię umyję i nakarmię. Co za dranie...”. Wow, pomyślałam, gościowi szajba odbiła. Ciekawe, czy głosy w głowie kazały mu ratować szczura? Gdy mężczyzna mnie mijał, usłyszałam słabe miauczenie. Sądząc po długim ogonie, kociak nie był już taki mały, tylko bardzo wychudzony. Przepraszam, stary. Minęło tyle czasu, a ja wciąż wstydzę się swoich myśli.
• Pewnego razu, gdy byłam w klasie maturalnej, miałam serię masaży pleców w lokalnym ośrodku zdrowia. Pielęgniarka, która mi je wykonywała, była do mnie uprzedzona: nie kładłam się na kozetce we właściwy sposób, nie rozluźniałam ramion/szyi/barków, nie byłam na czas itd. Nie mogłam się już doczekać ostatniej sesji. I oto nadszedł dzień ostatniego masażu. Miałam na sobie dość obcisłą spódniczkę i pomyślałam, że w niej też mogę wejść na kozetkę. Moje plany udały się połowicznie: weszłam na kozetkę, ale spódnica nie przetrwała tej próby. Rozerwała się na bocznym szwie, wydając pierdzący dźwięk. Jedyne, co mogłam powiedzieć pielęgniarce, to: „To nie to, co pani myśli”. Myślę, że moja twarz była czerwona nie tylko w trakcie masażu, ale przez resztę tego niefortunnego dnia.

• Często odprowadzam młodszego brata rano do przedszkola i widzę, jak dzieci prowadzone przez rodziców zawodzą i płaczą, mówiąc, że nie chcą iść do przedszkola, bo tam jest Maks. A ja trzymam właśnie tego Maksa za rękę... Krępujące.
• Telefon mamy w jakiś sposób odblokował się w torebce i wysłał SMS-a o treści: „Fu-u-u-u-u-u-u-u-u” do samego prezesa, najważniejszej osoby w firmie, do której mama nigdy nie dzwoni i nie wysyła SMS-ów. Mama odkryła to dopiero pół dnia później. I kiedy zastanawiała się, jak najlepiej zareagować, nadeszła odpowiedź: „Jestem gotów przeprosić, ale co ja takiego zrobiłem?”.
• Kiedy byłam mała, do mojej mamy zalecał się pewien mężczyzna. Starał się wkupić w moje łaski i pewnego dnia kupił mi ciasto. Ciasto było bardzo niesmaczne, nie mogłam zjeść nawet kawałka. Następnego dnia zapytał mnie, czy mi smakowało. Zostałam wychowana w taki sposób, że nie wolno odpowiadać szczerze na takie pytania, jeśli coś jest nie tak, więc naturalnie odpowiedziałam, że było pyszne. Uśmiechnął się i powiedział: „To świetnie, kupię dziś więcej”. Do licha z dobrymi manierami!

Każdy z nas przynajmniej raz w życiu był tak zawstydzony, że chciałby zapaść się pod ziemię. Bohaterowie tego artykułu przeżyli naprawdę żenujące wpadki.