12 osób podzieliło się dramatycznymi wspomnieniami z dzieciństwa w biedzie

Kiedy rodziców nie stać na podstawowe rzeczy, życie może stać się trudne. Posiadanie niewielkiej ilości pieniędzy w okresie dorastania znacząco wpływa na całą rodzinę. Osoby, które doświadczyły takich okoliczności, często doskonale pamiętają różne przykre sytuacje z dzieciństwa nawet w dorosłości.

• Dorastaliśmy w biedzie. Nigdy nie wolno nam było zjadać resztek żadnych produktów bez pytania. Porcje obiadowe były małe i ograniczone. Kiedy miałam 11 lat, zostałam zaproszona do mojej ówczesnej przyjaciółki. Byłam pod wrażeniem ich domu i wyposażenia — bardzo bogatego w porównaniu do mojego. Gdy nadeszła pora lunchu, jej mama zastawiła stół kanapkami dosłownie ze wszystkim: były tam trzy różne rodzaje pieczywa, różne mięsa, przyprawy i owoce. W moim domu obiadem była kanapka z białego chleba z masłem orzechowym i dżemem. Od czasu do czasu dostawaliśmy też cienkie plasterki szynki, ale dozwolone były tylko dwa plasterki na kanapkę. W domu koleżanki zrobiłam więc sobie kanapkę z jednym plasterkiem szynki, ponieważ był znacznie grubszy niż te w domu. Jej mama trochę się przeraziła i krzyknęła: „Co to za kanapka? Musisz nałożyć sobie więcej, to za mało”. Wyjaśniłam jej, że tak właśnie robimy w domu. Byli zdruzgotani i odesłali mnie do domu z całą paczką jedzenia. Moi rodzice nigdy więcej nie pozwolili mi pójść do tego domu, ponieważ wstydzili się, że powiedziałam im, że jesteśmy biedni. © OriansSun / Reddit

• Kiedy miałam jakieś 9 lat, mama kupiła mi kilka używanych ubrań. Powiedziała, że ma kupon na materiał i zamierza uszyć mi z niego szorty. Były bardzo brzydkie, więc jęczałam: „A Jessie mówi, że na początku roku szkolnego dostaje 50 dolarów na ubrania i może sobie kupić, co tylko chce. Dlaczego ja tak nie mogę?”. Moja mama wybuchła płaczem i powiedziała: „Bo nie mam 50 dolarów, żeby ci dać”. Nigdy nie czułam się tak winna, jak wtedy, gdy to usłyszałam. Postanowiłam więc, że więcej już nie powiem złego słowa na temat ubrań, które mi uszyła. Moja mama była wspaniała mimo wszystkich swoich wad. © chantilly_lace1990 / Reddit

• Pamiętam, jak mój tata zawsze ekscytował się bardzo tanimi, zwykłymi produktami, takimi jak wafle ryżowe, kanapki z kiełbasę i zwykłe płatki owsiane. Przez to my też cieszyliśmy się z tych rzeczy i chcieliśmy je zjeść zamiast droższych przysmaków, na które naprawdę moglibyśmy mieć ochotę. Teraz, gdy jestem starszy (i sam jestem ojcem), nie sądzę, że mój tata naprawdę tak bardzo uwielbiał zwykłe jedzenie. Moi rodzice po prostu nie mieli pieniędzy, aby kupować nam drogie rarytasy i wykarmić nimi trzech dorastających chłopców. Na pewno jednak starali się jak najlepiej, żebyśmy byli zadowoleni. © Rebelsoul3480 / Reddit

• Kiedy skończyłem 15 lat, tata wyrzucił mnie z domu i powiedział: „Nie wracaj, dopóki nie znajdziesz sobie pracy”. Na szczęście tego dnia zatrudniali ludzi w sieci restauracji Little Caesars. Patrząc wstecz, zdałem sobie sprawę, że ojciec po prostu potrzebował pieniędzy, a ja tego nie pojmowałem. Później przez całe liceum zawsze oddawałam mu swoje wypłaty, a miałem aż dwie prace. Te pieniądze miały być „na moje studia”, ale tak naprawdę po prostu szły na opłacenie czynszu. Dotarło to do mnie dopiero po czterdziestce. © jawshoeaw / Reddit

• Dorastałam w przyczepie kempingowej. W czwartej klasie pewna dziewczynka urządzała przyjęcie urodzinowe i potrzebowała adresów do zaproszeń. Następnego dnia powiedziała mi, że jej rodzice mnie nie zaprosili, bo mieszkałam w przyczepie. Wtedy dowiedziałam się, że to coś, czego powinnam się wstydzić. © ohnoooooooooooooooooo / Reddit
  

