12 oznak niechlujnego wyglądu, które dostrzegamy u innych, a u siebie nie

Niektórzy założyciele znanych marek cieszą się swoją sławą i często można ich zobaczyć na okładkach magazynów na całym świecie. Są też tacy, którzy wolą żyć w spokoju i nie rzucać się w oczy. Chcemy przedstawić wam dziesięciu z nich i opowiedzieć, w jaki sposób osiągnęli sukces.
Młody Phil Knight i jego trener Bill Bowerman kochali bieganie. Jednak jakość butów do biegania, które były sprzedawane w USA w latach 60., nie satysfakcjonowała ich. To stało się dla nich motywacją do założenia przedsiębiorstwa Blue Ribbon Sports, które dystrybuowało japońskie obuwie na rynku amerykańskim. Firma, której produkty sprzedawali, nazywa się teraz Asics.
Z czasem coraz trudniej było im współpracować z dostawcami, więc Phil i Bill postanowili stworzyć własną markę sneakersów. Bowerman zaprojektował pierwszą autorską parę butów, eksperymentując z gumą i gofrownicą żony — stąd nazwa i gofrowy wzór na podeszwie „Waffle Trainer”.
W 1978 roku firma oficjalnie przyjęła nazwę Nike oraz słynne logo. Knightowi nie podobało się słowo Nike i chciał inaczej nazwać firmę. Swoją drogą, o wszystkich tych wydarzeniach możecie przeczytać w autobiografii Knighta zatytułowanej Sztuka zwycięstwa.
Starbucks został założony w 1971 roku w Seattle jako sklep sprzedający ziarna kawy i sprzęt do jej parzenia. Dopiero w 1987 roku, kiedy firmę kupił Howard Schultz (właściciel Il Giornale), miejsce to zaczęło wreszcie zmieniać się w prawdziwą kawiarnię.
Howard zainspirował się atmosferą włoskich barów i śmiało można powiedzieć, że to dzięki niemu napoje na bazie espresso stały się popularne w Stanach Zjednoczonych. Teraz Starbucksa można znaleźć niemal w każdym miejscu na świecie.
Amancio założył swój biznes w latach 70., szyjąc wraz z żoną w ich własnym salonie koszule nocne i szlafroki. Pewnego razu niemiecki partner odmówił przyjęcia ogromnego zamówienia i małżonkowie postanowili sami sprzedawać swoje produkty. Pierwszy sklep otworzyli w 1975 roku w A Corunii w Hiszpanii.
Postanowili podążać za koncepcją instant fashion, wypuszczając nowe kolekcje co 2 tygodnie. Później firma przyjęła nazwę Inditex i założyła nowe sklepy odzieżowe oraz wykupiła istniejące marki: Massimo Dutti, Pull and Bear, Oysho, Zara Home, Uterqüe, Stradivarius, Lefties i Bershka.
Przez pewien czas w 2015 roku Amancio Ortega był najbogatszą osobą na świecie.
W 1982 roku rodzina Enevoldsen otworzyła mały sklep z biżuterią w Kopenhadze — importowali akcesoria z Tajlandii i sprzedawali je drożej. W 1987 roku ich firma była już dość duża, więc postanowili sami zacząć projektować biżuterię.
Zanim jednak Pandora zyskała światowy rozgłos, minęło ponad 10 lat. W 2000 roku powstała bransoletka charm. Kupujący mogą stworzyć biżuterię własnego projektu, umieszczając na bransoletce wybrane wisiorki — charmsy. Od tego czasu firma stale się rozwija, a rodzina Enevoldsen należy do najbogatszych w Danii.
W 1957 roku Michele odziedziczył rodzinną firmę zajmującą się produkcją masy czekoladowej z orzechami. Mężczyzna podchodził do tego z wielką pasją. Aby poszerzyć ofertę firmy, starał się wczuć w upodobania włoskich pań domu i próbował odpowiedzieć sobie na pytania — co kupują dla siebie i swoich dzieci oraz co najbardziej lubią?
