Według ekspertów najmłodsze dziecko w rodzeństwie jest najzabawniejsze

Każdy z nas jest jedyny w swoim rodzaju i na tym właśnie polega nasza supermoc. Jeśli dorastaliście z rodzeństwem, prawdopodobnie różnicie się od siebie, choć przecież wychowywaliście się w tym samym środowisku. Istnieje wiele drobnych czynników, które nieustannie nas kształtują, a jeden z nich — zdaniem psychologów — to kolejność urodzenia.

Ekipa Jasnej Strony dobrze wie, kto jest największym dowcipnisiem w rodzinie, a teraz mamy naukowe potwierdzenie, dlaczego tak jest. I naprawdę trudno nam powiedzieć, jak byśmy sobie poradzili bez naszych najmłodszych braci i sióstr, którzy potrafią rozjaśnić każdy dzień!

Kolejność urodzenia kształtuje naszą osobowość.

Psychoterapeuta Alfred Adler zasugerował, że kolejność urodzenia dzieci w rodzeństwie ma na nas wpływ i odgrywa rolę w kształtowaniu naszej osobowości. Mimo że bracia i siostry wychowywani w tej samej rodzinie dorastają w podobnym środowisku, uwarunkowania psychologiczne są indywidualne właśnie ze względu na kolejność przychodzenia na świat.

Najmłodsze dziecko to największy żartowniś.

Powyższą teorią zaczęło interesować się wielu badaczy, a trend utrzymuje się do dziś. Jedno z najnowszych badań poświęconych omawianemu zagadnieniu zostało przeprowadzone przez brytyjską firmę badawczą YouGov. Wzięły w nim udział 1782 osoby w wieku 18 lat lub więcej. Każdego z uczestników poproszono o porównanie siebie do swojego rodzeństwa pod względem różnych cech: bycia odpowiedzialnym, wyluzowanym, zrelaksowanym, zabawnym itp.

Po przeanalizowaniu wyników okazało się, że jedna z najbardziej zauważalnych różnic dotyczyła bycia zabawnym. Najmłodsze dzieci deklarowały, że mają większe poczucie humoru niż ich bracia i siostry (46%), a przy tym są bardziej zrelaksowane (47%) i wyluzowane (42%). Z kolei najstarsze osoby z rodzeństwa postrzegały siebie jako bardziej odpowiedzialne (54%), zorganizowane (54%) i odnoszące w życiu większe sukcesy (38%).

Pozostałe dzieci w rodzeństwie też mają szczególne cechy.

Autorzy tej teorii sugerują, że każde dziecko w rodzinie szuka swojej niszy i to właśnie w niej kształtuje się osobowość człowieka. Dlatego dzieci urodzone jako pierwsze, które mają przywilej zbudowania własnej przestrzeni w pierwszej kolejności, zazwyczaj definiują swoją rolę jako dojrzałą i bardziej sumienną. Próbują zadowolić rodziców, a jednocześnie czują odpowiedzialność za młodsze rodzeństwo.

Natomiast dzieci urodzone jako ostatnie stale usiłują stawiać opór wyższemu statusowi pierworodnych braci lub sióstr i szukają alternatywnych sposobów na wyrażenie siebie. Jako że nie potrafią być tak roztropne i posłuszne, próbują wyróżnić się inaczej, dlatego też często stają się bardziej emocjonalne, twórcze i zabawne.

W przeciwieństwie do starszego rodzeństwa środkowe dzieci nigdy nie zaznały przywileju bycia jedynakiem lub jedynaczką. Nie otrzymują tyle uwagi, co ich młodsi bracia i siostry, dlatego często doświadczają zazdrości. To one najprawdopodobniej staną się buntownikami w rodzinie. Przyswajają też jednak cenne umiejętności, które ułatwiają im dogadywanie się z ludźmi, więc najczęściej są to bardzo towarzyskie osoby.

Jeszcze inny przypadek to jedynaki. Te dzieci otrzymują całą uwagę od rodziców i nie muszą się nią z nikim dzielić. Zawsze mogą liczyć na niezbędne wsparcie, przez co bywają rozpieszczone. Dorastają w otoczeniu dorosłych, dzięki czemu są bardzo inteligentne, zmotywowane i często odnoszą w przyszłości sukces.

Macie rodzeństwo? Jako które dziecko w rodzinie przyszliście na świat? Czy są jakieś cechy, które zdecydowanie odróżniają was od braci lub sióstr? Porozmawiajmy o tym w komentarzach i sprawdźmy, czy eksperci mają rację!