• W święta Bożego Narodzenia zawsze wylogowywałem się z mediów społecznościowych, ponieważ nie chciałem oglądać zdjęć drogich prezentów innych dzieci. Gdy dorastałem, bardzo bałem się świąt, ponieważ wiedziałem, że nie dostanę tego, co inni. Poza tym nigdy nie udało mi się zbudować długotrwałych przyjaźni. Zmieniałem szkołę co drugi rok, ponieważ ciągle byliśmy eksmitowani. Kiedy inne dzieci mówiły: „To mój najlepszy przyjaciel od przedszkola”, robiłem się bardzo zazdrosny. Ja nie mogłem mieć takiej osoby przez te ciągłe przeprowadzki. No i zawsze byłem tym nowym. © Sl***ed_out / Reddit

• Dorastaliśmy na wsi, gdzie nie było dostępu do miejskiej wody, a nasza studnia została wykopana ręcznie i miała ponad 100 lat. W pewnym momencie pojawił jakiś problem ze studnią, więc znaleźliśmy się w trudnej sytuacji. Nie mieliśmy wody na zapas. Dorastałem, biorąc „kąpiele” z 2-3 centymetrami wody na dnie wanny. Prysznica nie mieliśmy. Poza tym czasami w studni pojawiały się glony i musieliśmy stosować wybielacz chlorowy. Wtedy przez jakiś czas nie mogliśmy pić tej wody ani w niej gotować, ale i tak się niej kąpaliśmy. Po tym, jak opuściłem dom rodzinny, długa kąpiel pod prysznicem była dla mnie prawdziwym szokiem. © DontCareTo / Reddit

• Kiedy miałam jakieś 10 lat, moja przyjaciółka zaprosiła mnie, żebym poszła z nią i z jej rodziną na wydarzenie sportowe. Powiedziała mi, że bilet kosztuje 7 dolarów, więc zebrałam wszystkie drobne, jakie udało mi się znaleźć. Miałem ledwie 7 dolarów i ani grosza więcej. W drodze na mecz zatrzymaliśmy się, żeby coś zjeść, ale oczywiście nie miałam na to wystarczająco dużo pieniędzy. Powiedziałam wszystkim, że nie jestem głodna i się nie przejmowałam. Byłam po prostu szczęśliwy, że mogę z nimi jechać. Później kilka razy chciałam oddać jej pieniądze za bilet, ale ostatecznie nigdy ich ode mnie nie wzięła. © aswoff / Reddit

• Razem z mamą szukaliśmy monet dookoła naszego mieszkania, żebym mógł pojechać ze znajomymi na basen. Znajdował się kilka kilometrów od naszego domu i mogłem dostać się na niego tylko na rowerze, który po kimś dostałem. Moja mama płakała nocami, bo nie mieliśmy pieniędzy. Potem przez kilka miesięcy bardzo mało jadła, bo chciała kupić mi Atari, żebym mógł zostać programistą. Teraz jestem odnoszącym sukcesy informatykiem. © Nieznany użytkownik / Reddit

• Odwiedzaliśmy ludzi w porze kolacji. Dorastając, zawsze myślałem, że moja mama ma jakieś dziwne wyczucie czasu. Okazało się jednak, że rodziców po prostu nie było stać na nakarmienie mojej siostry i mnie. Wpadaliśmy więc do bliskich przyjaciół, którzy mieli wystarczająco dużo jedzenia dla wszystkich. © beegeemeegee / Reddit

• Kiedy dorastałem, byliśmy biedni i nie mieliśmy ubezpieczenia medycznego. Pójście do lekarza było więc czymś, co robiło się tylko w przypadku wykrwawiania się na śmierć lub drgawek. Pewnego dnia dostałem nową parę okularów. Schyliłem, a jedna z soczewek wypadła i się rozbiła. Byłem zbyt przerażony, by powiedzieć o tym rodzicom, a mój przyjaciel zasugerował, bym wyjął też drugą soczewkę i po prostu nosił same oprawki, dopóki nie dowiemy się, jak je naprawić. Bez okularów byłem ślepy jak nietoperz, ale wyjąłem drugą soczewkę i przez około tydzień patrzyłem na rozmazany świat. Później inny kolega przyszedł się ze mną zobaczyć i na oczach mojej mamy wsadził palce w oprawki moich okularów i zapytał, gdzie są moje szkła! Moja mama była zszokowana i powiedziała mi, że nie musiałem tego robić. Tego samego dnia kupiliśmy dla mnie nowe okulary. Szaleństwo! © ShermanOakz / Reddit

• Pamiętam, jak pewnego dnia moja mama płakała, bo musiała wyciągnąć ze śmietnika sztućce, które tam dla nas znalazła. To było naprawdę przykre, gdy jako dziecko dowiedziałem się, jak zła jest nasza sytuacja finansowa. Nie mogłem kupić sobie nawet dodatkowych przekąsek na lunch ani drobiazgów za 1 dolara, które inne dzieci nabywały w szkole podczas kiermaszów książek. Teraz jestem naprawdę wdzięczny za wszystko, co zrobiła dla mnie moja mama i staram się wspierać ją, jak tylko mogę. © LtWolf926 / Reddit

Niektóre gwiazdy Hollywood doświadczyły w przeszłości ubóstwa, a teraz poświęcają się pomaganiu tym, którzy mają mniej szczęścia. Możecie przeczytać o nich tutaj.