Osoba odgrywająca rolę ofiary zazwyczaj wyraża wiele negatywnych emocji i wierzy, że jej problemy są spowodowane przez wszystkich oprócz niej samej. Tacy ludzie są przekonani, że ich własne działania nie mają nic wspólnego z rozwiązywaniem problemów, więc czują się całkowicie bezradni. Czasami z „ofiarami” mamy do czynienia każdego dnia, odczuwamy wobec nich współczucie i chcemy im pomóc, ale możemy nawet nie zdawać sobie sprawy, że jesteśmy przez nie manipulowani.
Na Jasnej Stronie zawsze chętnie opowiadamy naszym czytelnikom o różnych psychologicznych aspektach zachowania ludzi. Dziś zapraszamy was do zapoznania się z naszymi przydatnymi wskazówkami dotyczącymi tego, jak rozpoznać osoby zachowujące się jak ofiary i jak obronić się przed ich toksycznością.
Świat jest okrutny, a oni są zbyt słabi, by cokolwiek w nim zmienić. Tak właśnie myślą o sobie ofiary i starają się to pokazać innym ludziom. Ale prawda jest taka, że świat zewnętrzny jest nieprzyjazny i aby sobie z tym poradzić, ofiary nieustannie użalają się nad sobą i próbują sprawić, by inni czuli się tak samo. A im więcej osób na to reaguje, tym bardziej ofiary tkwią w tej roli.
Ofiary lubią udawać, że są bezsilnie, aby zyskać twoje współczucie, sympatię i wsparcie. To pozwoli ofierze bawić się twoimi uczuciami i tobą manipulować. Mogą również sprawić, że poczujecie się winni za wszystko dookoła. W rzeczywistości robią to tylko po to, by zyskać więcej uwagi i sprawić, by ludzie ich słuchali.
Osoby odgrywające rolę ofiary mogą być dość natarczywe, ponieważ starają się, aby inni ludzie pomogli im uporać się z problemami. Tworzą wizerunek osoby potrzebującej, odmawiają wzięcia odpowiedzialności za cokolwiek i polegają wyłącznie na innych ludziach. Po przebywaniu w ich towarzystwie przez dłuższy czas, poczujecie, że wasza cierpliwość, energia i emocje zostały wyssane.
Ponieważ ofiary są zazwyczaj przekonane o swojej bezradności, nie wkładają żadnych starań, aby rozwijać swoje życie i doskonalić się w różnych dziedzinach. Takie osoby w zasadzie utknęły w jednym okresie swojego życia. A co gorsza, zawsze będą miały jeszcze 100 powodów, dlaczego im się to przytrafiło, a każda wasza próba pomocy zostanie odrzucona.
Nie lubią słuchać, co macie do powiedzenia o ich zachowaniu lub postawie i nie znoszą mierzenia się z faktem, że są toksyczni. Jeśli tak się stanie, postanawiają się odciąć od ludzi i zaprzestać jakiejkolwiek komunikacji z nimi. Ta zbyt emocjonalna i irracjonalna mentalność tworzy wiele chaosu w ich relacjach z ludźmi, a „ofiary” niestety nie zawsze dostrzegają własne błędy.
To wynik głębokiego problemu psychologicznego u osoby, która czuje się ofiarą — brakuje jej pewności siebie i nie wierzy we własne możliwości. Jej emocje rzutują na resztę świata i dlatego ofiara naprawdę wierzy, że inni ludzie są tacy jak ona: niegodni zaufania. I czasami nikt nie jest w stanie przekonać takiej osoby, że jest inaczej.
Ponieważ brakuje im pewności siebie, nie mogą przestać myśleć o tym, czy są lepsi lub gorsi od innych. Zazwyczaj porównują się do innych w negatywny sposób, a następnie popadają z tego powodu w depresję. Ta samokrytyka jest szkodliwa zarówno dla ofiar, jak i dla ludzi wokół nich, ponieważ ofiary będą do nich lgnęły, aby zyskać ich współczucie. Prawda jest jednak taka, że nikt z nas nie jest doskonały i wszystkim czegoś brakuje, co jest całkowicie normalne.
Bez względu na to, jak bardzo pozytywne rzeczy wydarzą się w ich życiu, ofiary nie wezmą tego na poważnie i nigdy nie będzie to dla nich wystarczające. Nieważne, czego im brakuje — wciąż będą chciały więcej. Często biorą po prostu udział w błędnym kole niekończącego się narzekania. Tacy ludzie zazwyczaj nie są optymistami i nie doceniają życia oraz jego pozytywnych aspektów.
Ofiary często bardzo biorą do siebie krytykę i opinie osób o innych poglądach lub tych, którzy się z nimi nie zgadzają. Tego typu ludzie potraktują każdą niezgodę jako osobistą zniewagę i zdecydują się na atak. Myślą, że ludzie wokół nich chcą ich psychicznie zranić, więc muszą być zawsze przygotowani na wojnę.
Problem zawsze dotyczy kogoś innego. Ofiary po prostu obwiniają innych ludzi za swoje własne niepowodzenia i problemy. Nie są niczego wystarczająco pewni i boją się wziąć odpowiedzialność za swoje działania. Wolą więc zrzucić wszystko na inną osobę. W ten sposób uciekają od swoich uczuć i myśli, pozostawiając odpowiedzialność na cudzych barkach.
Czy spotkaliście kiedyś osobę z mentalnością ofiary? Jak sobie z nią radzić? Podzielcie się swoimi historiami w komentarzach!
Niezbyt madre to wszssytko powyżej. Mało wartościowe, bo płytkie. Najlepszym przykładem lichoty jest nr. 9. Kto tu źle reaguje? Babsko, które ocenia jej fryzurę, tak bezceremonialnie. Broniąca się użyła świetnego argumentu. I to jest przykład na abarot: jak nie dac sobie wejść na głowę celną ripostą.