Tak stworzył czekoladowe jajka Kinder Niespodzianka — zorientował się, że dzieci lubią czekoladę, a rodzice każą im pić mleko, więc połączył te produkty. Stworzył także Ferrero Rocher i Raffaello oraz udoskonalił recepturę czekoladowego kremu i nadał mu charakterystyczną nazwę — Nutella.
Michele zmarł w wieku 89 lat, pozostawiając swoim dzieciom markę, którą znają i kochają ludzie na całym świecie.
Ta znana na całym świecie sieć restauracji ma ciekawą historię. W 1969 roku The Doors nagrywali album Morrison Hotel. Mniej więcej w tym samym czasie członkowie zespołu przypadkiem natknęli się na knajpę o nazwie Hard Rock Cafe. Zrobili kilka zdjęć, a następnie umieścili je na tylnej stronie okładki albumu.
Rok później zadzwoniło do nich dwóch Anglików — Isaac Tigrett i Peter Morton z prośbą o pozwolenie na założenie w Londynie kawiarni o nazwie Hard Rock Cafe. Muzycy nie sprzeciwili się i wkrótce marka zaczęła się naprawdę szybko rozwijać.
Ta słynna marka nie została założona przez projektanta mody. Stworzył ją francuski tenisista. W latach 20. ubiegłego wieku ludzie grali w tenisa w niewygodnych koszulach z długimi rękawami. W 1926 roku tenisista René Lacoste na jeden z turniejów własnoręcznie uszył sobie koszulę z krótkim rękawem.
René w trakcie swojej kariery zyskał przydomek „Krokodyl”, odnoszący się do jego zaciekłego stylu gry. Francuz polubił ten pseudonim i na jego koszulkach zaczął pojawiać się krokodylek, który później stał się logo marki. W 1933 roku Lacoste założył firmę, która słynie ze sprzedaży koszulek polo.
Na początku lat 30. XX wieku Ole Kirk otworzył firmę, która produkowała deski do prasowania i drabiny, ale wkrótce zaczął też wytwarzać drewniane zabawki. Nazwa „Lego” składa się z 2 duńskich słów: „leg” (bawić się) i „godt” (dobry).
W 1947 roku zabawki zaczęto produkować z plastiku, uformowanego tak, żeby dzieci mogły łączyć ze sobą elementy — stąd wzięły się słynne klocki, które znamy dzisiaj. Ciekawym faktem jest to, że wszystkie Lego są ze sobą kompatybilne — kształt i konstrukcja na przestrzeni lat ulegały zmianom, ale elementy mocujące pozostawały takie same. Czysto teoretycznie nic nie stoi na przeszkodzie, by połączyć współcześnie wyprodukowane części z tymi, które powstały kilkadziesiąt lat temu.
Ole zmarł w wieku 66 lat, a firmę odziedziczyło jego 4 synów.
Firmę w 1998 roku założyło dwóch studentów Uniwersytetu Stanforda — Larry Page i Sergey Brin. Nazwa Google wzięła się od liczby googol, 10100, mającej symbolizować wielość informacji, które można znaleźć za pośrednictwem wyszukiwarki.
Znany na całym świecie serwis został stworzony przez innego studenta Uniwersytetu Stanforda — Kevina Systroma. Ten facet kochał fotografię i nawet pojechał kiedyś do Florencji, aby dowiedzieć się więcej o tej sztuce. Jeden z wykładowców pokazał mu aparat firmy Holga, który robił kwadratowe zdjęcia w stylu retro.
Później Kevin znalazł inwestorów i wraz z Mikiem Kriegerem zaczął rozwijać własny serwis fotograficzny. Musieli stworzyć coś unikalnego, ale prostego w obsłudze. Systrom przypomniał sobie o tanim aparacie z Florencji, który zainspirował go do stworzenia filtrów. W ten sposób powstał pierwszy filtr X-Pro II.
Dwa lata po premierze serwisu Facebook kupił firmę za miliard dolarów, a Instagram stał się czymś więcej niż tylko aplikacją.