Terapeuta wystraszył się mojego dziecka i odkrył coś zastanawiającego

Rodzicielstwo potrafi być wyzwaniem, zwłaszcza z trudnym dzieckiem. Wiele osób dzieli się swoimi opiniami, ale nikt nie rozumie w pełni problemów, dopóki sam ich nie doświadczy. Jedna z naszych czytelniczek zwróciła się do nas z prośbą o pomoc w związku z dramatem, jaki przeżywa jej syn. Przez zachowanie Jasia lekarz zdecydował się odwołać sesje terapeutyczne i to z naprawdę niepokojącego powodu.

Następnego dnia szkoła Jasia poinformowała o kolejnym ataku furii, podczas którego krzyczał na nauczyciela, a psycholog szkolny zasugerował bardziej intensywną terapię. Zmartwiony rodzic zadzwonił do dawnej przedszkolanki Jasia, która wspomniała, że mówił on o wyimaginowanej przyjaciółce o imieniu Klara. Tej nocy matka znalazła pod łóżkiem Jasia rysunek kredką przedstawiający dwie postacie—jedną oznaczoną jako Jaś, a drugą jako Klara z twarzą zabazgraną na czerwono.

W tym przypadku matka jest przerażona, ponieważ nie jest jasne, czy to tylko faza, czy coś poważniejszego. Zbliżająca się wizyta u psychiatry powoduje poczucie zagubienia i pomocne mogą być porady innych, którzy przeszli przez to samo.

Sposoby na rozpoznanie, że coś denerwuje dziecko.

• Ważne jest porozmawianie z dzieckiem i zwrócenie się po profesjonalną pomoc, jeśli u twojego dziecka utrzymują się przez czas dłuższy niż kilka tygodni następujące objawy: zaczyna tracić zainteresowanie rzeczami, które kiedyś lubiło, ma częste napady złości lub wykazuje agresywne zachowanie bądź ciągły smutek, zmartwienie lub strach. Podobnie, gdy unika sytuacji społecznych, czy też wraca do dawnych nawyków, takich jak ssanie kciuka lub moczenie nocne, lub ma problemy z koncentracją i odczuwa niepokój.
• Fizyczne przejawy obejmują problemy ze snem lub zbyt długi sen, trudności ze wstawaniem, zmiany w nawykach żywieniowych, zauważalną utratę lub przyrost masy ciała oraz niewyjaśnione bóle, na przykład głowy lub brzucha.
• Inne oznaki, na które należy zwrócić uwagę, to pogorszenie wyników w nauce, problemy z nawiązywaniem kontaktów towarzyskich lub niechęć do chodzenia do szkoły, a także wycofywanie się ze interakcji z przyjaciółmi i aktywności.

Kroki do podjęcia w takiej sytuacji

Jeśli zmiany nastroju lub zachowania dziecka utrzymują się dłużej niż kilka tygodni i zaczynają powodować problemy z codziennym życiem, relacjami lub zajęciami, bardzo ważne jest szybkie zwrócenie się o profesjonalną pomoc. Im szybciej zaczniesz działać, tym lepiej!

Oto od czego możesz zacząć: porozmawiaj z nauczycielem w przedszkolu lub szkole—być może również coś zauważyli. Psycholog szkolny może też pokierować kolejnymi krokami. Inny krok to skontaktowanie się z lekarzem pediatrą dziecka, który może wykonać rozeznanie i wskazać właściwy kierunek. Psycholog dziecięcy i rodzinny potrafi pomóc dziecku w zrozumieniu i radzeniu sobie z uczuciami. Pamiętaj też o pracownikach socjalnych zajmujących się zdrowiem psychicznym lub lokalnym ośrodku zdrowia dla dzieci, ponieważ również oferują świetne wsparcie. Jako ostatni punkt, zapoznaj się z dostępnymi lokalnie formami wsparcia w zakresie zdrowia psychicznego, aby uzyskać więcej pomocy. Na wczesnym etapie może mieć to ogromne znaczenie!

W relacjach dzieci z rodzicami często dochodzi do nieporozumień. Poznajcie 13 zwrotów używanych przez rodziców, które mogą sprawić, że dziecko będzie w przyszłości potrzebować terapeuty.